Τελικά, υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους κόσμο. Ή καλύτερα θα ήταν να πω ότι ζουν εκτός τόπου και χρόνου, την ώρα που τα capital controls έχουν γονατίσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες αγωνίζονται να μην αφήσουν κι άλλους εργαζόμενους στο δρόμο, την ώρα που η οικονομία της χώρας ασφυκτιά – καταρρέει – με τους όλο και περισσότερους φόρους και τα λιγότερα δάνεια, την ώρα που ο απλός πολίτης, ο πιεσμένος από την ανάγκη της καθημερινότητας, οδηγείται, σε αργό θάνατο έ, αυτή την ώρα μας βγαίνει ο υπουργός Παιδείας να διατυπώσει την επιστημονική- τρομάρα του- άποψη, χωρίς ειδικό λόγο, αν οι Πόντιοι υπέστησαν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση από τους Τούρκους κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν έγινε γενοκτονία.
Τελικά, υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους κόσμο. Ή καλύτερα θα ήταν να πω ότι ζουν εκτός τόπου και χρόνου, την ώρα που τα capital controls έχουν γονατίσει τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες αγωνίζονται να μην αφήσουν κι άλλους εργαζόμενους στο δρόμο, την ώρα που η οικονομία της χώρας ασφυκτιά – καταρρέει – με τους όλο και περισσότερους φόρους και τα λιγότερα δάνεια, την ώρα που ο απλός πολίτης, ο πιεσμένος από την ανάγκη της καθημερινότητας, οδηγείται, σε αργό θάνατο έ, αυτή την ώρα μας βγαίνει ο υπουργός Παιδείας να διατυπώσει την επιστημονική- τρομάρα του- άποψη, χωρίς ειδικό λόγο, αν οι Πόντιοι υπέστησαν γενοκτονία ή εθνοκάθαρση από τους Τούρκους κατά την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν έγινε γενοκτονία.
Και ανακύπτει το ερώτημα. Τί ήταν αυτό που έκανε τον κ. Φίλη να προβεί στην παραπάνω δήλωση; Υπάρχει κάτι που τον υποχρεώνει στην παρούσα περίοδο, να μιλά για ένα θέμα, για το οποίο τα ιστορικά γεγονότα μιλούν από μόνα τους και η Βουλή των Ελλήνων σύσσωμη έχει ψηφίσει και αποδεχτεί, ότι η εξολόθρευση, ο σχεδιασμένος και σκόπιμος αφανισμός χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου είναι γενοκτονία και αυτός να διαφοροποιείται; Υπάρχει κάτι που τον υποχρεώνει να μπαίνει μπροστά στα γεγονότα και να προσπαθεί να τα αναιρεί, ή να επιβάλει μια άλλη οπτική τους, αντίθετα από την καθολικά επικρατούσα με την δική του «επιστημονική άποψη» όπως την λέει και ο ίδιος;
Και για ποιά «επιστημονική άποψη» μιλά ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης; Δεν γνωρίζει ότι για να εκφέρει κάποιος αυτού του είδους άποψη, θα πρέπει το λιγότερο να είναι επιστήμων, επιστήμονας ιστορικός; Αρα τη στιγμή που ο ίδιος στερείται την παραπάνω ιδιότητα, στερείται δηλαδή στην ουσία και στον τύπο τον τίτλο αυτής της επιστήμης, ή καλύτερα, δεν είναι κανενός είδους επιστήμων, ώστε να τεκμηριώνει άποψη, εάν ο αφανισμός των Ελλήνων του Πόντου είναι γενοκτονία ή εθνοκάθαρση, το λιγότερα για την περίπτωση θα ήταν να σιωπά. Αρα τα όσα είπε ο κ. Φίλης είναι μια γελοιότητα, μια επικίνδυνη όμως πολιτικά γελοιότητα.
Αυτή η «επιλογή» του κ. Φίλη να διατυπώσει «την επιστημονική» του άποψη για το Ποντιακό ζήτημα, το μόνο που επέφερε ήταν κάκιστη υπηρεσία για τον ελληνισμό. Βλέπετε «αριστεροί» κατ’ όνομα, ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να αποβάλουν αριστερές ιδεοληψίες και αγκυλώσεις και συμπεριφέρονται σαν να βρίσκονται στα καφενεία, ή στα κομματικά όργανα και να εκφέρουν τη γνώμη τους επί παντός του επιστητού. Μάλιστα μια γνώμη που έχει αξία γι αυτούς μόνο και μόνο γιατί είναι αντίθετη από το ήδη αποδεκτό.
Ενας από αυτούς φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι και ο κος Φίλης, ο οποίος προέρχεται από τον δημοσιογραφικό χώρο και ως εκ τούτου έχει την εντύπωση ότι είναι ειδικός στα πάντα. Άρα θεώρησε υποχρέωσή του να εκφραστεί. Εκφράστηκε λοιπόν και χαροποίησε όλως ιδιαιτέρως τους Τούρκους. Εκφράστηκε λοιπόν και έθιξε όχι μόνο το συλλογικό αίσθημα των Ποντίων, αλλά και στο σύνολο όλων των Ελλήνων.
Ας τον χαίρονται λοιπόν όλοι αυτοί που τον επέλεξαν για υπουργό Παιδείας …
Υ.Γ Τι κι αν πέρασαν τόσα χρόνια από τα τέλη της 10ετίς του ’60. Οι περιγραφές όλων των παθών που υπέστησαν οι Πόντιοι και τις άκουσα, παιδί ακόμη, από παθόντες και παθούσες, κάπου εκεί μεταξύ των οδών Καραολή , Σαλαμίνως και Θερμοπυλών, στη γειτονιά των Ποντίων, ακόμη ηχούν μέσα μου. Κι έλεγε η κα Κοκόνα η Σαλαμασίδου για σφαγμούς, για εκτοπίσεις, για μαρτύρια που δεν τα χωρά ο νους του ανθρώπου. «Κι όμως παιδί μου αυτοί οι λίγοι που μείναμε, όπως έλεγε, θα γίνουμε πάλι πολλοί». Και έγιναν πολλοί οι Πόντιοι και πρόκοψαν. Πρόκοψαν χάρη στην εργατικότητά τους, χάρη σ’ αυτό το ξεχωριστό που μετέφεραν από τις πατρίδες τους και που έδωσε άλλη διάσταση, στα ήδη υπάρχοντα δεδομένα των τότε κοινωνιών της μητροπολιτικής Ελλάδας.
Πρόκοψαν οι Πόντιοι, γιατί είχαν γίνει ένα με τον Ήλιο, το Χώμα, τη Βροχή, κι έτσι βοήθησαν τον τότε υπο- ανάπτυκτο και ημι- αγροτικό ελληνισμό της μητροπολιτικής Ελλάδας που έψαχνε το βηματισμό του.
Αδάμος Ευαγγέλου
