Σε στιγμές περισυλλογής, αναστοχασμού και διαλογισμού προσπαθώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να ήταν το όντως νέο για τη χώρα μας. Μεταφέρω εδώ «φωναχτά’ κάποιες από τις σκέψεις. Φυσικά το να συλλάβει την ιδέα (όλα από κει ξεκινούν) τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και εν τέλει το λεπτομερή σχεδιασμό του πραγματικά νέου που έχει…
Σε στιγμές περισυλλογής, αναστοχασμού και διαλογισμού προσπαθώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να ήταν το όντως νέο για τη χώρα μας. Μεταφέρω εδώ «φωναχτά’ κάποιες από τις σκέψεις. Φυσικά το να συλλάβει την ιδέα (όλα από κει ξεκινούν) τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα και εν τέλει το λεπτομερή σχεδιασμό του πραγματικά νέου που έχει επείγουσα ανάγκη η χρεοκοπημένη χώρα μας είναι, θα έπρεπε να είναι – χρέος, καθήκον των πολιτικών και των ειδικών. Όμως, δυστυχώς για όλους μας , και για τη χώρα , ως τώρα δεν το έκανε μεθοδικά κι αποτελεσματικά κανένας. Διατυπώθηκαν ή εκφράστηκαν αρκετές ωραίες και φιλόδοξες ιδέες από ελάχιστους πολιτικούς, (π.χ. Αλ. Παπαδόπουλος) λίγους διανοούμενους (καθηγητές, πανεπιστημιακούς κυρίως ) που όμως έμειναν στα λόγια.
Στην πράξη πάνω από δέκα πολιτικοί τα τελευταία 40 χρόνια, προχώρησαν στη δημιουργία «νέων κομμάτων» καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των παλιών. Σάρκα από τη σάρκα τους ήταν εξάλλου. Όμως το νέο αποτελεί επείγουσα αναγκαιότητα. Η Πατρίδα βρίσκεται λίγο πριν την καταστροφή και τα υπάρχοντα κόμματα ( παλιά και νέα) αποδείχθηκαν ανίκανα να σταματήσουν τον κατήφορο. Κι αφού οι από «πάνω» έχουμε πεισθεί πια και οι πλέον δύσπιστοι, από τις ηγετικές ελίτ της χώρας μας δεν μπορούμε και ούτε επιτρέπεται πλέον να περιμένουμε σωτηρία αυτή δεν μπορεί παρά να προέλθει «από τα κάτω», από το λαό, από την κοινωνία.
Μπορεί όμως η κοινωνία; Θα διερωτηθούν πολλοί. Πολλοί επίσης θα απαντήσουν πως όχι, δεν μπορεί. Αλλά όταν απειλείται ένας λαός με ολοσχερή καταστροφή ακόμα και με εξαφάνιση του από «τας δέλτους της Ιστορίας» οφείλει να μπορέσει. Πρέπει να λειτουργήσει ενεργητικά το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Κι εδώ που φτάσαμε αναγκαστικά θα λειτουργήσει. Ίσως σύντομα, ίσως αργότερα. Πάντως θα λειτουργήσει. Αυτό μας διδάσκει η μακραίωνη ιστορία μας.
Το είπε για παρόμοιες δύσκολες εποχές , πολύ όμορφα, ο Γιάννης Ρίτσος ( το μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης και το τραγούδησαν ο Γρ. Μπιθικώτσης και ο Γ. Νταλάρας κι εκατομμύρια νέοι μας):
«Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό, /αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται κάτω απ’ τα ξένα βήματα,/αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,/αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο». Μπορεί ακόμα να δείχνουν πως «βολεύονται». Όμως ήδη ακούγονται, πέρα από τους αναστεναγμούς, τις κατάρες, τις διαμαρτυρίες και το βουβό παράπονο, σκόρπιες φωνές περήφανες, γνήσιες, λαϊκές: «Φτάνει πια! Ως εδώ! Εξαντλήθηκαν οι ανοχή και αντοχή μας».
Αυτές οι φωνές πληθαίνουν. Υπάρχουν σίγουρα σημάδια πως θα αυξηθούν και θα ενωθούν. Θα πάρουν μια μορφή, ένα σχήμα. Που δεν θα είναι κόμμα όπως τα υπάρχοντα παλιά και νέα. Η αρχαία, η πρώτη Δημοκρατία δεν είχε κόμματα. Ούτε βέβαια ο Ιησούς Χριστός ίδρυσε κάποιο κόμμα. Αυτά είναι νεώτερα «φρούτα». Μας προέκυψαν τους λίγους τελευταίους αιώνες. Και τι κατάφεραν; Να οδηγήσουν την ανθρωπότητα στο πιο αιματοβαμμένο ( ως τώρα αιώνα) τον 20ο. Τα 70 εκατομμύρια νεκροί πολέμων, από το 1915 μέχρι το 1970 δικό τους, των κομμάτων τραγικό κατόρθωμα ήταν. Του Κομμουνιστικού Κόμματος των Λένιν, Στάλιν, Τρότσκι πρώτα, των εθνικοσοσιαλιστών του Χίτλερ, Γκέμπελς κ.λ.π. του Φασιστικού του Μουσολίνι κ.α.
Όχι. Το πραγματικά νέο δεν χρειάζεται να είναι κόμμα. Διότι αν είναι θα καταλήξει αργά ή γρήγορα να γίνει, ένα με τα υπάρχοντα. Θα είναι η γνήσια έκφραση της θέλησης του λαού. Με στυλοβάτες (πυλώνες θα το λέγαμε σήμερα ) την Δικαιοσύνη, την Ελευθερία, την Αλληλεγγύη, και την Αγάπη.
Μια οργάνωση ελεγχόμενη πλήρως από το λαό. Και σ’ όλα τα επίπεδα. Όλοι οι άρχοντες: Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός, υπουργοί του θα εκλέγονται απευθείας από το λαό ή από τους πραγματικούς ( κι ανακλητούς) εκπροσώπους του που ο ίδιος θα επιλέγει κι ο ίδιος θα ψηφίζει, χωρίς τη μεσολάβηση κανενός κόμματος. Ο λαός θα τους επιλέγει, θα τους εκλέγει, ο λαός θα τους καταργεί. Στο λαό θα λογοδοτούν.
