Εντάξει, κουλτουριάρηδες αναγνώστες μου, που αποστρέψατε το πρόσωπο από του τίτλου τούτου, ενοχλημένοι με την εκφορά στη «γλώσσα της πιάτσας», δεν λέει ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης.
Συνεννόηση…«μπουζούκι»!
Εντάξει, κουλτουριάρηδες αναγνώστες μου, που αποστρέψατε το πρόσωπο από του τίτλου τούτου, ενοχλημένοι με την εκφορά στη «γλώσσα της πιάτσας», δεν λέει ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης.
Η παμπάλαια ατάκα, εξ αφορμής της οποίας ο τόπος άγεται και φέρεται από στενωπού εις στενωπόν, με τη στενότητα να έχει κινηθεί σε υπερθετικό βαθμό τα χρόνια της τρέχουσας κρίσης, ως γνωστόν, επειδή γενιές και γενιές Ελλήνων, των πολιτικών προεξαρχόντων, βεβαίως – βεβαίως, εννοούν ιδίους μονολόγους τους διαλόγους προς επίλυση των χρονιζόντων προβλημάτων, είναι υπέρ του δέοντος «μαλλιαρή», για να κοσμήσει την προμετωπίδα μιας «mainstream» στήλης, όπως οι «σφήνες».
Ναι, για(!), τι να λέμε τώρα, όταν η πένα μας έχει παρεμβατικό ρόλο στην παγκόσμια σκακιέρα, την υπολήπτονται διανοούμενοι – κάτοχοι ενός «νομπέλ» τουλάχιστον και το σπουδαιότερο;
Μεριμνά να «δαγκώσει» τον σβέρκο των ισχυρών ιερατείων, πριν η κεφαλή σκεφτεί θυσίες όλων ημών των πιο αδύναμων, αλλά πού;
Αποτέλεσμα, «μηδέν εις το πηλήκιο!!!» και προς αποφυγή τυχόν παρερμηνειών ακολουθούν:
Καπελώματα στα ανταμώματα.
Κακά τα ψέματα, γλωσσομαθείς μου. Η ανωτέρω ευφάνταστη συζυγία έρχεται να υπενθυμίσει ότι μόλις προ ολίγων ημερών «ξαναγίναμε μια ωραία Βαβυλωνία, γίναμε!» που θα ‘λεγε κι ένας Ντίνος Ηλιόπουλος, αν άκουγε τα καλέσματα συσπείρωσης της κεντροαριστεράς, από βήματος συνδιάσκεψης της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και να λείπουν οι απορίες.
Διότι, ο τιμονιέρης του «Ποταμιού», Σταύρος Θεοδωράκης, και άλλα επιφανή στελέχη του ευρύτερου χώρου τίμησαν με την «ηχηρή» απουσία τους, την πρόεδρο του Πα.Σο.Κ., Φώφη Γεννηματά, που παρασυρμένη από το προαναφερθέν απαράμιλλου κάλλους σαρδάμ του Γιώργου, αληθώς υποθέτουμε, εστίασε στα πολιτικά «καπέλα» του Πρωθυπουργού – αριστερό προ κουβέρνου, (νέο)φιλελεύθερο μετά, κ.λπ.
Συνεννόηση «μπουζούκι», δηλαδή, το είπαμε, αφού αντί καπέλων και φέτος της μόδας είναι, είναι… (σ.σ. τι άλλο, χρεοφειλέτες μου, τέτοιες δύσκολες ώρες;) τα «φέσια» που πηγαίνουν σύννεφο στην αγορά, δίνοντας λαβή στον τέως ξωμάχο μικροσυνταξιούχο «Μήτσο», να παραφράσει πασίγνωστη βουκολική δημιουργία του Γιάννη Μηλιώκα, για να ντύσει μελωδικά την ασυνεννοησία, άδοντας:
Το χρέος.
Δεν τρώω άλλα παραμύθια, δε θέλω μήτε να τα δω.
Αλήθειες έμαθα μεγάλες και για τα δάνεια θα πω,
τι’ είμαι να με κλαίν’ οι ρέγγες, άφραγκος, ο φουκαράς,
μια φρατζόλα ν’ αγοράσω, νιώθω σαν κλεφτοκοτάς
Αν το χρέος δεν «κουρέψουν», δεν ξανακαλοπερνώ.
Αμπέλια και χωράφια βγαίνουν όλα στο σφυρί
με πουλήσαν παραμύθι, θα τα ξεχρεώσω δήθεν,
και κουβάλησαν τα «funds» να τα φαν οι ισχυροί.
Λα λα λα…
Έπιασα πολλούς μπελάδες, να με κυνηγούν δοσάδες,
«πάρτε δάνεια φτηνά», διαλαλούσαν τα «παιδιά»,
μ’ υποσχέσεις και τερτίπια κυβερνάνε τελικά,
λαϊκίζουν οι λογάδες και πληρώνουν οι ραγιάδες.
Αν το χρέος δεν «κουρέψουν», δεν ξανακαλοπερνώ.
Κάτι ομόλογα που είχα, μαραμένα γιασεμιά,
μ’ έμαθαν κι από κολόνια να φοράω γαλλικιά,
αλλά πήρα πια χαμπάρ’, «φούμο» έχω στο ταγάρ’,
την τραγιάσκα σεβαστείτε, πριν «κατίμαυροι» βρεθείτε.
Αμφιβάλλει κανείς; Δεν νομίζω(!), αφού βάλαμε την τραγιάσκα στραβά, μήπως καταλάβουν, επί τέλους, οι πολιτικοί μας πως, αν θέλουν να ξαναδούν Βουλή, κάλλιο να κόψουν τα παρωχημένα «εκλογικού “τζόγου” δηλωτικά “παίγνια” λόγου» (σ.σ. καλό, ε!) και να συνεννοηθούν, ώστε να μας πουν, όλοι μαζί, την αλήθεια.
Την αλήθεια, όσο πικρή κι αν είναι…
-Ω-
