Η εικόνα των χιλιάδων Σύριων προσφύγων στη χώρα και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα πόνου και φρίκης. Οι άθλοι του Οδυσσέα που περνούν αυτοί οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από τον τρόμο στη χώρα τους οδηγούμενοι με σαπιοκάραβα στη θάλασσα μέχρι να τους ξεβράσει, νεκρούς ή ζωντανούς χωρίς ηλικιακές διακρίσεις, σε κάποιο ακριτικό ελληνικό νησί, γεμίζει ειλικρινή θλίψη, οργή και αγανάκτηση στον απλό κόσμο. Και μετά τους περιμένει άλλη ταλαιπωρία και φόβοι για το αν θα τα καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα προς τις χώρες της δύσης!!
Η εικόνα των χιλιάδων Σύριων προσφύγων στη χώρα και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα πόνου και φρίκης. Οι άθλοι του Οδυσσέα που περνούν αυτοί οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να διαφύγουν από τον τρόμο στη χώρα τους οδηγούμενοι με σαπιοκάραβα στη θάλασσα μέχρι να τους ξεβράσει, νεκρούς ή ζωντανούς χωρίς ηλικιακές διακρίσεις, σε κάποιο ακριτικό ελληνικό νησί, γεμίζει ειλικρινή θλίψη, οργή και αγανάκτηση στον απλό κόσμο. Και μετά τους περιμένει άλλη ταλαιπωρία και φόβοι για το αν θα τα καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα προς τις χώρες της δύσης!!
Ποιος φταίει και ποιος όχι. Τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά. Ποιοι είναι αυτοί που κερδοσκοπούν από τον πόνο των άλλων. Ποιο είναι το σχέδιο για την επόμενη ημέρα και η ικανότητα διαχείρισης της προσφυγικής κρίσης από την ελληνική κυβέρνηση είναι ζητήματα που δεν έχουν απαντηθεί και αναλυθεί σε όλη τη διάστασή τους.
Υποκλίνομαι σε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που σπεύδει να βοηθήσει όπου και όπως μπορεί. Χέρια βοηθείας για περισυλλογή ανθρώπινων ζωών από το Αιγαίο, για ρουχισμό και συσσίτια προς τους Σύριους πρόσφυγες σε όλη την επικράτεια είναι καθημερινές εικόνες.
Είναι κάτι. Αλλά δεν αρκεί για να δώσει τη λύση που χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι αλλά και να επιβιώσει η δική μας χώρα. Γιατί ήδη έχουμε μεγάλης διάστασης ανθρωπιστική ελληνική κρίση.
Υπάρχει κωλυσιεργία και αδυναμία διαχείρισης της κρίσης, που δεν είναι μόνον Ελληνική. Όταν τα σύνορα της Ελλάδας ανοίγουν, σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες κλείνουν ή είναι αυστηρά ελεγχόμενη η εισροή προσφύγων. Και όσο κι αν οι Έλληνες θέλουν να βοηθήσουν τους πρόσφυγες αναγνωρίζουν ότι η παραμονή τους εδώ, όπως έχει συμφωνηθεί για κάποιες χιλιάδες, θα επιτείνει ακόμη περισσότερο τον ήδη εκτροχιασμένο οικονομικό και κοινωνικό ιστό της χώρας μας.
Εκτός κι αν το σενάριο είναι να αδειάσει η χώρα από άνεργους Έλληνες και να γεμίσει απεγνωσμένους πρόσφυγες.
Και υπάρχει και ακόμη ένα σενάριο, που μπορεί να είναι αληθινό ή στο πίσω μέρος του κεφαλιού κάποιων ανθρώπων που κινούνται υπερατλαντικά: ο εξισλαμισμός της δύσης. Αυτός ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος γιατί ήδη οι εικόνες φρίκης από τις υπόλοιπες ασιατικές χώρες είναι απερίγραπτες. Η Ελλάδα είναι ο επόμενος σταθμός; Ποιος ελέγχει την προέλευση των προσφύγων; Ανάμεσα στους απλούς πρόσφυγες μήπως κινούνται και άλλες κατηγορίες εκμεταλλευόμενοι την όλη κατάσταση;
Υπάρχει Plan B ή είναι ήδη πολύ αργά; Οι πόλεις ανά τη χώρα πως οχυρώνονται; Πως διασφαλίζεται η ασφάλεια των πολιτών; Η διαχείριση μιας κρίσης πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις παραμέτρους.
Έχουμε ως χώρα αυτή την οργανωτική δυνατότητα ή θα πάρουμε τα χρήματα που προσφέρονται απ’ έξω για την προσφυγική κρίση για να καλύψουμε τα κενά της δικής μας οικονομικής κρίσης;
