ΡΑΨΩΔΙΑ Γ: Ο χρόνος είναι χρήμα
Βουτιά οι πτήσεις – «Φωτιά» ανατιμήσεις.
Αναγνώστες μου, περί χρόνου το τρίτο επεισόδιο του σίκουελ της προμετωπίδας, ύστερα από τη χτεσινή επαγγελία του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, που ευλόγως τιτλοφορείται κατωτέρω με τη σοφία του Βενιαμίν Φραγκλίνου:
ΡΑΨΩΔΙΑ Γ: Ο χρόνος είναι χρήμα.
Αμάν! Είπαμε «χρόνος» και θυμηθήκαμε ότι περιμένουμε ραπόρτο του μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», περί της φιλικής προς το περιβάλλον πτήσεως του δημάρχου Μαραθώνα, Ηλία Ψινάκη, ο οποίος έψαχνε ούριο άνεμο για να απογειώσει το «μπαλόνι» (σ.σ. το αερόστατο ντε!), πού χάθηκε αυτή η ψυχή;
«Πύργος “κατίμαυρος”, συγγνώμη, Λευκός, ανάθεμα το καυσαέριο(!), ενόψει, φέρτε κουλούρια η λόρδα μ’ έχει κόψει!» μετέδωσε, αίφνης, ο «σούπερμαν», και τώρα που «όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας» (σ.σ. κύριε, κύριε, ο Θεσσαλονικιός Σκαμπαρδώνης το είπε!), ξαναπιάνουμε τον χρόνο, πανδαμάτωρ ή φθοροποιός, θα σας γελάσουμε, όταν η μανδάμ «Μήτσαινα», άδει:
Ο χρόνος, ο χρόνος,
δεν δίνει τράτο στους θνητούς,
μαζεύει το κουβάρι,
και εις ουδένα χάρη.
Προς τι, λοιπόν, οι έχθρητες,
τα βάσανα στους πένητες
λες κι ο χλιδάτος βίος
κρατάει ισοβίως;
«Το χρήμα, όπως κι ο χρόνος, αλλάζουν τον άνθρωπο, ρώτημα θέλει, βρε θηρίο;» απάντησε ο «σούπερμαν», επαληθεύοντας τον Φραγκλίνο, κατόπιν αναγκαστικής προσγείωσης που να καπνίζουν οι σόλες στον διάδρομο, μήπως προκάνει το «κλίμα» ικανοποίησης στο κυβερνητικό στρατόπεδο από το αίσιο πέρας της πρώτης αξιολόγησης.
Ναι, για(!), και οι όποιες κόνξες να λείπουν, αφού η απαλλαγή από τον βραχνά του Κουαρτέτου – προσώρας, ε! Φθινοπωριάτικα θα «(ξανα)σκάσει μύτη», που να ‘σπαγε το ποδάρι του! – είναι μεγάλη υπόθεση, τελεία και παύλα.
Παράγραφος. Βέβαια, σε καιρούς ισχυρών «αναθερμάνσεων» του τιμάριθμου, με τι καρδιά να χαρεί, ο «Μήτσος», φέρ’ ειπείν, όταν χάνει τα «ψίχουλα» του ΕΚΑΣ, επαναλαμβάνουμε, ας όψεται ένα οικονομικό αξίωμα της πιάτσας που ισχυρίζεται:
Το τράτο θέλει τα όβολά του.
Εντάξει, δεν λέει ο «σούπερμαν». Εμείς οι νέοι, τι νέοι, δηλαδή, έφηβοι, ετών 89(!), εξακολουθούμε να αποπνέουμε σφρίγος σε πείσμα των κακουχιών της κρίσης, χαρά στην κράση μας!
Ωστόσο, όταν ο Κύπριος πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, δηλώνει σε τηλεοπτικό ιντερβιού ότι οι αδελφοί μας πλήρωσαν σε χρήμα τον μεγάλο χρόνο διαπραγμάτευσης και δη ακριβά, διόλου απίθανο να μας κλάψει η χηρευάμενη.
Και θα μας κλάψει, χτύπα ξύλο(!), αφού ένας Θεός ξέρει πόσα έγραψε το δικό μας κοντέρ που μια ολάκερη εξαετία:
Λόγο στο λόγο να ξηλωνόμαστε,
κόβε συντάξεις να μπαλωνόμαστε,
βουνό τα μέτρα, να βρούμε άκρη,
με των ξωμάχων το μαύρο δάκρυ.
Όσα μας βρήκαν και τα πληρώνουμε,
στη Γερμανία κι αν τα χρεώνουμε,
αχ(!), τα χαράτσια δεν κατεβαίνουν,
«Grexit», ο Σόιμπλε, και νέα μπαίνουν.
Μη λες πολλά στον δανειστή,
τον σύμμαχο και τον εταίρον
στην πράξη η χρονοτριβή
είναι του ισχυρού συμφέρον,
για να παραφράσουμε και τον Μάνο Χατζιδάκι, ευκαιρίας δοθείσης, αμφιβάλλει κανείς;
«“Τίποτα δεν κλείνει πριν λήξει ο διαθέσιμος χρόνος γι’ αυτό”. Νόμος του Πάρκινσον, από της στήλης του κυρίου εκδότη (5/5/2016)!» πετάχτηκε, ο «Μήτσος», αποτελειώνοντας τη σημερινή επικοινωνία μας, ο γουρσούζης, και να λείπουν τα παράπονα για τον χαρακτηρισμό.
Διότι, προς τι η ανάγκη να τα βάλουμε με τις λέξεις τώρα, όταν και η αυριανή, ημέρα είναι. Ή μήπως όχι;…
-Ω-
