– Τι ωραία! Κάθε φέτος και καλύτερα!
– Πο, πο! Που την θυμήθηκες; Πόσα χρόνια είχα να την ακούσω αυτήν την παροιμία!
– Την άκουσες καλά;
– Ναι, πολύ καλά! Γιατί;
– Διότι δεν έχει άλλο! Μας τελείωσε. Δεν θα την ξανακούσεις! Τώρα ισχύει κάθε πέρσι και καλύτερα! Τώρα… περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις!
– Δηλαδή, κάθε πέρσι και καλύτερα; Αυτό θα επικρατεί;
– Άμα το θες κι αλλιώς, πες το κι αλλιώς! Κάθε φέτος και χειρότερα! Διαλέγεις και παίρνεις!
– Τι να διαλέξω; Τι να πάρω και τι να αφήσω…
– Τι ωραία! Κάθε φέτος και καλύτερα!
– Πο, πο! Που την θυμήθηκες; Πόσα χρόνια είχα να την ακούσω αυτήν την παροιμία!
– Την άκουσες καλά;
– Ναι, πολύ καλά! Γιατί;
– Διότι δεν έχει άλλο! Μας τελείωσε. Δεν θα την ξανακούσεις! Τώρα ισχύει κάθε πέρσι και καλύτερα! Τώρα… περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαις!
– Δηλαδή, κάθε πέρσι και καλύτερα; Αυτό θα επικρατεί;
– Άμα το θες κι αλλιώς, πες το κι αλλιώς! Κάθε φέτος και χειρότερα! Διαλέγεις και παίρνεις!
– Τι να διαλέξω; Τι να πάρω και τι να αφήσω…
– Ξέρεις… Κάθομαι και φιλοσοφώ το όλο θέμα και βλέπω ότι όλη η Ιστορία επαναλαμβάνεται… έχεις ακουστά φαντάζομαι ότι οι …φίλοι σύμμαχοι μάς ενθάρρυναν για επιχειρήσεις στην Μ. Ασία για να διασπαστεί η Οθωμανική αυτοκρατορία! Και τι έγινε; Μόλις αντιλήφθηκαν ότι αυτό θα γίνει μπούμερανγκ και θα ωφεληθεί η Ελλάδα… Σου λέει, τι γίνεται ορέ; Και είδαμε πόσο βοήθησαν …στην καταστροφή της Σμύρνης…
– Τώρα, τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά με το σήμερα;
– Καμία!
– Τότε; Με δουλεύεις;
– Ρε, που πήγαν οι τράπεζες;
– Που να πήγαν; Εδώ είναι.
– Θυμάσαι τα υποκαταστήματα που άνοιξαν σε όλη την Βαλκανική χερσόνησο…
– Ναι;
– Ναι! Και τώρα που πήγαν;
– Ξέρω εγώ;
– Ρε, θα σ’ αφήσουν να σηκώσεις κεφάλι; Που πας κακομοίρη μου ξυπόλητος στα αγκάθια; Πόσα βήματα μπορείς να κάνεις; Α! Πάγαινε από δω ρε καραγκιοζάκο που πας να σηκώσεις ανάστημα! Για να σου δείξουμε ποιο είναι το πραγματικό σου ανάστημα! Και πάρε και τούτη και πάρε και την άλλη και δώστου απανωτά χτυπήματα. Που ήσουν; Εκεί γρήγορα να επιστρέψεις… Και όχι πολλά λόγια! Και μην βγάλεις τσιμουδιά… Μου άπλωσες τα ποδάρια σου και θέλεις και μεγαλύτερο πάπλωμα…
– Ένα δίκιο, σα να το έχεις…
– Και θυμάσαι μετά… έτρεχαν οι φιλάνθρωποι οργανισμοί να σώσουν και να βοηθήσουν… τους άστεγους… τους πεινασμένους… τους χαμένους… χαμένες ζωές και περιουσίες… χαμένη Ιστορία…
