– Ό,τι και να πεις ένα πρόβλημα είναι! Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος!
– Κάθε σπίτι έχει και τα δικά του βάσανα! Τι νόμιζες; Όλοι είναι έτσι όπως τους βλέπεις; Να σου πω εγώ προβλήματα να σου φύγει το καφάσι. Μιλάμε για μεγάλη δυστυχία!
– Αμάν βρε!
– Όπως τ’ ακούς!
– Για λέγε!
– Εδώ ο άλλος κοντεύει να χάσει όλη του την περιουσία. Κοντεύει να χάσει και το τελευταίο του κεραμίδι!
– Και θα μείνει άστεγος;
– Άστεγος; Ρε, μη σου πω ότι μπορούμε να τον δούμε σε καμιά γωνία και να ψιθυρίζει, σας παρακαλώ κύριοι βοηθήστε με, δεν έχω να πάρω γάλα για τα παιδάκια μου!
– Μη μου λες τέτοια, μου σπαράζεις την καρδιά! Τον ξέρεις; Είναι γνωστός σου;
– Τον ξέρω, ναι είναι γνωστός μου δεν το ξέρω και καλά, δηλαδή δεν είναι φίλος μου, δεν έχω τέτοιους φίλους εγώ.
– Τι θες να πεις; Με εκνευρίζεις τώρα! Έχεις μόνο φίλους χωρίς προβλήματα και ζουν άνετα;
– Όχι ρε, δεν είναι έτσι!
– Τότε;
– Για τον γιό της Βασίλισσας λέω;
– Τι; Άκουσαν καλά τα αυτιά μου; Ποιον γιο , ποια…
– Τον πρίγκιπα Άντριου τον αγαπημένο γιο της Ελισάβετ!
– Βρε…, δεν βρίσκω λόγια να εκφραστώ, δεν βρίσκω λόγια να σε σιχτιρίσω…
– Ρε, κρίμα δεν είναι; Βγάζει σε πώληση το σαλέ που έχει στην Ελβετία γιατί δεν ξόφλησε την μεσίτρια.
– Α πάγαινε ρε!
– Ναι, ρε, το χάνει κι αυτό! Έτσι κι αλλιώς το σπίτι που μένει δεν είναι στο όνομα του, στο όνομα της μάνας του είναι!
– Δεν πα να πνιγεί κι αυτός και το σπίτι του. Δώσε κι εμένα σπίτι να μείνω, μην πω τι σπίτι, να ζω χωρίς να δουλεύω και ας είναι ισοβίως σε αλλουνού όνομα! Με δουλεύεις τώρα; Τον καημενούλη!
– Κρίμα ρε το παιδί!
– Κρίμα εσύ ρε! Άκου! Αυτά είναι τα προβλήματα που μου έλεγες που έχει το κάθε σπίτι;
– Εξαρτάται από το μέγεθος του προβλήματος.
– Κρίμα κι εγώ, και έλπιζα ότι θα κρατούσε την υπόσχεσή του να με καλέσει στο σαλέ του κάποια στιγμή!
– Αυτό μάλιστα, είναι πρόβλημα! Μέγιστο!
