Τελικά, με τούτο το ασφαλιστικό, όπου το ΔουΝουΤου επιμένει σε πρωτοποριακές συντάξεις χωρίς μηνιάτικο, και το άλλο το φορολογικό, με τις λίστες των μεγαλοκαταθετών να προσδίνουν στη φοροδιαφυγή των τελευταίων δεκαετιών χαρακτηριστικά «Φαντομά», ήτοι του ασύλληπτου εγκληματικού νου των ταινιών ευφάνταστης κατασκοπείας του παλιού ξένου κινηματογράφου, μπήκαμε, χωρίς να το καταλάβουμε, στον δεύτερο μήνα του 2016, χρονιά μεγάλων μεταρρυθμίσεων, ως γνωστόν, τα Μνημόνια μέσα!
Τελικά, με τούτο το ασφαλιστικό, όπου το ΔουΝουΤου επιμένει σε πρωτοποριακές συντάξεις χωρίς μηνιάτικο, και το άλλο το φορολογικό, με τις λίστες των μεγαλοκαταθετών να προσδίνουν στη φοροδιαφυγή των τελευταίων δεκαετιών χαρακτηριστικά «Φαντομά», ήτοι του ασύλληπτου εγκληματικού νου των ταινιών ευφάνταστης κατασκοπείας του παλιού ξένου κινηματογράφου, μπήκαμε, χωρίς να το καταλάβουμε, στον δεύτερο μήνα του 2016, χρονιά μεγάλων μεταρρυθμίσεων, ως γνωστόν, τα Μνημόνια μέσα!
Τέλος πάντων. Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε, αναλύοντας την επικαιρότητα, αλλά όταν η λαϊκή σοφία υπενθυμίζει: «Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει» προέχει η…
Κοπή πίτας.
Καλά διαβάσατε. Σήμερα, θα κόψουμε τη βασιλόπιτα των «Σφηνών», για το καλό του χρόνου, όπως επιτάσσει το έθιμο, και να λείπουν οι απορίες.
Τι θέλετε, δηλαδή; Να πάθουμε αυτά που κατακρίνουμε, ένεκα το χούι κάποιων σωματείων, συλλόγων ή άλλων ελεημόνων να κόβουν τις πίτες, κατά το Πάσχα, αρτύσιμες ή νηστίσιμες, δεν παίρνουμε όρκο, και να γελάσει κάθε πικραμένος;
Δεν νομίζω(!), κι ως εκ τούτου αντί να αντιδράτε, αναφωνούντες: «Θα ψάχνουμε φλουριά, με τους πιστωτές να σφίγγουν τα λουριά; Πάει, χάλασε κι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης!», κάλλιο να επιδείξετε το προσήκον πνεύμα κατάνυξης, επιτρέποντας στους παριστάμενους κληρικούς να ευλογήσουν τη σεμνή τελετή.
Ναι, για(!), και κακόβουλους υπαινιγμούς περί της αδιαμφισβήτητης παρουσίας αυτών ανάμεσά μας δεν δεχόμεθα, όταν το πλήθος των αναγνωστών τής στήλης ανέρχεται στο δυσθεώρητο τριάντα ένα (αριθμός 31), με τη στατιστική επιστήμη να επιβεβαιώνει την ύπαρξη όλων, μα όλων, των λειτουργημάτων, ώστε να τραταριστεί το γλύκισμα διαβασμένο, τι γράφω ο άνθρωπος!
Και τι γλύκισμα, χαρές μου; «Γκουρμέ», απ’ τα χεράκια τής συμβίας τού πάμφτωχου μικροσυνταξιούχου «Μήτσου», με υλικά τη ευγενική χορηγία της Εκκλησίας, εξ Αθηνών μάλιστα, όπου «Αχαρνών διακόσια πέντε, έγινε Χριστούγεννα το φέρτε». Το θυμάστε;
Αν όχι, να ενημερώνεστε από κανένα δελτίο των οχτώ, όπως ο αναλυτής που ως οικοδεσπότης κρατάει μαχαίρι, ακούστε και τον «Μήτσο», αναφωνούντα:
Κομμάτια, φάτε μάτια!
Εις το όνομα του Θεού, του Χριστού, της Παναγίας και του Μεγάλου Βασιλείου, μορφή ασκητική, μακράν του καλοθρεμμένου εκ Ροβανιέμι κατερχόμενου, «Santa Claus» ή «Nicolas», οι εξ εσπερίας ανάδοχοι γνωρίζουν, και πάμε στις μερίδες.
Της φυλλάδας, του κυρίου εκδότη, για να ‘χουμε χαρτί και μελάνι να γράφουμε, μεγάλη η χάρη τής πανταχού παρούσης συζύγου αυτού(!), του προσωπικού που μας κρεμάει άνευ λαθών στα μανταλάκια, της στήλης, των αναγνωστών και… ένα, δύο, τρία, «εγγύς ο τυχερός των τυχερών, δεσμώτης των λυπητερών», stop!
«Εύρηκα, εύρηκα, ωχ, τι έπαθα. Πάει η μασέλα!» φώναξε, ο «Μήτσος».
«Το ευρώ που χαλάλισα, λόγω της ημέρας, βρήκες να δαγκώσεις; Σκληρό νόμισμα, βρε θηρίο!» σχολίασε, η σύζυγος, και συνέχισε μαζί με τον Μποστ…
Φάγετε, μην ομιλείτε!
Τα νομίσματα κερμάτων, όντα συμπαγή σκληρά,
θέλουν προσοχή μεγάλη πριν συμβεί η συμφορά.
Τι θα πει ευρώ σπουδαίο, μάζεψε να επενδύσεις,
το κατανοεί χρεώστης, μόλις πιάσει τις μασήσεις.
– Όταν τρώτε μη μιλάτε,
και την όρεξη χαλάτε,
εις τις μάσες των εχόντων.
– Όταν λαίμαργα μασάτε,
τους οδόντες σας θα σπάτε,
για τις πείνες αντεχόντων.
Τέλος κοπής και πού είστε; Καλή χώνεψη!…
-Ω-
