ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Μόλις λασκάρουν τα λουριά
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Όσοι έχουν σκυλί, ιδιαίτερα εάν είναι κυνηγόσκυλο, ξέρουν πόσο υποφέρει κλεισμένο μέσα στο σπίτι και πόσο ξεσπάει στην τρεχάλα όταν βγει έξω.
Κάπως παρόμοια συμπεριφερόμαστε κι εμείς.
Περάσαμε και θα περάσουμε δύσκολες μήνες, μέρες και ώρες με τον κορωνοϊό. Κλεισμένοι για ενάμισι χρόνο στα διαμερίσματα μας σαν φυλακισμένοι, μόλις λασκάρανε λίγο τα μέτρα απελευθερωθήκαμε και μας έπιασε αμόκ να τρέξουμε σε ανοιχτό χώρο, στα μαγαζιά, στον πεζόδρομο, στο κομμωτήριο στις καφετέριες. Να πάμε στο εξοχικό και στα νησιά.
Μπορεί όλοι οι ειδικοί να μας προειδοποιούν ότι εάν δεν τηρήσουμε τα μέτρα προστασίας θα έλθει νέο κύμα πανδημίας χειρότερο από τα προηγούμενα, αλλά εμείς τον χαβά μας, δεν υπολογίζουμε τίποτα.
Πατείς με πατώ σε στις πλαζ, κορωνοπάρτι ο ένας πάνω στον άλλον χωρίς μάσκες και αποστάσεις.
Και προχτές, που πήρε το Κύπελο ο ΠΑΟΚ, επί 8 ώρες όλη τη νύχτα μπροστά στον Λευκό Πύργο στη Θεσσαλονίκη είχαν συγκεντρωθεί χιλιάδες και πανηγύριζαν, χωρίς να κρατάνε κανένα μέτρο προστασίας.
