Συγκίνησε χθες η Ιφιγένεια εν Ταύροις το κοινό της πόλης μας που παρακολούθησε την παράσταση στο θέατρο του αρχαίου Δίου. Μόνο από μας τους Έλληνες εξυμνήθηκε η αδελφική αγάπη και στην τραγωδία αυτή όπως και την Αντιγόνη του Σοφοκλή οι δεσμοί αίματος υπερβαίνουν τους νόμους.
Η Ιφιγένεια εν Ταύροις είναι τραγωδία του Ευριπίδη, συνέχεια της Ιφιγένειας εν Αυλίδι, που διδάχθηκε ωστόσο πριν από αυτή (414-413 π.Χ.). Πραγματεύεται το προσφιλές στην ελληνική αρχαιότητα θέμα της σωτηρίας δύο ανθρώπων που τους συνδέουν συγγενικοί δεσμοί, υπό αντίξοες συνθήκες.
Τι σημαίνει να είσαι εξόριστος και ξένος; Πώς ξεφεύγει ο άνθρωπος από το παρελθόν και τη μοίρα του; Μέσα στα συντρίμμια του Πελοποννησιακού Πολέμου, σε μια περίοδο κρίσης – που θυμίζει, με έναν τρόπο, τη σημερινή – ο Ευριπίδης γράφει την Ιφιγένεια η εν Ταύροις, εξυμνώντας το μεγαλείο της αδερφικής αγάπης και τις μεγάλες αξίες που βλέπει να χάνονται.
Η σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη αξιώσεων , και οι συντελεστές της παράστασης Λένα Παπαληγούρα, Μιχάλης Σαράντης , Χάρις Αλεξίου στάθηκαν στο ύψος του έργου. Ο Νίκος Ψαρράς, ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης, ο Προμηθέας Αλειφερόπουλος, η Κίττυ Παϊταζόγλου και ένας εξαμελής χορός συμπλήρωσαν έναν εξαιρετικό θίασο.
