Ηδη διανύουμε τον 6ο χρόνο της οικονομικής κρίσης και η χώρα παρά τις συνεχείς θυσίες δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από την περιδίνηση που την ταλανίζει, ώστε να επιστρέψει σε ρυθμούς κανονικότητας. Τέτοιο καιρό πέρυσι, τα μηνύματα από τις αξιολογήσεις των χρηματοπιστωτικών οίκων, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ήταν ενθαρρυντικά και η χώρα, όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το δεχτούν, βάδιζε το δρόμο προς την ανάπτυξη, βάδιζε τον δρόμο επιστροφής στην κανονικότητα.
Ηδη διανύουμε τον 6ο χρόνο της οικονομικής κρίσης και η χώρα παρά τις συνεχείς θυσίες δεν έχει καταφέρει να απεγκλωβιστεί από την περιδίνηση που την ταλανίζει, ώστε να επιστρέψει σε ρυθμούς κανονικότητας. Τέτοιο καιρό πέρυσι, τα μηνύματα από τις αξιολογήσεις των χρηματοπιστωτικών οίκων, αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ήταν ενθαρρυντικά και η χώρα, όσο και αν κάποιοι δεν θέλουν να το δεχτούν, βάδιζε το δρόμο προς την ανάπτυξη, βάδιζε τον δρόμο επιστροφής στην κανονικότητα.
Τέτοια εποχή πέρυσι η συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟ οδηγούσε τη χώρα προς τις αγορές και το μόνο που ζητούσε από τον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν συναίνεση, ήταν μια μικρή πίστωση χρόνου. Και τα δύο τα αρνήθηκε ο κος Τσίπρας, προκαλώντας πρόωρες εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Βλέπετε τότε τον Αλέξη τον είχε συνεπάρει για τα καλά η ανυπομονησία για εξουσία και το μόνο που ονειρευόταν ήταν να βαράει νταούλια και ζουρνάδες, ώστε να χορεύουν οι δανειστές κατά πως αυτός επιθυμούσε.
Και τις κέρδισε τότε τις εκλογές μ’ ένα σορό ψέματα και επτά μήνες αργότερα υπέγραψε και αυτός το δικό του – τρίτο – βαρύ μνημόνιο. Στις 20 Σεπτεμβρίου ξανακέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Ναι. Μ’ αυτό το εμφυλιοπολεμικό σύνθημα κατάφερε να συσπειρώσει, ίσως για τελευταία φορά τους ψηφοφόρους του. Τότε, ίσως πολλοί, από αυτή την έκκληση του να μην κατάλαβαν την ταπείνωση και τον χλευασμό που περνούσε στο άλλο μισκό του ελληνικού λαού.
Κατόπιν αφού αναρριχήθηκε στην εξουσία ο κος Τσίπρας, χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους του λαϊκισμού, τώρα έρχεται και ζητά συναίνεση από τους πολιτικούς του αντιπάλους, που είχε απαξιώσει όλο το προηγούμενο διάστημα. Ζητά συναίνεση μόλις κατάλαβε ότι το κόμμα του μπάζει και η εξουσία άρχισε να τρίζει.
Την ζητά από αυτούς που ο ίδιος υπονόμευσε και αποδομούσε συστηματικά ως αντιπολίτευση.
Την ζητά από τους «τελειωμένους», χωρίς να ψελλίσει έστω μια λέξη συγνώμης, αν όχι για τα λάθη του, τουλάχιστον για το υβρεολόγιο που εκτόξευε κατά πάντων και πασών.
Επιδιώξει ο κος Τσίπρας την συναίνεση για τα αποφύγει τον κίνδυνο απώλειας της δεδηλωμένης στη Βουλή κατά την ψήφιση του ασφαλιστικού, που εκ των πραγμάτων παραβιάζει πολλές από τις προεκλογικές κόκκινες γραμμές του. Αυτός είναι ο στόχος του. Γι αυτό ανέλαβε την πρωτοβουλία αναζήτησης ερεισμάτων, ακριβώς επειδή κατάλαβε ότι διαμορφώνεται ένα κλίμα αρνητικό μέσα στην κοινοβουλευτική του ομάδα, η οποία μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβέρνησή του.
Η προσπάθεια του αυτή απ’ ότι φάνηκε στη συνάντηση με τον Πρόεδρο Δημοκρατίας δεν είχε τα αποτελέσματα που θα επιθυμούσε. Δεν τα είχε γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης τρέφουν βαθιά δυσπιστία για τις επιδιώξεις του κου Τσίπρα και η συναίνεση προϋποθέτει κάποια ελάχιστη εμπιστοσύνη, η οποία όμως δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη γιατί ο Αλέξης όπου και αν βρισκόταν, ελίχθηκε χρησιμοποιώντας αφειδώς το ψέμα, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις. Όλον αυτό τον καιρό προσπάθησε με μικροπολιτικά κόλπα, εξυπνακισμούς και επικοινωνιακά τρικ, να ξεγελάσει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Επομένως αυτοί στους οποίους απευθύνεται ξέρουν πια με τι ακριβώς έχουν να κάνουν, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να μπουν σε κουβέντα μαζί του.
Εκτός και αν ο κος Τσίπρας εγκαταλείψει τη λογική των διαχωριστικών γραμμών, του «εμείς και αυτοί» και προσέλθει για συνεννόηση με κάποιο σχέδιο, με δεσμεύσεις , συμβιβασμούς και αναγνώριση του ρόλου της αντιπολίτευσης η οποία καλείται να αναλάβει μέρος της ευθύνης. Τότε υπάρχει η ελπίδα να υπερψηφιστεί το Ασφαλιστικό, το οποίο θα αποτελέσει μεταρρύθμιση και η χώρα θα έχει γυρίσει σελίδα,
Σε αντίθετη περίπτωση επανερχόμαστε στους παλιούς ανόητους τακτικισμούς, δίνοντας ελπίδες τους καιροσκόπους και τους δραχμηστές.
*Ο Αδάμος Ευαγγέλλου είναι πρώην καθηγητής εφαρμογών στο Α.ΤΕ.Ε Θ. και μέλος του διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ.
