Παρά την τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλε η εθνική μας ομάδα πόλο και το απόθεμα ψυχής που κατέθεσε στον αγωνιστικό χώρο ηττήθηκε στον τελικό από τη Σερβία, την καλύτερη ομάδα στον κόσμο τουλάχιστον τα τελευταία τουλάχιστον έξι χρόνια (χρυσή Ολυμπιονίκης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016, Χρυσή παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2015, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2018), λαμβάνοντας το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο! Όμως η παρουσία της στον τελικό αποτελεί θρίαμβο και μέγιστη επιτυχία! Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για αυτήν την ομάδα! Είχε προηγηθεί η νίκη στον ημιτελικό επί της εννέα φορές χρυσής Ολυμπιονίκη ομάδα της Ουγγαρίας, διαχρονικά της πιο επιτυχημένης ομάδας στο παγκόσμιο πόλο! Φάνηκε το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής! Τα παλικάρια μας της εθνικής ομάδας πόλο δείχνοντας απαράμιλλο πάθος και αυταπάρνηση έγραψαν ιστορία!
Είναι η πρώτη φορά που ανδρική ομάδα καταλαμβάνει μετάλλιο οποιουδήποτε χρώματος στους Ολυμπιακούς Αγώνες!! Ανέκαθεν το ελληνικό πόλο προσέφερε τεράστιες επιτυχίες, τόσο σε επίπεδο συλλόγων (π.χ. Ολυμπιακός 2 φορές πρωταθλητής Ευρώπης στους άνδρες, Ολυμπιακός, Γλυφάδα, Βουλιαγμένη δύο φορές πρωταθλήτριες Ευρώπης στις γυναίκες), όσο και εθνικών (π. χ. αργυρό μετάλλιο για την εθνική ομάδα πόλο γυναικών στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, 2 χάλκινα μετάλλια της εθνικής ομάδας πόλο ανδρών σε παγκόσμια πρωταθλήματα, χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα νέων, εφήβων και νεανίδων), αλλά ήρθε η στιγμή να σημειώσουμε τη μεγαλύτερη επιτυχία μας στο άθλημα!
Το μέλλον ανήκει σε αυτήν την ομάδα που δημιουργεί προσδοκίες για ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες στο μέλλον! Η επιτυχία αυτή δεν ήταν τυχαία αλλά ήταν επιστέγασμα προσπαθειών και οργάνωσης της ομοσπονδίας πόλο, από τα πιο μικρά ηλικιακά κλιμάκια έως τα μεγαλύτερα, εδώ και χρόνια! Δεν είναι τυχαίο ότι η εθνική ομάδα πόλο, μέχρι σήμερα που έφτασε στην κορωνίδα των επιτυχιών της, ήταν η πιο επιτυχημένη ελληνική εθνική ομάδα σε ομαδικό επίπεδο καθότι είχε τις περισσότερες παρουσίες- 16 με συνεχείς παρουσίες από την Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980- από κάθε άλλο ομαδικό άθλημα στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων! Οι λεβέντες μας της εθνικής ομάδας πόλο γεύτηκαν τους καρπούς των προσπαθειών τους δείχνοντας ότι με συστηματική προσπάθεια, οργάνωση, απαράμιλλο πάθος, συνεργασία και συσπείρωση μπορεί να πετύχεις μεγάλες επιτυχίες!
Επίσης, τεράστια κίνηση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης από τα παλικάρια μας της εθνικής ομάδας πόλο προς τους πυρόπληκτους συμπολίτες μας που δεικνύει το ποιόν του χαρακτήρα τους, αποτελώντας παράδειγμα προς μίμηση για όλους μους, είναι η απόφασή τους να δωρίσουν σε αυτούς τα 100.000 από τα 200.000 ευρώ από το πριμ που τους προσέφερε ο εφοπλιστής κ. Μαρινάκης για την κατάκτηση του αργυρού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο! Σημειωτέον οι απολαβές στο άθλημα κυμαίνονται σε χαμηλά επίπεδα και δεν έχουν καμία σχέση με τις αμοιβές των αθλητών στο ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ και το χρηματικό ποσό των 200.000 ευρώ είναι σημαντικό για αυτούς! Εξάλλου δεν πρέπει να λησμονούμε ότι σύμφωνα με τους Αγίους της Ορθόδοξης εκκλησίας με τη φιλανθρωπία βοηθιέται σημαντικά η ψυχή μας για να σωθεί!
Ακόμη, δοθείσης της ευκαιρίας αποδεικνύεται, ότι οι Έλληνες μπορεί να μεγαλουργήσουν σε οποιοδήποτε επίπεδο αρκεί να δρουν σε ένα κρατικό σύστημα που επικρατεί η αξιοκρατία, η ισονομία, η ισοπολιτεία και το οποίο παρέχει τη δυνατότητα στον καθένα να εξάγει τα χαρίσματα και τις ικανότητές του! Δυστυχώς αυτό το αγνοούμε στην πατρίδα μας! Εν κατακλείδι, η επιτυχία της εθνικής μας ομάδας είναι βάλσαμο στην ψυχή μας με τα όσα τραγικά βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες!
Υ. Γ. Το παρόν άρθρο το αφιερώνω στη μνήμη του πατέρα μου Θωμά, των παππούδων μου Βασιλείου Μακρυγιάννη (συμμετείχε στην εθνική αντίσταση με ένα από τα ένοπλα σώματα του ΕΔΕΣ του στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα) και Βασιλείου Γκατζή (ανάπηρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940- 941), των γιαγιάδων μου Φανής Μακρυγιάννη (δασκάλα στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κατερίνης) και Στυλιανής Γκατζή, των προπαππούδων μου Ιωάννη Γκατζή (αποθανόντα στην μάχη μεταξύ ελληνικών και βουλγαρικών δυνάμεων στο Κιλκίς-Λαχανά τον Ιούνιο του 1913), Σπυρίδωνος Μακρυγιάννη, Αθανασίου Σάββα, Θωμά και ιερέα Δημητρίου Γκατζή, καθώς και των προγιαγιάδων μου Μαρίας Μακρυγιάννη και Βασιλικής Σάββα, Ευανθίας Γκατζή και Φωτεινή. Ακόμη, το αφιερώνω στον πνευματικό μου Αρχιμανδρίτη Στέφανο Παπαθανασίου, στον θείο μου Δημήτριο, πάππου προς πάππου και στους κεκοιμημένους συγγενείς και φίλους μου!
Γράφει ο Θεοφάνης Γκατζής του Θωμά και της Μαίρης
Οικονομολόγος- Διεθνολόγος, αρθρογράφος
ΜSc Σχεδιασμός και Ανάπτυξη Τουρισμού και Πολιτισμού
Ethnikosagwn.blogspot.com
https://www.facebook.com/theofanis.gkatzhs
