Εντάξει, αναγνώστη μου. Το όχημα από καρότσας του οποίου μίλησε ο Αλέξης στους αγρότες του Κάστρου Βοιωτίας, προ τριετίας, αν δεν απατόμαστε, και κατήλθε για να κερδίσει την πρωθυπουργία, ελέω λαού, ρυμουλκό δεν το λες εύκολα, προς επαλήθευση του τίτλου.
Όμως, τι να κάνει κι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, όταν το Μαξίμου σπαζοκεφαλιάζει, έκτοτε, περί του πώς θα αλώσει το κάστρο του νεοφιλελευθερισμού για να διαβούμε τη στενωπό του τρίτου, «Φοροκαταιγίδα των εταίρων η παγίδα», Μνημονίου;
Ρυμουλκήσεις στις συνεννοήσεις
Εντάξει, αναγνώστη μου. Το όχημα από καρότσας του οποίου μίλησε ο Αλέξης στους αγρότες του Κάστρου Βοιωτίας, προ τριετίας, αν δεν απατόμαστε, και κατήλθε για να κερδίσει την πρωθυπουργία, ελέω λαού, ρυμουλκό δεν το λες εύκολα, προς επαλήθευση του τίτλου.
Όμως, τι να κάνει κι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, όταν το Μαξίμου σπαζοκεφαλιάζει, έκτοτε, περί του πώς θα αλώσει το κάστρο του νεοφιλελευθερισμού για να διαβούμε τη στενωπό του τρίτου, «Φοροκαταιγίδα των εταίρων η παγίδα», Μνημονίου;
Πες κι εσύ, λοιπόν. Διότι, εμείς τη Δευτέρα, 22 του Φλεβάρη, μείναμε από έλξη στην ανηφόρα, μόλις συνδεθήκαμε με Μαξίμου, από τηλεοράσεως, ένθα η υποδοχή της αντιπροσωπείας αγροτοσυνδικαλιστών από τον Πρωθυπουργό, και να λείπουν οι απορίες.
Ναι, για! Βλέπεις, καθώς περιμέναμε, εναγωνίως, μια κάποια διέξοδο στο αγροτικό αδιέξοδο και τις κλειστές εθνικές οδούς, μέγα πρόβλημα όλων ημών των ξωμάχων της υπαίθρου, αν χρειαστούμε σπιτάλι τής πόλης (σ.σ. αν είπαμε, χτύπα ξύλο!), αίφνης βρεθήκαμε αυτήκοοι μάρτυρες του κάτωθι διαλόγου που παραθέτουμε εν συντομία, λόγω περιορισμένου χώρου, με τον σύντροφο μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», αναφωνούντα:
Φόρτσα καρότσα!
– Εκπροσωπώ το μπλόκο του Κάστρου. Μας είχατε επισκεφθεί.
– Ναι, την καρότσα την έχεις;
– Την έχω.
– Να την κρατήσεις.
«Κι άλλες κρατήσεις υπέρ ΟΓΑ; Δεν είμαστε καλά!» πετάχτηκε, η «ΝουΔου είμαι το καυχώμαι, ξεύρω(!) την καταγωγή μου» σύζυγος, «χαμένη στη μετάφραση», αφότου έγινε και περήφανη στ’ αυτιά, η γυναίκα.
«Την καρότσα κράτησε ο αγρότης, μανδάμ. Την “καρόστα!”, συγγνώμη, την καρότσα, ανάθεμα το σαρδάμ!» κραύγασε ο καλός συριζαίος μπας και γίνει αντιληπτή η αλήθεια αλλά πού;
«Φόρτσα να ψηφιστεί το ασφαλιστικό, για να παίρνω φάρμακα ακριβότερα; Έλα Χριστέ και μη χειρότερα!» σχολίασε, εκείνη, οπότε προ του κινδύνου να «γίνουμε μια ωραία ατμόσφαιρα», που θα ‘λεγε κι ένας Ντίνος Ηλιόπουλος, προτιμήσαμε να προσαρμόσουμε παραδοσιακό άσμα στις ανάγκες του παρόντος, εκλιπαρούντες:
Καροτσέρη τράβα, να πάμε στα Ταταύλα,
πόσα τάλιρα γυρεύεις,
μόνο πίσω μη με φέρεις,
τράβα…
«Πόσα; Ασφάλιση των αγροτών, είκοσι τοις εκατόν επί του καθαρού εισοδήματος, καλά είναι ή θα βγει στο σφυρί η καρότσα;» τσίριξε, η μανδάμ, και…τάβλα, ο «Μήτσος», καθόσον πριν χαθεί στα Ταταύλα, έγινε το θαύμα, με τη βαρηκοΐα της φιλελεύθερης να γιατρεύεται, άγνωστο πως, ανοίγοντας ωστόσο «παράθυρο ελπίδας» για…
Ελαφρύνσεις στις φορολογήσεις.
Κακά τα ψέματα, αναγνώστη μου. Τελικά, το τουρκικό όνομα τής ανωτέρω ιστορικής συνοικίας της Πόλης, «Κουρτουλούς» ενημερώνουμε, είναι που έκανε τη διαβούλευση, «τουρλού μανιφατούρα», εξ ου η αποχώρηση των αγροτών με άδεια χέρια από την πεντάωρη συνάντηση, όπως βιάστηκαν να μεταδώσουν τα διαπλεκόμενα κανάλια, κι άμα δουν άδεια προσεχώς, να τη δείξεις στον «Μήτσο».
Θα τον υποχρεώσεις(!), αφού λογάριασαν χωρίς τους σκληρούς του μπλόκου της Νίκαιας που συναντήθηκαν, ολίγου χρόνου διελθόντος, με τον Πρωθυπουργό στο Μαξίμου, κερδίζοντας αφορολόγητο 12.000 ευρώ, των επιδοτήσεων συμπεριλαμβανομένων, γλυκόπιοτο γαρ το τσίπουρο πεσκέσι τού παλαίμαχου κουκουέ, Βαγγέλη Μπούτα, για να μην ξεχνιόμαστε.
Έτσι, οι δρόμοι παραδόθηκαν στην κυκλοφορία κι ο σύντροφος, πανευτυχής, παραφράζει Γιώργο Μητσάκη, άδοντας:
Φέρτε ούζο του Τυρνάβου
να τραβήξω ρουφηξιά
κι όλοι οι Έλληνες να μάθουν
του Αλέξη τη μαγκιά.
«Happy end», αναγνώστη μου και πού είσαι; Εις υγείαν!…
-Ω-
