Ο 20ος αιώνας εκτός από την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας ( ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του) έχει δυστυχώς να επιδείξει και μια άλλη – τραγική αυτή τη φορά – πρωτιά: υπήρξε μακράν πλέον αιματοβαμμένος αιώνας της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Ο 20ος αιώνας εκτός από την αλματώδη ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας ( ιδιαίτερα το δεύτερο μισό του) έχει δυστυχώς να επιδείξει και μια άλλη – τραγική αυτή τη φορά – πρωτιά: υπήρξε μακράν πλέον αιματοβαμμένος αιώνας της ιστορίας της ανθρωπότητας. Η επιτυχία των πρώτων ( επιστήμης, τεχνολογίας) βοήθησε αναμφίβολα την τραγωδία, «την πλήρωσε» θα λέγαμε η ανθρωπότητα. Πολύ ακριβά μάλιστα.
Μεταξύ 1914 και 1970 η οικουμένη θρήνησε 70.000.000 (εβδομήντα εκατομμύρια) νεκρούς, νέους στην συντριπτική τους πλειοψηφία ανθρώπους ( Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Οκτωβριανή Επανάσταση, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος- συν εμφύλιος για μας τους Έλληνες και μόνο – Βιετνάμ,. Αφγανιστάν κ.α).
Ας σκεφτούμε για λίγο. Εβδομήντα εκατομμύρια νεκροί όταν μόλις λίγο νωρίτερα, μεγάλοι φιλόσοφοι και μελλοντολόγοι προέβλεπαν … ένα μέλλον ειρήνης και παγκόσμιας συμφιλίωσης. Οι τόνοι, οι χιλιότονοι αίματος που χύθηκαν θα έπρεπε να μας προβληματίσουν βαθύτατα και να μας οδηγήσουν στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων.
1. Η επιστήμη και η τεχνολογία πρόσφεραν ασφαλώς πολλά στον άνθρωπο . Όμως αύξησαν αναλογικά δηλ. αλματωδώς επίσης και τη δύναμη καταστροφής των ισχυρών της γης. Η ατομική βόμβα για παράδειγμα στη Χιροσίμα (ή/ και στο Ναγκασάκι) προκάλεσαν τόσα θύματα σε λίγα λεπτά μόνο, όσα δεν προκάλεσαν οι πόλεμοι αιώνων με τα βέλη, τα σπαθιά ή τα λιανοντούφεκα. Έλλειψη ηθικής και ευθύνης όσων τη διαχειρίστηκαν, ασφαλώς. Ο πατέρας της ατομικής βόμβας είπε στον Πρόεδρο Τρούμαν, που διέταξε τη ρίψη των ατομικών βομβών: «Απορώ που κοιμάσαι ήσυχα. Εγώ νιώθω από τα χέρια μου να στάζει αίμα». Φυσικά ο Τρούμαν επιστράτευσε κάποιες δικαιολογίες (πάντα βρίσκονται τέτοιες αν ψάξουμε, καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα κυρίως). Ωστόσο
2. Είναι φανερό τόσο για τον 20ο όσο και για τον 21ο αιώνα, το τεράστιο χάσμα μεταξύ Τεχνολογίας και ηθικής μεταξύ της ανάπτυξης της Επιστήμης και της βελτίωσης του ανθρώπου ως Ανθρώπου. Και δυστυχώς το χάσμα επεκτείνεται αντί να περιορισθεί. Όμως έτσι εξελισσομένου του πολιτισμού μας, δικαιώνεται ο Σίγκμουντ Φρόιντ όταν έλεγε ( και έγραφε): « Ο πολιτισμός είναι πηγή δυστυχίας». Στις μέρες μας μάλιστα κι ακριβώς επειδή ο πολιτισμός έριξε το βάρος του στον υλιστικό τομέα, στον οποίο και επέτυχε φοβερά πράγματα, και αγνόησε, παντελώς σχεδόν τον πνευματικό, τον ψυχικό. Κι ο Άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα, ύλη. Είναι και πνεύμα και ψυχή. Κι όμως ο πολιτισμός τα δύο αυτά τα αναπτύσσει ελάχιστα. Κι ας προειδοποίησε ο Αλμπερτ Αϊνστάιν: « Η επιστήμη χωρίς θρησκεία είναι χωλή, η θρησκεία χωρίς επιστήμη είναι τυφλή».
3. Οι μεγάλες καταστροφές του 20ου αιώνα δεν οφείλονται κατά κύριο λόγο στους λαούς αλλά στις κυβερνήσεις τους δηλαδή στα κόμματά τους. Κατηγορούμε τη Γερμανία γιατί αυτή προκάλεσε τους δύο Παγκόσμιους πολέμους, τους πλέον πολύνεκρους. Κατηγορώντας όμως γενικά κι αόριστα τη Γερμανία κατηγορούμε το γερμανικό λαό, όλους τους Γερμανούς. Η αλήθεια είναι πως τους πολέμους τους προκάλεσαν ο Κάιζερ και ο Αδόλφος Χίτλερ. Ο Κάιζερ με τους οπαδούς του, τον πρώτο και ο Χίτλερ με το εθνικοσιαλιστικό κόμμα του. Ας μην ξεχνούμε ότι ο Χίτλερ ανεδείχθη Καγκελάριος της Γερμανίας με εκλογές που το κόμμα του κέρδισε.
Και περιεβλήθη με δικτατορικές εξουσίες με έγκριση της Βουλής, δηλαδή των βουλευτών του κόμματός του. Για τις εκατόμβες των νεκρών, των αναπήρων, για τα θύματα και για τις καταστροφές στην ίδια τη Γερμανία αλλά και στα κράτη που αυτή επενέβη η πρώτη και μεγάλη ευθύνη βαρύνει το Χίτλερ, τους επιτελείς του και το κόμμα του κι όχι τον απλό Γερμανό πολίτη που είτε εκβιάστηκε, είτε παρασύρθηκε, είτε δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.
Συμπέρασμα: Πίσω από τον αιματοβαμμένο 20ο αιώνα βρίσκονται συγκεκριμένοι άνθρωποι και συγκεκριμένα κόμματα. Άλλα μόνοι τους οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτε άλλο με τις αρρωστημένες ιδέες και επιδιώξεις τους παρά να γελοιοποιηθούν και να βρεθούν σε κάποια φυλακή ή κάποια ψυχιατρική κλινική. Τα κόμματα κατά συνέπεια είναι ένας περιττός πλην άκρως επικίνδυνος θεσμός. Ένας θεσμός της προϊστορίας του ανθρώπου.
Είναι καιρός να περάσουμε πλέον στην ιστορία καταργώντας τα κόμματα και επινοώντας εμπνευσμένοι από τους αρχαίους προγόνους, μια νέα, άμεση πραγματική Δημοκρατία. Χωρίς μεσάζοντες και αεριτζήδες. Και μπορούμε να το κάνουμε.
Συνεχίζεται