Μνήμη Γενοκτονίας
H γενοκτoνία των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας είναι από τις μελανότερες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας και τη μεγαλύτερη συμφορά στη μακραίωνη ιστορία του ελληνισμού. Διχαστικοί, ως συνήθως τιμούμε δύο συμφορές και σε διαφορετικές ημέρες, ενώ πρόκειται για μία.
Αφετηρία του κακού είναι η επικράτηση του κινήματος των Νεοτούρκων, που πανηγυρίστηκε με ενθουσιασμό και από τους υπόδουλους λαούς. Όμως στόχος εκείνων δεν ήταν η παραχώρηση δικαιωμάτων αλλά ο εκτουρκισμός όλων των υπηκόων της αυτοκρατορίας. Και είχαν σπουδάσει οι κεφαλές τους σε στρατιωτικές σχολές της Δύσης!
Το σχέδιο ετέθη σε εφαρμογή στη Βαλκανική και τις δολοφονίες σημαινόντων προσώπων θα ακολουθούσε ο εκτοπισμός των ανδρών στην Ανατολία και εκεί ο αργός θάνατός τους. Μεσολάβησε ο βαλκανοτουρκικός πόλεμος και το σχέδιο ματαιώθηκε στα μέρη μας. Πώς μόνοιασαν τότε οι ηγέτες των χριστιανικών κρατών; Η προσέγγιση Οθωμανών και Γερμανών ανησύχησε τους Αγγλογάλλους, καθώς και αυτοί εποφθαλμιούσαν τις πετρελαιοπηγές της Μέσης Ανατολής. Σε αντίθεση με τους Γερμανούς, οι «τουρκόφιλοι» μέχρι τότε Αγγλογάλλοι, είχαν συμφέρον να διαλύσουν την οθωμανική αυτοκρατορία. Η ήττα των Τούρκων τους έδεσε στενότερα στο άρμα της Γερμανίας, με την οποία υπέγραψαν μυστική στρατιωτική συμφωνία το 1913, με βάση την οποία εστάλησαν Γερμανοί στρατιωτικοί ως σύμβουλοι και στην ουσία ανέλαβαν τη διοίκηση του στρατού. Γερμανοί ήταν οι εμπνευστές της γενοκτονίας και οι Τούρκοι εκτελεστές. Ευθύς άρχισε η στράτευση των χριστιανών και η αποστολή τους σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας μακριά από τις οικογένειές τους. Μέχρι το 1918 είχαν πεθάνει πάνω από 200.000 Έλληνες.
Ο Α΄ μεγάλος πόλεμος του 20ού αιώνα έδωσε πρώτης τάξεως «ευκαιρία» να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιο της εξόντωσης μακριά από «περίεργα» μάτια. Πρώτο θύμα οι Αρμένιοι, που θρήνησαν 1.500.000 νεκρούς.
Στην Ελλάδα οι ελέγχοντες τα πράγματα Άγγλοι έχασαν έδαφος με τη δολοφονία του Γεωργίου. Ὁ Κωνσταντίνος βρισκόταν υπό γερμανική επιρροή. Ο διχασμός, καθώς οι ηγέτες της ήταν διαχειριστές ξένων συμφερόντων ήταν αναπόφευκτος. Οι Αγγλογάλλοι εισέβαλαν στη χώρα μας και εκδίωξαν τον βασιλιά. Η χώρα μας εισήλθε στον πόλεμο αργά, ενώ οι Άγγλοι είχαν υποστεί πανωλεθρία στην Καλλίπολη και μας το «φύλαγαν». Υποσχέθηκαν να μας παραχωρήσουν εδάφη στη Μικρά Ασία, τα οποία όμως είχαν υποσχεθεί και στην Ιταλία. Μήπως είχαν να χάσουν;
Οι κεντρικές αυτοκρατορίες και οι σύμμαχοί τους ηττηθήκαν. Οι νικητές μας εκβίασαν να εκστρατεύσουμε, αν και πληγωμένοι από τούς πολέμους, στην Ουκρανία και να εμπλακούμε στον εμφύλιο για τα συμφέροντά τους. Τις συνέπειες πλήρωσε το εκεί ελληνικό στοιχείο αλλά και η χώρα μας. Ο Κεμάλ έλαβε αργότερα βοήθεια από τον Λένιν. Οι «σύμμαχοί» μας έδωσαν εντολή να αποστείλουμε στράτευμα στη Σμύρνη για τον αφοπλισμό του οθωμανικού στρατού. Τότε ανέλαβε δράση και ο Κεμάλ. Πέρασε ευθύς στη δεύτερη φάση της γενοκτονίας του ελληνισμού Οι τσέτες εισέβαλλαν στους οικισμούς βίαζαν, έσφαζαν, λεηλατούσαν και στο τέλος πυρπολούσαν τις οικίες. Εγκατέλειψαν αρκετοί τις εστίες τους και κατέφυγαν στα όρη του ζώντας σαν τα αγρίμια με πλήθος στερήσεων. Αναπτύχθηκε τότε και αντάρτικο στον Πόντο.
Ο ελληνικός στρατός με την απόβαση του στη Σμύρνη αντιμετώπισε τη φανερή εχθρότητα των Ιταλών και σε μικρό διάστημα των Γάλλων. Απόμειναν, «σύμμαχοί» μας οι Άγγλοι, που κατέδιδαν τις κινήσεις των ανταρτών του Πόντου στον Κεμάλ, ενώ το Επιτελείο ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε γι’ αυτούς. Πανηγυρίζουμε τη συνθήκη των Σεβρών και ακολούθησαν οι εκλογές με τον στρατό χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μη και καταλυθεί η «δημοκρατία». Το αποτέλεσμα οριστικοποίησε την απομόνωσή μας! Οι νικητές κίνησαν για την Άγκυρα, όπου κάλεσαν τους δημοσιογράφους για καφέ! Προηγήθηκαν σε έπαρση του Μουσσολίνι.
Το μέτωπο κατέρρευσε με τη συμβολή και της προπαγάνδας των κομμουνιστών. Μόνο στον Πόντο ο αριθμός των θυμάτων ξεπέρασε τις 350.000 κατά τη δεκαετία 1913-1922, ενώ ο συνολικός αριθμός στην έκταση της Μικράς Ασίας τις 600.000. Ὁ Τζόρτζ Χόρτον, Αμερικανός πρόξενος, υπολόγισε τον συνολικό αριθμό των θυμάτων του ελληνικού πληθυσμού σε 1.000.000. Εμείς τη μνήμη των θυμάτων στα δυτικά παράλια, εκεί πού «συνωστίζονταν» στις προκυμαίες έντρομοι και αναμένοντες την εμφάνιση των τσετών, θα την τιμήσουμε τον Σεπτέμβριο. Και βέβαια δεν θα πούμε ότι η τότε κυβέρνηση απαγόρευσε την παραλαβή από τα ελληνικά πολεμικά πλοία γηγενών, ενώ κάποιος Ιάπωνας πλοίαρχος έριξε το εμπόρευμα στη θάλασσα για να παραλάβει κατατρεγμένους. Η συνθήκη της Λωζάνης επέβαλε την ανταλλαγή των πληθυσμών. Και ανήμπορη η καταταλαιπωρημένη χώρα μας να σηκώσει το φορτίο των προσφύγων, επέτρεψε στους εντόπιους να ξεσπάσουν εναντίον τους με την κατάρα «να βούλιαζε το καράβι πού σας έφερε»!
Το 1930 «φιλιώσαμε» και ο Βενιζέλος πρότεινε τον Κεμάλ για το νομπέλ ειρήνης! Έκτοτε η Τουρκία διαρκώς μας απειλεί με την αμέριστη συμπαράσταση των «συμμάχων», «φίλων» και «εταίρων» μας. Και εμείς εμμένουμε στη διακήρυξη του σεβασμού του ανύπαρκτου διεθνούς δικαίου! «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
