Σε 15 μέρες από σήμερα ή – το πιθανότερο- σε 22 η ΝΔ θα έχει αποκτήσει τον νέο αρχηγό της. Αυτόν από τους τέσσερις υποψήφιους που θα επιλέξει ένα μεγάλο τμήμα, της κομματικής της βάσης. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά ποιος τελικά από τους 4 θα είναι ο νικητής της «κούρσας». Αν βέβαια θέλει να διατηρήσει την αξιοπιστία του. Αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει.
Σε 15 μέρες από σήμερα ή – το πιθανότερο- σε 22 η ΝΔ θα έχει αποκτήσει τον νέο αρχηγό της. Αυτόν από τους τέσσερις υποψήφιους που θα επιλέξει ένα μεγάλο τμήμα, της κομματικής της βάσης. Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά ποιος τελικά από τους 4 θα είναι ο νικητής της «κούρσας». Αν βέβαια θέλει να διατηρήσει την αξιοπιστία του. Αλλιώς ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει.
Δεν μπορούμε σίγουρα να προβλέψουμε. Μήπως μπορούμε να ευχηθούμε; Ασφαλώς. Ο καθένας, ψηφοφόρος ή όχι της συγκεκριμένης εκλογής ( ή εκλογών) μπορεί να εύχεται ότι, για δικούς του λόγους, προτιμάει. Όμως είναι σωστό το γνωστό ( ευφυολόγημα, ατάκα;) «να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί να εισακουστεί η ευχή σου».
Η με απλά λόγια πριν ευχηθείς οτιδήποτε ζύγισε καλά τα πράγματα. Υπολόγισε όλες τις παραμέτρους. Ιδιαίτερα τις σημαντικότερες από αυτές. Η σπουδαιότερη από τις οποίες είναι αυτή του εθνικού συμφέροντος. Δηλαδή ποιος από τους τέσσερις υποψηφίους εκλεγμένος αρχηγός παρέχει τα εχέγγυα ότι θα υπηρετήσεις, από τη θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σήμερα και του πρωθυπουργού οψέποτε η ΝΔ αναδειχθεί πρώτο κόμμα, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντα της χώρας και του λαού μας.
Αναμφίβολα πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη επιλογή. Κυρίως γιατί στους «4» δεν υπάρχει ο ένας, ο μοναδικός που να συγκεντρώνει την λαϊκή προτίμηση και παραδοχή. Οι υποψήφιοι πολύ απέχουν από το να μπορούν έστω και να συγκριθούν με τους μεγάλους ηγέτες της συγκεκριμένης παράταξης. Πολύ επίσης απέχουν από το να δίνουν την ελπίδα ότι διαθέτουν τα προσόντα εκείνα που είναι απαραίτητα ώστε, κατά το «αρχή άνδρα δείκνυσι», να αποδειχθούν μελλοντικά ηγέτες αντάξιοι των αυξημένων πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών απαιτήσεων της κρίσιμης περιόδου που διανύουμε.
Η ευρύτερη παράταξη της Κεντροδεξιάς διαθέτει ασφαλώς προσωπικότητες ικανές ( και κοινά αποδεκτές) να ανταποκριθούν στις ανάγκες και της χώρας και της παράταξης. Όμως μετά την αλλαγή του καταστατικού της ΝΔ ( το 2009- εκλογή από τη βάση) και την ως τώρα πορεία της όλης διαδικασίας είναι εκ των πραγμάτων αδύνατο να υπάρξει μια ( ή και περισσότερες) νέα υποψηφιότητα από εγνωσμένου κύρους εξωκοινοβουλευτική προσωπικότητα. Συνεπώς ο νέος αρχηγός θα είναι ένας από τους (αλφαβητικά) Α. Γεωργιάδη, Ευ. Μεϊμαράκη, Κυρ. Μητσοτάκη, Απ. Τζιτζικώστα.
Κατά συνέπεια τα ερωτήματα που προαναφέρθηκαν, ενδεχομένως και άλλα σχετικά προσωποποιούνται. Και μάλιστα προκύπτει και ένα ακόμη: Πόσοι πολίτες θα προσέλθουν στις κάλπες; Γιατί δεν μπορεί να αποκλειστεί και η περίπτωση της μεγαλύτερης αποχής από αυτή των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου, που ήταν μεγαλύτερη από εκείνη των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και το να δούμε πως, με τους συγκεκριμένους υποψήφιους και τις δεδομένες συνθήκες, πως θα εκφραστεί η συλλογική θέληση των προσκείμενων στη ΝΔ ψηφοφόρων. Γιατί, σε γενικές γραμμές ξέρουμε τι «παίζεται». Ξέρουμε επίσης και τις προθέσεις μεγαλοπαραγόντων της παράταξης, σημαντικότερη των οποίων είναι αυτή της εκλογής ηγεσίας «μεταβατικού χαρακτήρα» και περιορισμένου χρόνου.
Μένει να δούμε ποια θα είναι η απάντηση της κομματικής βάσης.
Καθώς επίσης ποιες εξελίξεις θα δρομολογηθούν ακριβώς λόγω της όποιας απάντησης των ψηφοφόρων. Στα χέρια τους πάντως βρίσκεται το μέλλον της ΝΔ και , εν τινι μέτρω, και το μέλλον της χώρας.
