Εντάξει, εκ πρώτης όψεως, ο τίτλος υπόσχεται προτάσεις οικονομικής και οικολογικής θέρμανσης, διά της πένας τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, αλλά σιγά μην καταπιαστούμε με το αεριόφως στο γιορτινό μεσοδιάστημα Χριστουγέννων – Πρωτοχρονιάς, που το έθιμο καλεί να το ρίξουμε κομματάκι έξω, όσο να πείτε, λέτε και χάθηκαν οι καθημερινές.
Τι θέλετε, δηλαδή; Να θυμηθεί ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», τίποτα λυπητερές που τον και μας κατατρύχουν και να τη δει Κούρκουλος, αναφωνώντας: «Όχι άλλο κάρβουνο!»;
Εντάξει, εκ πρώτης όψεως, ο τίτλος υπόσχεται προτάσεις οικονομικής και οικολογικής θέρμανσης, διά της πένας τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, αλλά σιγά μην καταπιαστούμε με το αεριόφως στο γιορτινό μεσοδιάστημα Χριστουγέννων – Πρωτοχρονιάς, που το έθιμο καλεί να το ρίξουμε κομματάκι έξω, όσο να πείτε, λέτε και χάθηκαν οι καθημερινές.
Τι θέλετε, δηλαδή; Να θυμηθεί ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος», τίποτα λυπητερές που τον και μας κατατρύχουν και να τη δει Κούρκουλος, αναφωνώντας: «Όχι άλλο κάρβουνο!»;
Δεν νομίζω(!), οπότε κάλλιο να προτιμήσουμε το άλλο «Γκάζι», όπου η μουσική σκηνή «Γραμμές» παρουσιάζει:
Το ζεϊμπέκικο της Όλγας.
Κακά τα ψέματα. Μια Ευδοκία, αγνώστων λοιπών στοιχείων, ήταν που ενέπνευσε τον δημιουργό τού ανωτέρω πασίγνωστου σκοπού. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως μερίδα των ΜΜΕ δικαιούται να ψέγει την κυβερνητική εκπρόσωπο, Όλγα Γεροβασίλη, επειδή το Σάββατο, 12 του Δεκέμβρη, έφερνε τις βόλτες της κι ο «Μήτσος» να μη σχολιάζει κακόβουλα και προκλητικά: «Κρύα, η Όλγα. Σαν τα νερά του Βόλγα!», όταν ο Γιώργος Μαργαρίτης ερμηνεύει Τσιτσάνη, άδοντας:
Δε θέλω τα ματάκια σου
για μένανε να κλαίνε
να με αφήσεις ήσυχο
κι εγώ ας τυραννιέμαι.
Διότι, τα τέλια άναψαν, μόλις η καλή συριζαία «ισορρόπησε ακίνητη στη μέση της πίστας με τα μάτια κάτω και έκφραση πικρή» που θα ‘λεγε κι ένας Μποστ, «Μιαν νύχτα στον Αιγάλεω», σε σκηνοθεσία του οποίου συνεχίζουμε το πρόγραμμα, και δώστε βάση.
Αίφνης, ύψωσε τα χέρια, «σπαθιά», απειλώντας με «αποκεφαλισμό» τους «γύπες» που μυρίστηκαν «κόκκινα δάνεια», κι άρχισε να χορεύει μόνο για τον εαυτό της και τον λαό, σαν να μην ήταν «εκ του κόσμου τούτου».
Προκαλούσε τους πιστωτές να βάλουν σε παρένθεση το κουβέρνο και πάνω που εκείνοι έκαναν να πέσουν στην παγίδα έφτανε ένα βήμα στο πλάι, ωπ, για να ξεφύγει, το οποίον: πίσω και σας έφαγα!
Δίδασκε «σκάκι των κάτω άκρων», ως άμυνα εναντίον «αδηφάγων ορνέων». Πρώτα κινούμε τον πόδα, έπειτα κάμπτουμε το σώμα ελαφρώς, πολύ ωραία, τώρα λακτίζουμε, συνοφρυωμένοι, και ξαναβρίσκουμε την ισορροπία εντός ευρώ, ασχέτως αν αφρίζουν ή δεν αφρίζουν οι Γερμανοί. Λαμπρά. Το αυτό τώρα και προσοχή. Οι οφθαλμοί μας παραμένουν καρφωμένοι στο πάτωμα, μέχρι να στενάξει το τσιμέντο της πίστας.
Τέλος θεωρίας και πάμε στην πράξη, με τον «Μήτσο» να ονειρεύεται, σε παράφραση σερ Μπιθί, την παραγγελιά τής Όλγας:
Λύπες που περνούν οι «γύπες».
Γεννήθηκες για την καταστροφή
και μας ζητάς τα ρέστα πιστωτή,
δε συλλογίστηκες τι πας να κάνεις,
στους φόρους βάλθηκες να μας πεθάνεις;
Μνημόνιο υπογράψαμε οι δυο
κι εσύ τα έχεις κάνει ρημαδιό,
που μας ξεσπίτωσες χωρίς αιτία
και μας ρεζίλεψες στην παλιοκοινωνία.
Κουρέλιασες της Όλγας την καρδιά,
ζητώντας κατασχέσεις μια βραδιά,
θες να κοιμόμαστε κάτω απ’ τ’ αστέρια,
όμως δεν μέτρησες, σκληρέ, τα δυο της χέρια.
Και τώρα λαβωμένος τριγυρνάς,
από τα ιοβόλα βέλη να πονάς.
Αμάν! Ξημέρωσε κι ακόμα να δώσουμε μικρόφωνο στη Ραλλία Χρηστίδου, υποψήφια τής Β’ Αθηνών με την Κουμουνδούρου, για να μην ξεχνιόμαστε.
Τέλος πάντων. Ζητούμε την κατανόηση τής συντρόφισσας αοιδού αλλά ελπίζουμε να καταλάβατε προς τι το ξεφάντωμα τής κυβερνητικής εκπροσώπου που έκαναν γαργάρα τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια. Ή μήπως όχι;…
-Ω-
