Ποιό είναι στ’αλήθεια το πνεύμα των Χριστουγέννων;
Μην τάχα είναι το έλατο με τα πλατειά κλαδιά του;Μην είναι τα λαμπιόνια του που λαμποκοπούν και αστράφτουν;Μήπως είναι τα δώρα που περιμένουν τα παιδιά να φέρει ο Άϊ-Βασίλης;Μήπως είναι ο Άϊ-Βασίλης που τρέχει καλπάζοντας με το έλκηθρό του,χο,χο,χο,να προλάβει να μοιράσει σ’όλα τα παιδιά του κόσμου!!!, τα δώρα που του ζήτησαν;Μην τάχα είναι αυτός ο κοκκινοφόρος με την γενειάδα που τα άλογα τον άφησαν πάνω στη στέγη,για να κατέβει απ’την καμινάδα ν’αφήσει τα δώρα,που περιμένοντάς τα,τα παιδιά αποκοιμήθηκαν;
Ποιό είναι στ’αλήθεια το πνεύμα των Χριστουγέννων;
Μην τάχα είναι το έλατο με τα πλατειά κλαδιά του;Μην είναι τα λαμπιόνια του που λαμποκοπούν και αστράφτουν;Μήπως είναι τα δώρα που περιμένουν τα παιδιά να φέρει ο Άϊ-Βασίλης;Μήπως είναι ο Άϊ-Βασίλης που τρέχει καλπάζοντας με το έλκηθρό του,χο,χο,χο,να προλάβει να μοιράσει σ’όλα τα παιδιά του κόσμου!!!, τα δώρα που του ζήτησαν;Μην τάχα είναι αυτός ο κοκκινοφόρος με την γενειάδα που τα άλογα τον άφησαν πάνω στη στέγη,για να κατέβει απ’την καμινάδα ν’αφήσει τα δώρα,που περιμένοντάς τα,τα παιδιά αποκοιμήθηκαν;Ή μήπως είναι τα κάλαντα που ψέλνουν τα παιδιά με τα τρίγωνά τους και εύχονται στο νοικοκύρη του σπιτιού να ζήσει χίλια χρόνια;!..Τάχα να είναι οι μουσικοί εσπερινοί,όπου οι μελωδοί ψέλνουν Χριστουγεννιάτικες μελωδίες,που έγραψαν διάσημοι μουσουργοί όπως ο Χέντελ,ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν;
Αλληλούϊα,αλληλούϊα,ψέλνουν οι καλλίφωνες χορωδίες στις εκκλησίες.
Την παραμονή των Χριστουγέννων,η νοικοκυρά ζυμώνει,μαγειρεύει και μοσχοβολά το σπίτι,πέρα ως πέρα.Υπήρχαν εποχές που δεν είχε βότανα και μπαχαρικά, και στα τσουρέκια έβαζε για άρωμα τριμμένη φλούδα από πορτοκάλι και λεμόνι…Και όμως, ήταν το ίδιο λαχταριστά και νόστιμα και τα παιδιά τα τιμούσαν δεόντως.Έστι κι αλλιώς το εορταστικό κλίμα έχει σημασία·αυτό ομορφαίνει και δίνει μία ευχάριστη νότα στις κρύες μέρες και νύχτες του χειμώνα.
Μπορείτε να φανταστείτε χειμώνα χωρίς τα Χριστούγεννα;Αδιανόητο.
Τις μέρες αυτές ο κόσμος μπαινοβγαίνει στα μαγαζιά να ψωνίσει κάτι για τις γιορτές,έστω και λίγα λόγω κρίσης,και οι έμποροι περιμένουν με αγωνία να μπει λίγο χρήμα στο ταμείο για να πληρώσουν τους δυσβάσταχτους φόρους.
Από την άλλη,όταν σκεφτεί κανείς πως πέρα εκεί μακριά,σ’άλλες πατρίδες,σ’άλλους τόπους κάποιοι στερούνται ακόμα και το ψωμί,(όχι το παντεσπάνι),και το νερό, με ότι αυτό συνεπάγεται,σου κόβεται η όρεξη και νοιώθεις έναν κόμπο στο λαιμό ,αισθάνεσαι ένοχος και δεν μπορείς να καταπιείς την μπουκιά σου…Και ξέρεις γιατί; Γιατί εσύ κι εγώ φάγαμε διπλές ,τριπλές μπουκιές….φάγαμε και τις δικιές του.Γι’αυτό εκείνο το παιδί δεν έχει να φάει..Και η μάνα του δεν έχει νευρική ανορεξία αλλά να φάει δεν έχει κι αυτή…Το παιδί δεν ψέλνει τα κάλαντα με το τρίγωνο,ούτε η μάνα του ζυμώνει τσουρέκια με μαχλέπι και κακουλέ…Πως θα περάσουν και αυτά τα Χριστούγεννα;Όπως πάντα, χωρίς ψωμί και χωρίς νερό.Χωρίς να νοιώσουν το Πνεύμα των Χριστουγέννων.Το παιδί θα αφήσει το δικό του πνεύμα να πετάξει ψηλά στα ουράνια και κατευθείαν θα χτυπήσει την πόρτα του παραδείσου.Θα του ανοίξει ο Άγιος Πέτρος και έκπληκτος θα τον ρωτήσει:
-Τι γυρεύεις εσύ εδώ τέτοιες μέρες που είναι;
-Εκεί μακριά,Άγιε μου,στα δικά μας τα μέρη το Πνεύμα των Χριστουγέννων δεν κυκλοφορεί.Εκεί δεν ψέλνουν τα παιδιά τα κάλαντα, και ο Άϊ-Βασίλης δεν έρχεται εκεί με το έλκηθρό του,γιατί είναι μακριά και δεν έχουμε νερό να πιούνε τ’άλογά του.Γι’αυτό ήρθα εδώ σε σένα ,Άγιέ μου.Βάλε με στον παράδεισό σου,να νοιώσω λιγάκι κι εγώ το Πνεύμα των Χριστουγέννων,καθώς θα βλέπω από ψηλά του κόσμου τα παιδιά να χαίρονται το γιορτινό φαγητό τους και να ανοίγουν τα δώρα τους.
Χάϊδεψε το παιδί ο Άγιος Πέτρος και θυμήθηκε τον Διδάσκαλό του που έλεγε:«ότι εκάματε εις ένα των αδερφών μου τούτων των ελαχίστων εις εμέ εκάματε».
Μήπως στ’αλήθεια αυτό είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων;Μήπως πριν από 2014 χρόνια ,έστειλε ο Θεός στον κόσμο το Μονογενή Υιό του,για να μην απωλεσθεί,πας ο πιστεύων εις αυτόν,αλλά να έχει ζωή αιώνια.Ήρθε στον κόσμο σαν ένα βρέφος που γεννήθηκε ταπεινά σε μια φάτνη αλόγων.Φτωχοί βοσκοί που άκουσαν τους αγγέλλους να ψέλνουν,πήγαν και τον προσκύνησαν.Αργότερα ήρθαν και οι μάγοι με τα δώρα.Πόσο παραστατικά τα εκφράζει ο παρακάτω ύμνος:
Ήκουσαν πτωχοί ποιμένες,
ουρανίαν στρατιάν.
Γηθοσύνως μελωδούσαν,
με ανέκφραστον χαράν,
και αντήχει την ωδήν των, μεγαλοπρεπής ηχώ
«Εν ανθρώποις ευδοκία!Δόξα,δόξα τω Θεώ.
——————————-
Και εν ω από του τρόμου
Έκθαμβοι σιωπηλοί,
Διηπόρουν τι σημαίνει
Των αγγέλων η ωδή,
Δόξα αίφνης περιλάμπει
Και αγγελικός χορός,
«Εν τη Βηθλεέμ,τοις λέγει,
«Εγεννήθει ο Χριστός.»
——————————-
Ως δ’εις του Δαβίδ την πόλην
Έδραμον περιχαρείς,
Εύρον νήπιον εν φάτνη
Αντί πλούτου και τρυφής.
Και εδίστασαν·πλην ήλθεν
Εις τα ώτα των ηχώ
«Επί γης ειρήνη,δόξα
Εν υψίστοις τω Θεώ!
——————————-
Ναι,εν φάτνη εγγενήθη
Του Υψίστου ο Υιός,
Τους ανθρώπους ίνα φέρει
Εκ της πλάνης εις το φως.
Επί γης ειρήνη! Δόξα
Εν υψίστοις τω Θεώ
Εν ανθρώποις ευδοκία
Δόξα λυτρωτή Θεώ!
Αυτά είναι τα Χριστούγεννα, και αυτό είναι το Πνεύμα των Χριστουγέννων.
Δέσποινα Ποικιλίδου
Ζωγράφος
