Παρασκευή, 19 του Φλεβάρη, να δείτε τι είχαν αποφασίσει οι ευρωπαίοι ηγέτες στις Βρυξέλλες. Να δείτε τι είχαν αποφασίσει…
Α, ναι. Οι Βρετανοί πήραν το κατιτίς τους, προς αποφυγή τυχόν ανεπιθύμητου «Brexit», και οι Έλληνες εξασφαλίσαμε σύνορα ανοιχτά μέχρι τις 6 Μαρτίου. Λέμε τώρα, αφού η Αυστρία μαζί με κάποιες βαλκανικές χώρες πάτησαν τη συμφωνία πριν στεγνώσει το μελάνι και το χειρότερο;
Αποδοκιμασίες στις ξενοφοβίες.
Παρασκευή, 19 του Φλεβάρη, να δείτε τι είχαν αποφασίσει οι ευρωπαίοι ηγέτες στις Βρυξέλλες. Να δείτε τι είχαν αποφασίσει…
Α, ναι. Οι Βρετανοί πήραν το κατιτίς τους, προς αποφυγή τυχόν ανεπιθύμητου «Brexit», και οι Έλληνες εξασφαλίσαμε σύνορα ανοιχτά μέχρι τις 6 Μαρτίου. Λέμε τώρα, αφού η Αυστρία μαζί με κάποιες βαλκανικές χώρες πάτησαν τη συμφωνία πριν στεγνώσει το μελάνι και το χειρότερο;
Όλοι αυτοί οι ξενόφοβοι γλίτωσαν τα επιτίμια τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, επειδή οι φυλλάδες του κυρίου εκδότη δεν κυκλοφορούν τα σαββατοκύριακα, ως γνωστόν, αλλά να μην κάνουν χαρούλες, γιατί έφτασε η Δευτέρα, καλή βδομάδα(!), αναγνώστες μου.
Έτσι, αίρουμε μονομερώς την ασυλία και ιδού η Σύνοδος Κορυφής που συνεδριάζει εκ νέου επί του θέματος, των εξ ανατολών γειτόνων συμμετεχόντων, ενημερώνουμε, να δέχεται «σφήνα» με το προειδοποιητικό μήνυμα:
Κολίγοι ζορισμένοι ποτέ νικημένοι.
Κουίζ για ψαγμένους περί την Ιστορία. Τι γιορτάζουμε στις 6 του Μάρτη, καταληκτική προθεσμία του προαναφερθέντος τράτου;
«Κιλελέρ, Κιλελέρ, πήρε ο Γιούνκερ το χαμπέρ; Όξω απ’ την Ευρώπη και βλέπουμε κατόπι!» βροντοφώναξε άνεργος «πλατφορμαλίστας» του κόμματος «ΛΑΕ» – καλό, ε! – και μπράβο του, αλλά για την προσπάθεια, όμως.
Διότι, θυμήθηκε σωστά μόνο την αγροτική εξέγερση της 6ης Μαρτίου 1910, ενώ έσφαλε οικτρά κατά τα άλλα, αφού δεν μερίμνησε να δανεισθεί τη βοηθητική όραση του συντρόφου Λαφαζάνη, για να μη μπερδέψει το υπό λαϊκή αίρεση «Brexit» με το τρισκατάρατο «Grexit», που αφήσαμε πίσω, ευτυχώς.
Ναι, για(!), και να μην αυθαδιάζει, αναφωνώντας: «Το “σοκ” των πολιτικών Σόιμπλε είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού εκ του μακρόθεν!», όταν τα γυαλιά βοήθησαν τον Μαρίνο Αντύπα να δει κατάματα τους κολίγους, δρομολογώντας το «Κιλελέρ», πριν δολοφονηθεί, αιωνία αυτού η μνήμη!
Αμφιβάλλει κανείς; Δεν νομίζω(!), οπότε σήμερα, που ντόπιοι και μετανάστες περνάμε παρόμοια ζόρια, τηρουμένων των αναλογιών, βεβαίως-βεβαίως, τα Μνημόνια μέσα(!), σκεφτήκαμε να εκφραστούμε επαναστατικά, σε παράφραση, Γιάννη Νεγρεπόντη, εξ ου ο κατωτέρω…
Ύμνος στην προσφυγιά.
Πρόσφυγα γιος του πάππου μου ο παππούς,
πρόσφυγα γιος του πάππου μου ο πατέρας
κι ο παππούς μου στη γύρα κι αυτός.
Και μονάχα εγώ του πατέρα μου γιος
είχα χωράφια κι ένα σπίτι για βιος.
Η ζωή στην Ελλάδα σκληρή,
ευρώ πουθενά, λιτότητα για,
το βιος χτυπώ στο σφυρί
και να ‘μαι στην προσφυγιά.
Τα λεφτά απ’ το βιος η αρχή,
μια καντίνα στο Όσλο καλή,
ρολόι δουλεύει το μαγαζί
κι έχω φήμη Ρωμιού σεβαστή.
Έλληνα γιος του πάππου μου ο παππούς,
Έλληνα γιος του πάππου μου ο πατέρας
κι ο παππούς μου Έλλην κι αυτός.
Και μονάχα εγώ του πατέρα μου γιος
είμαι πια Νορβηγός,
ν’ αποδείξω τι σημαίνει Ρωμιός.
«Βαρουφάκη με περάσατε να σας σώσω, θύραθεν, εκ Βερολίνου;» εξανέστη ο αδάμαστος και συνέχισε μαζί με τον Βασίλη Καρρά, άδοντας:
Όσο η Ελλάδα με χωρά.
Δεν πάω πουθενά, πουθενά, πουθενά,
εδώ θα μείνω,
δεν πάω πουθενά,
όσο η Ελλάδα με χωρά,
δεν την αφήνω.
Οι εταίροι πήραν πρέφα πως ο ενθάδε συνωστισμός, αν δεν αντιμετωπιστεί φρόνιμα και με περίσσεια ανθρωπιά, εγκυμονεί κινδύνους απευκταίων κοινωνικών εξεγέρσεων, χτύπα ξύλο;
Αν όχι, τα ξαναλέμε μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Μάλιστα!
-Ω-
