Αλμπέρ Καμί, Καμί, Καμί… Αναγνώστες μου, περί τίνος καλλιτέχνη ομιλούμε, τέλος πάντων, και παίζει στα κανάλια, τελευταία, συχνότερα από τον τεράστιο, Παντελή Παντελίδη, που πενιά και γαρούφαλλο, διά χειρός γλεντζέδων, κονομάει έναν λόφο άνθη, ίσαμε το ξημέρωμα, μη σας πω όρος, άμα λάχει να ‘ούμ’;
Αλμπέρ Καμί, Καμί, Καμί… Αναγνώστες μου, περί τίνος καλλιτέχνη ομιλούμε, τέλος πάντων, και παίζει στα κανάλια, τελευταία, συχνότερα από τον τεράστιο, Παντελή Παντελίδη, που πενιά και γαρούφαλλο, διά χειρός γλεντζέδων, κονομάει έναν λόφο άνθη, ίσαμε το ξημέρωμα, μη σας πω όρος, άμα λάχει να ‘ούμ’;
Πείτε κι εσείς, λοιπόν. Διότι, η άπιαστη στο «life style» σύζυγος μικροσυνταξιούχου, μανδάμ «Μήτσαινα», το μόνο που γνωρίζει σε «Καμί» είναι το σαλμί, με λαγό, εννοείται, κι άμα δείτε κανέναν να σείει τη φτέρη, «ειδοποιάτε!!!» τον «Μήτσο», καλοί μου άνθρωποι, θα τον υποχρεώσετε, καθόσον δεινός θηρευτής, ενημερώνουμε.
Ναι, για(!), κι επιτίμια από τους απανταχού φιλόζωους δεν δεχόμεθα, όταν είναι στη μοίρα των λαγών να τρώνε σκάγια, για να ευχαριστήσουν τους καλοφαγάδες, δείτε και το κλάμα της «μανδάμ», μέχρι να καθαρίσει τα κρομμύδια, η γυναίκα, με το «μπαρδόν» κιόλας, δηλαδή, όχι για τα γαλλικά μας αλλά διά τον φόνον του λαγωού.
Όμως, ούτε οι ποταμοί δακρύων μάς οδήγησαν στον Καμί, κι ο «Μήτσος» να μην αναφωνεί: «Ποιος φόνος; Πιάστηκε ο ώμος να κρατάω τη φυλλάδα και ουδέν νεότερο απ΄ τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα» καθόσον η συνέχεια υπόσχεται πολλή Ελλάδα, «Ελλαδάρα», μάλιστα, αφού θα μας απασχολήσουν…
Ανωμαλίες στις ισορροπίες.
Ο υπότιτλος δηλοί πως όλα τα είχε η «Ψωροκώσταινα» και της και μας έλειπε η «Ισορροπία του Nash», όπου η δημιουργός Πηγή Δημητρακοπούλου «μαγείρεψε», λέμε τώρα, τους «Δίκαιους» του Καμί μέσα στο βιβλίο του βαρυποινίτη Σάββα Ξηρού, επί σκηνής του Εθνικού Θεάτρου, για να δέσει το «σαλμί», το είπαμε.
Ιδού, λοιπόν, η δίκαιη αγανάκτηση των οικείων των αθώων θυμάτων της τρομοκρατίας, με την παράσταση να κατεβαίνει άρον – άρον, και το χειρότερο;
Ο βουλευτής Ηλείας τού ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Γεράσιμος, για τους φίλους «Μάκης», Μπαλαούρας, βρήκε την ώρα να ανακαλύψει, από τηλεοράσεως, ιδεώδη υπέρ του ανθρώπου εντός των οργανώσεων τύπου «17 Νοέμβρη», προκαλώντας την εύλογη απορία του «Μήτσου» αναφωνούντος: «Κυνηγοί ή αριστεροί θεωρούν την Ελλάδα απέραντο “Λαγονήσι”, τρομάρα τους;» που προσυπογράφει κι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, αφού οι αδικοχαμένοι δεν βρέθηκαν στο επίκεντρο αλλά στο στόχαστρο αδίστακτων δολοφόνων, για να μην ξεχνιόμαστε.
Τέλος πάντων. Καιρός να αφήσουμε τα γήινα, καθόσον η τέχνη μάς ανέβασε στα σύννεφα, όσο να πείτε, τι γράφω ο άνθρωπος(!), οπότε ο «Μήτσος» δράττεται της ευκαιρίας να μεταδώσει, από διαστημικής «Σφήνας», σχετικό ραπόρτο, με τον τρόπο τού Μποστ, κι έχουμε και λέμε:
Έλλειψη βαρύτητας.
Υπεριπτάμενος, μαθές, εγώ ο πειναλέων,
στη χώρα μας διέκρινα ωραίους των ορέων,
που παίζουν «θέατρο σκιών» περί τα ιδεώδη,
όταν οι πιο αδύναμοι στερούνται τα χρειώδη,
με τις συντάξεις πενιχρές και τις τιμές φαρμάκι,
ωσάν διαπραγμάτευση του Γιάνη Βαρουφάκη.
Η έλλειψη βαρύτητας Αριστεράς σε κρίση,
που έγινε κυβέρνηση μνημόνια να σκίσει
κι όταν συνήλθε έντρομη από τις αυταπάτες
υπάκουσε στους πιστωτές να σκίζουμε τις γάτες,
δημιουργεί κλυδωνισμούς, ύψος το σκάφος χάνει
λόγω ρευμάτων ιδεών που το ‘χουν παρακάνει.
Μοιραία είμαι κατελθών, μισό να το παρκάρω,
τα όρη, τ’ άγρια βουνά, από ντροπή, να πάρω.
Χαρές μου, αν δεν σας ικανοποίησε το σημερινό μενού της στήλης, τι να κάνουμε;
Αυτά έχει η τέχνη, παραπονιάρηδες!…
-Ω-
