Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πριν από μισό αιώνα, για την ακρίβεια πριν από πενήντα τέσσερα (54) χρόνια, τότε που ήμουν μικρό παιδί, για πρώτη φορά άκουσα ότι στον μεγαλύτερο διεθνή οργανισμό, τον Ο.Η.Ε., θα γίνει μία πολύ κρίσιμη συνάντηση για το Κυπριακό.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν γίνει άπειρες κρίσιμες συναντήσεις για το Κυπριακό. Βγήκαν αμέτρητα επίσημα ψηφίσματα, διακηρύξεις και αποφάσεις.
Όταν λέμε τη λέξη «Κυπριακό», εννοούμε το πρόβλημα που δημιούργησε η Τουρκία όταν εισέβαλε στρατιωτικά στην Κύπρο, κατέλαβε το ένα τρίτο του νησιού, σκότωσε, άρπαξε τα σπίτια και τις περιουσίες των Κυπρίων, έφερε από την Τουρκία και εγκατέστησε Τούρκους εποίκους και άλλα τέτοια.
Αυτό το πρόβλημα το έχουν συζητήσει σε πολύ «κρίσιμες συναντήσεις» όλα τα μεγάλα κράτη της γης, αλλά, νέος ήμουν και γέρασα, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα, ούτε οι Τούρκοι έφυγαν από την Κύπρο, ούτε τα στρατεύματα τους, ούτε οι έποικοι.
Συμβαίνει μάλιστα ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή η Τουρκία τους γράφει όλους και τις αποφάσεις τους στα παλιά της τα παπούτσια και ετοιμάζεται για ακόμα χειρότερες επεμβάσεις. Μπήκε στην Αμμόχωστο, ανακοίνωσε ότι δημιούργησε νέο κράτος με το όνομα Βόρεια Κύπρος (όπως π.χ. έγινε πρόσφατα στα γειτονικά μας Σκόπια που ανακηρύχτηκαν Βόρεια Μακεδονία) και άλλα τέτοια.
Κι όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι, λοιπόν, όπως δείχνουν τα πράγματα, πάμε για άλλη μια «κρίσιμη συνάντηση» για το κυπριακό.
Αναρωτιέμαι, εάν αυτά που έκανε και κάνει η Τουρκία συνέβαιναν σε ένα άλλο κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, π.χ. στην Αυστρία, Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία κλπ., τι είδους συναντήσεις και αποφάσεις θα έπαιρναν;
