Από τα φοιτητικά μου χρόνια πιστεύω ότι για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της ιδιαιτέρας μου πατρίδας, της Πιερίας, δύο είναι οι βασικές πηγές: η γεωργία και ο τουρισμός. Για αυτό όταν ο λαός μου έδωσε απερίφραστα τη ρητή εντολή να τον αντιπροσωπεύσω στη Βουλή, ως Βουλευτής, σκληρά και επίμονα προσπάθησα με τις αγορεύσεις μου να πείσω τα αρμόδια και υπεύθυνα όργανα της Πολιτείας να πλουτίσουν και να δυναμώσουν τις δύο άνω πηγές της Πιερικής ανάπτυξης.
Από τα φοιτητικά μου χρόνια πιστεύω ότι για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της ιδιαιτέρας μου πατρίδας, της Πιερίας, δύο είναι οι βασικές πηγές: η γεωργία και ο τουρισμός. Για αυτό όταν ο λαός μου έδωσε απερίφραστα τη ρητή εντολή να τον αντιπροσωπεύσω στη Βουλή, ως Βουλευτής, σκληρά και επίμονα προσπάθησα με τις αγορεύσεις μου να πείσω τα αρμόδια και υπεύθυνα όργανα της Πολιτείας να πλουτίσουν και να δυναμώσουν τις δύο άνω πηγές της Πιερικής ανάπτυξης.
Μια από τις περιοχές που υπόσχονταν την μελλοντική ανάπτυξη ήταν η παράκτια περιοχή του Κορινού. Γι’ αυτό το έτος 1962-1963 με την ιδιότητα του Πολιτευτού της ΕΡΕ επισκέφθηκα τον Κορινό και στο καφενείο του Γεωργίου Δοδούμη (με τα δύο-τρία σκαλοπάτια στην είσοδο) επί προεδρίας Αθανασίου Μπλιώνα και συζητώντας με τους κατοίκους με μεγάλη θέρμη τους προέτρεψα να δημιουργήσουν στον παράκτιο χώρο τους τουριστικό οικισμό, αν πράγματι επιθυμούν την ανάπτυξη του τόπου τους. Πράγματι, σε λίγο η αρχή του άνω πλέον ονείρου άρχισε να μπαίνει στο πρόγραμμα, αλλά οι παλινωδίες, οι αντιρρήσεις και τοπικές συγκρούσεις συνετέλεσαν ώστε να καθυστερεί σημαντικά το πρόβλημα.
Έτσι αναγκάστηκα, ως Βουλευτής πλέον, να φέρω το θέμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και να τονίσω στους Υπουργούς Οικονομίας, ΠΕΧΩΔΕ και Γεωργίας (βλ. πρακτικά Βουλής της 24-6-1988, σελ. 27) τα κάτωθι:
‘‘Μια βασική θετική ελπίδα για την οικονομική και κοι¬νωνική περαιτέρω ανάπτυξη των κατοίκων του Κορινού Ν. Πιερίας ανεπιφύλακτα είναι ο παράκτιος Κοινοτικός της χώρος, ο οποίος εξαιτίας της μακροχρόνιας ψυχρής αδια¬φορίας των αρμοδίων και υπευθύνων τοπικών πολιτειακών οργάνων παραμένει ακόμη ανεκμετάλλευτος, περίεργα στά¬σιμος και αδιανόητα αναξιοποίητος.
Η ευδιάκριτη αυτή παράλειψη και η δυσνόητη αδιαφορία της Κυβέρνησης που σημειώθηκε εν¬τελώς ανεξήγητα την τελευταία 7ετία οδήγησε με ακρίβεια τον ελπιδοφόρο πράγματι παραθαλάσσιο χώρο της περιοχής Κορινού σε απραξία και στο βάθος σε ανησυχία για τη μελλοντική πορεία των πραγμάτων.
Η τελευταία αυτή σκέψη μου που έχει τα λογικά ερεί¬σματα της στα τελευταία γεγονότα περί παραχώρησης μέ¬ρους παράκτιου χώρου της άνω Κοινότητας σε τρίτα άγνωστα πρόσωπα, με υποχρεώνει ευσυνείδητα, ως τοπικό Βουλευτή, ακόμη μια φορά, ελπίζω για τελευταία, να παροτρύνω την Κυβέρ¬νηση του ΠΑΣΟΚ μέσω της Βουλής να επιδείξει θερμό ενδιαφέρον, πραγματική φροντίδα για τον πράγματι ελπι¬δοφόρο παράκτιο χώρο της Κοινότητας Κορινού Πιερίας, η Τουριστική αξιοποίηση και ανάπτυξη της οποίας επιτέ¬λους προβάλλεται πλέον —χωρίς υπερβολή— ως εθνική ανάγκη, εάν η Κυβέρνηση στοχεύει και προγραμμα¬τίζει την περαιτέρω διεύρυνση του τουρισμού της Πιερίας, ο οποίος πολλά προσφέρει για την εθνική οικονομία.
Δυστυχώς, σημειώνω με ιδιαίτερη λύπη, ότι στην 7ετή πορεία της η Κυβέρνηση ακολουθώντας πιστά τα βήματα του ψυχρού τοπικού παρελθόντος, όσον αφορά την παρα¬λία Κορινού, δεν έκανε προς την ορθή αυτή κατεύθυνση κανένα σημαντικό βήμα, παρόλο που είχε τις οικονομικές δυνατότητες.
Δε λησμονεί κανένας κάτοικος της Πιερίας, ότι «η καταραμένη» ΕΟΚ δαπάνησε και δαπανά στον Πιερικό χώρο πάνω από 10 δις για την αναβάθμιση της γεωργι¬κής, οικονομικής, τουριστικής και κοινωνικής ζωής. Ο παράκτιος χώρος και η τουριστική ανάπτυξη του Κορινού παραμένει αδικαιολόγητα ακόμη σε μηδενική βάση.
Βέβαια, πριν 2ετίας περίπου άρχισε η κατασκευή του παραλιακού δρόμου παραλίας Κατερίνης – Κορινού και αφού χαλικοστρώθηκε τμήμα ενός (1) χιλιομέτρου σταμάτησε καίτοι χρηματοδοτείται το έργο από την ΕΟΚ.
Με τα δεδομένα αυτά κανείς τοπικός πολιτικός παράγων λογικά δεν μπορεί για «πρώτη φορά» να υπερηφανεύεται και να κομπορρημονεί «σοβαρά» για το σχετικό εγκαταλελειμμένο έργο, η ολοκλήρωση του οποίου θα συντελέσει κατά θετικό τρόπο στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής. . . όπως βέβαια και για τα «θαύματα της «λαϊκής Εταιρίας», η οποία κατέστη «θρύλος» στην «Θρυλική εποχή» της Νομάρχου κ. Μαρίας Αρσένη.
‘Ύστερα από τα απαράδεκτα αυτά πράγματα που γίνονται αναντίρρητα σε βάρος των κατοίκων της Κοινότητας Κορινού Πιερίας, εύλογα ερωτώ, τους αρμόδιους και υπεύθυνους Υπουργούς Εσωτερικών, Οικονομικών, Περιβάλ¬λοντος, Χωροταξίας, Δημοσίων Έργων και Γεωργίας και παρακαλώ να πληροφορήσετε σχετικά τη Βουλή και τον υπογράφοντα Βουλευτή πάνω στα εξής:
1. Ποια έργα για την αξιοποίηση και την ανάπτυξη του παράκτιου χώρου της παραπάνω Κοινότητας συμπεριλαμ¬βάνονται στο Κυβερνητικό τετραετές Πρόγραμμα Κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης 1988-1992.
2. Ειδικότερα: α) Πόσα χρήματα θα διαθέσει η ΕΟΚ από τα διάφορα αναπτυξιακά της ταμεία για την τουρι¬στική δομή και ανάπτυξη της αναφερομένης Κοινότητας και
β) Πόσα χρήματα θα διατεθούν για το σκοπό αυτό από τους εθνικούς πόρους.
3. Εάν και πότε επιτέλους, χρονικά, θα κατασκευασθεί ο σημαντικός παραλιακός δρόμος Κατερίνης-Κορινού και
4. Εάν μέχρι σήμερα έχει συσταθεί, ύστερα από 4 χρό¬νια, η «θρυλούμενη» «Λαϊκή Εταιρία», ποιος είναι ο εται¬ρικός σκοπός, ποιο το εταιρικό κεφάλαιο, ποια είναι σε αυτό η λαϊκή συμμετοχή;”
Από τότε μέχρι σήμερα παρά τις όποιες θετικές ή αρνητικές εξελίξεις της δυστυχώς η υπόθεση εκκρεμεί. Σήμερα ο Δήμαρχος, Σάββας Χιονίδης, με τις γνώσεις του, με την εμπειρία και το αγωνιστικό του σθένος μπορεί να επιλύσει σύντομα το μακροχρόνιο αυτό πρόβλημα και ως προς το ζήτημα αυτό η θητεία του να αποτελέσει ιστορική παρακαταθήκη για τον τόπο.
Κατερίνη, 10/12/2015
ΝΤΙΝΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ
π. Βουλευτής – π. Δικηγόρος
