– Υπάρχει μεγάλη απόσταση από το δέλτα μέχρι το όμικρον!
– Είσαι καλός στο αλφάβητο!
– Ρε, έχω μεγάλη απορία, πρώτον, γιατί χρησιμοποιούμε το ελληνικό αλφάβητο, δεύτερον γιατί από το δέλτα πήγαμε με ένα σάλτο μορτάλε στο όμικρον! Υπάρχει κάποια σημειολογία για την χρήσης αυτών των γραμμάτων;
– Ξεκίνα τώρα και εσύ καμιά συνωμοσιολογία για όλο το ντεκόρ της πανδημίας. Όλα τα είχαμε, θα έχουμε τώρα και γιατί αυτή η ονομασία, τι κρύβεται πίσω από την ονομασία, γιατί το ένα, γιατί το άλλο, γιατί αλλιώς κι αλλιώτικα! Χώρια που η απορία σου δεν είναι μία αλλά δύο, άρα απορίες και μας έχεις ζαλίσει, τι ψάχνεις κάθε φορά, ότι πρέπει πάντα να υπάρχει πίσω από κάθε τι κάτι άλλο, μια υπόκωφη σιωπή που θέλει τάχα μου τάχα μου εξερεύνηση και …α πάγαινε από δω!
– Ρε, γιατί να μην έχω απορίες;
– Πρώτον αν έχεις εσύ απορίες, κάποιος άλλος θα κάτσει πάνω σε αυτές, θα τις γλυκοκοιτάξει και θα πει κι άλλα αυτός, βάζοντας τη φαντασία του να γεννήσει. Πως γίνεται με το φλιτζάνι του καφέ;
– Το φλιτζάνι του καφέ; Τι εννοείς;
– Δεν σου διάβασαν καμιά φορά τον καφέ; Το αυγό ίσως;
– Τι; Διαβάζουν και το αυγό; Πως γίνεται αυτό;
– Όπως γίνεται και με το καφέ! Α …πάγαινε από δω ρε! Κοιτάει ο άλλος, βάζει τη φαντασία του, αυτοϋπνωτίζεται και αρχίζει και λέει και λέει και γεννάει και γεννάει και να σου οι ιστορίες! Το ίδιο κάνεις κι εσύ!
– Εγώ;
– Ναι, εσύ!
– Εγώ απλώς ρώτησα!
– Από μια ερώτηση ξέρεις τι μπορεί να πάθεις; Να ρίξεις κυβερνήσεις, να προκαλέσεις έναν πανικό, να τρελάνεις κόσμο!
– Είσαι υπερβολικός ρε!
– Καθόλου! Ξέρεις πόσος κόσμος κοιμάται και ξυπνάει πάνω σε μια ερώτηση; Πως και πως την περιμένει για να γεννήσει η φαντασία του και να γελάσει κάθε πικραμένο χειλάκι!
– Ρε, ξέφυγες!
– Καθόλου! Από αλλού το ξεκινήσαμε και αλλού το πήγαμε!
– Και τελικά, ούτε το ένα απαντήσαμε ούτε το άλλο!
– Άσε να δούμε αύριο, μέχρι τότε μπορεί να έχουμε προκαλέσει απορίες και όνειρα και φαντασίες και συνωμοσίες!
– Αμάν ρε, θα κάψουμε τον κόσμο πάλι!
