– Άντε, ρε, άσπρο πάτο, να μας ζήσει!
– Τι έγινε ρε! Γεννητούρια είχες;
– Και από αυτό!
– Δηλαδή; Τι άλλο;
– Γεννητούρια, βαφτίσια…
– Μη μου πεις ότι έγιναν συγχρόνως και τα δυο;
– Μη σου πω ότι ένα δίκιο το έχεις!
– Αμάν, ρε, πού έγινε αυτό;
– Εδώ παραδίπλα!
– Α! Στη γειτονιά μας, δηλαδή! Θα τον ξέρω κι εγώ τότε…
– Άντε, ρε, άσπρο πάτο, να μας ζήσει!
– Τι έγινε ρε! Γεννητούρια είχες;
– Και από αυτό!
– Δηλαδή; Τι άλλο;
– Γεννητούρια, βαφτίσια…
– Μη μου πεις ότι έγιναν συγχρόνως και τα δυο;
– Μη σου πω ότι ένα δίκιο το έχεις!
– Αμάν, ρε, πού έγινε αυτό;
– Εδώ παραδίπλα!
– Α! Στη γειτονιά μας, δηλαδή! Θα τον ξέρω κι εγώ τότε…
– Εμ, πως δεν τον ξέρεις… Τι σόι γείτονας θα είσαι…
– Λέγε, ρε, θα με σκάσεις… Και αναρωτιέμαι… Εγώ γιατί δεν ήμουν καλεσμένος; Εσύ πήγες;
– Δεν υπήρχε περίπτωση να σε καλέσει, αλλά και να σε καλούσε δεν θα πήγαινες…
– Να δούμε που το πας… Το κατάφερες να με εκνευρίσεις πάλι…
– Ρε, βρήκε ο γείτονας ευκαιρία, τώρα που πλακωνόμαστε μεταξύ μας και είπε να το γιορτάσει μετά φανών και λαμπάδων…
– Τόσο καλά… Και με τέτοια κρίση έκανε τόσα έξοδα… Είδες λοιπόν ότι ο κόσμος έχει λεφτά…
– Δεν κατάλαβες για τι πράγμα σου μιλάω τόση ώρα… Δεν θέλω να σε κουράσω άλλο!
– Λέγε λοιπόν… σκας και γάιδαρο ώρες ώρες…
– Ο γείτονας… ο από πάνω…
– Στο ρετιρέ;
– Ποιο ρετιρέ ρε;
– Ο από πάνω λες… Που να πάει το μυαλό μου…
– Οι Σκοπιανοί, ρε… φτιάξαν αρχαιολογικό μουσείο και το ονόμασαν παλάτι Αλέξανδρος ο Μακεδών…
– Δεν ξέρεις ότι στην αναμπουμπούλα χαίρεται ο λύκος;
– Και έβαλαν και πλακέτες στη γλώσσα τους και στα αγγλικά που λένε ότι ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας είναι ο μεγαλύτερος και γνωστότερος Μακεδόνας βασιλιάς, ηγεμόνας του συνόλου του τότε παγκόσμιου πολιτισμού…
– Και φυσικά καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια σαν απόγονοί του… Ε, ρε, βρεγμένη σανίδα που τους χρειάζεται…
– Αυτούς ή εμάς;
– Εμάς; Γιατί; Δεν σε καταλαβαίνω!
– Διότι αν κοιτάξεις πίσω σου, θα δεις ότι έχουμε άλυτους λογαριασμούς με τους γειτόνους μας που ποτέ δεν καταφέραμε να ξεμπερδέψουμε… Αντίθετα, όσο περνάν τα χρόνια τόσο και περιπλέκουν…
– Σιγά… η πόλη κοιμάται… ονειρεύεται να ξεμπλέξει τα εσωτερικά υπαρξιακά της πρώτα… Για τα εξωτερικά έχει ο Θεός…
