ΡΑΨΩΔΙΑ Δ: Οι λέξεις φταίνε;…
Βουτιά οι πτήσεις – «Φωτιά» ανατιμήσεις.
Την ασυνεννοησία εις τον εν γένει δημόσιο βίο, ολοφάνερη το τελευταίο χρονικό διάστημα, λόγω των πολλών και διάφορων νοημάτων που φόρτωσαν στις λέξεις, οι πολιτικοί μας, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, έταξε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης να κάνουμε φύλλο και φτερό, σήμερα, τέταρτη μέρα της «Οδύσσειας» του τίτλου, οπότε μπαίνουμε χωρίς περιστροφές στο ψητό, με τον «σούπερμαν» μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», αναφωνούντα:
ΡΑΨΩΔΙΑ Δ: Οι λέξεις φταίνε;…
Έλα μου, ντε(!), δύσκολες οι απαντήσεις στο ανωτέρω ερώτημα, όταν το αερόστατο του δημάρχου Μαραθώνα, Ηλία Ψινάκη, καθώς πετούσε, «πεφυσιωμένο!», προς τη συμπρωτεύουσα, με τον «σούπερμαν» να εγκωμιάζει το ταξίδι, άδοντας σε παράφαρση Χρήστου, «για τους φίλους Θεσσαλός», Κολοκοτρώνη:
Θεσσαλονίκη μου κι αν είμαι μακριά σου
πάντα θυμάμαι τον πατσά σου τον ζεστό
αχ πώς νοστάλγησα να ξαναρθώ κοντά σου
να γευματίσω μπρος τον Πύργο τον Λευκό,
αίφνης, συνάντησε, άγνωστο πως, βουνό, αν δεν απατόμαστε, και…
Πάρ’ το κάτω το «μπαλόνι», χωρίς τραυματισμούς ή άλλα δυσάρεστα ευτυχώς, την ώρα που από τηλεοράσεως της Βουλής «εκτοξευότανε»:
Μεταγλωττίσεις στις φορολογήσεις.
Ιδού, λοιπόν, ο «αεροναυτίλος» να αλλάζει το γλωσσάρι του ρεπορτάζ από τουριστικό σε πολιτικό, για να παραφράσει τον τεράστιο Μίκη, απαυδημένος επίσης, κατά δήλωσή του, υπενθυμίζουμε, ένεκα η «δεύτερη φορά αριστερά» διγλωσσία, ώστε να εκπέμψει «σήμα κινδύνου» με το σουξέ:
Είναι τρανή η γκαντεμιά,
κινούνται και τα όρη,
την έρμη τη φτωχολογιά
θε να τη φαν οι φόροι.
Βράχο – βράχο τον καημό μου
τον μετράω και πονώ
κι είναι το παράπονό μου
πότε ανάπτυξη θα δω,
κι ας το έχουν υπόψη οι κυβερνώντες.
Ναι, για(!), αφού οι φορτωμένες επί του πολυνομοσχεδίου «Διαρθρωτικές Μεταρρυθμίσεις» λέγονται, κατά την ταπεινή μας «μετάφραση» στη «γλώσσα της πιάτσας»: «Φόροι οι Αχθοφόροι, “Υπερταμείο Ασημικών” το Ιερατείο Βρυξελλών, Γερόντια Ράκη – Μπίρα Φαρμάκι κι όσο για τα ρέστα; Βρες τα στον καφέ που (δεν) θα πίνεις βερεσέ», ας όψονται οι:
Μυωπικές πολιτικές.
Εντάξει, δεν λέει ο αναλυτής. Μπορεί να μη διαβάσαμε το πολυνομοσχέδιο, αφού οι εφτά χιλιάδες πεντακόσιες σελίδες (αριθμός 7500!) χρειάζονται ταχύτητα ηλεκτρονικού σαρωτή υψηλής ευκρίνειας αντί των φθαρμένων οφθαλμών με τα ματογυάλια σαν τους δικούς μας,
Ελεημοσύνη, βλέποντες, «Frau» ελεημοσύνη,
όποιος δανείζει μύωπες εις τον Θεό τα δίνει,
τι δεν μπορούν οι καψεροί απόμακρα να δούνε
κι οφείλουνε οι έχοντες να συμπαρασταθούνε,
αλλά μόλις αποκαλύψαμε, με τον τρόπο του Μποστ μάλιστα, τις κοντόφθαλμες πολιτικές.
Πολιτικές που κατά κάποιο τρόπο απειλούν να μετατρέψουν το Σύνταγμα σε 99ετές (σ.σ. όση και ζωή του “Υπερταμείου” αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας) Μνημόνιο, κι αντιρρήσεις περί της «ηθικής της πολιτικής» κ.λπ. κ.λπ. δεν δεχόμαστε, γιατί «το βιβλίο αυτό δεν είναι ανήθικο, αλλά κάτι χειρότερο» που ενδεχομένως να έλεγε κι ο Oscar Wilde.
«Είναι κακογραμμένο!», χρεοφειλέτες μου, κι αν δεν θέλετε να τα πάρουμε από τρελού με την πολυγλωσσία, χτύπα ξύλο(!), ένα μας μένει: Αντί να λέτε: «Θα μας κατάσχουν τα σπίτια, τα ”κόκκινα δάνεια μέσα”!», πείτε: «Τα “παιδιά” μας απάλλαξαν από τον ΕΝΦΙΑ!».
Καλό το ευφυολόγημα, ε(!), αλλά επειδή το χαρτί τέλειωσε, περισσότερα θα πούμε από της αυριανής στήλης κι ως τότε;
Λύστε κανένα σταυρόλεξο. Η εξάσκηση κάνει καλό!…
-Ω-
