Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Στη χώρα αυτή, που έχει τον ίδιο πληθυσμό με μας, όλα τα ζώα, κατοικίδια και άγρια, είναι καταγεγραμμένα ηλεκτρονικά και προστατεύονται, ιδιαίτερα οι άλκες, τα μεγάλα αυτά άγρια ζώα του δάσους, που μοιάζουν κάπως με ταράνδους.
Κάθε Δήμος έχει οργανωμένη ειδική ιατρική υπηρεσία που φροντίζει άμεσα τυχόν τραυματισμένα.
Οι κυνηγοί δίνουν αυστηρές εξετάσεις για να πάρουν δίπλωμα και άδεια και τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια τους κανόνες. Και τα παιδιά, από το νηπιαγωγείο μαθαίνουν να αγαπούν και να προστατεύουν τη φύση και τα ζώα.
Κάθε χρόνο το Σεπτέμβριο με τα πρώτα κρύα οι Σουηδοί προμηθεύονται σε τσουβάλια σπόρους, κύβους λίπους και άλλες τροφές για τα άγρια ζώα και πουλιά. Κι όταν τον Οκτώβρη πέσουν τα πρώτα χιόνια, τοποθετούν τις τροφές αυτές στην αυλή και τα δέντρα του σπιτιού τους, σε ειδικές ταΐστρες.
Κι έρχονται από τα γειτονικά δάση τα όμορφα ελάφια, τα ζαρκάδια, οι λαγοί, οι φασιανοί, τα κοτσύφια και οι μπεκάτσες, ακόμα και οι αλεπούδες, και τρώνε τις τροφές αυτές αμέριμνα, χωρίς κανένα φόβο, σαν να είναι κατοικίδια.
Αυτά, μέχρι τα τελευταία χρόνια, που άρχισαν να έρχονται στη Σουηδία τα κύματα προσφύγων και (λαθρο)μεταναστών
