Αναγνώστες μου, σήμερα, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, εκ της χτεσινής γιορτής του Παράκλητου ορμώμενος, χρόνια πολλά(!), σκέφτηκε να…
Αναγνώστες μου, σήμερα, ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, εκ της χτεσινής γιορτής του Παράκλητου ορμώμενος, χρόνια πολλά(!), σκέφτηκε να «εκτοξεύσει» «σφήνες θεραπευτικού λόγου», μπας κι αντέξουμε τις επερχόμενες λυπητερές, και να λείπουν οι απορίες, όταν ο τίτλος, παράφραση του κοινωνικού μανιφέστου, «Μαίρη Παναγιωταρά», άνευ αδείας του δημιουργού, Λουκιανού Κηλαηδόνη, ενημερώνουμε, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, προσκαλεί την ανώνυμη συντρόφισσα να μας διαφωτίσει, άδουσα:
Είμαι της κρίσης η Αριστερά, των εργαζόμενων μανούλα που τον τόπο κυβερνά,
δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε κόμμα λαϊκό.
ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ: Αλέξη, παιδί μου, έχεις Μαξίμου.
Μόλις χαράξει την αυγή, πουρνό – πουρνό, πριν φέξει, δηλαδή, για τα καλά,
βάζω φωνή: Αλέξη, σήκω, νίψου, γιατί έχεις, σήμερα, πολλά
κι εκείνος τρέχει στο Μαξίμου, να του πουν τις εξελίξεις τα «παιδιά»,
καθώς θα συμβουλεύεται τον Νίκο τον Παππά.
Τότε πηγαίνω στη Βουλή να δω τον Βούτση, για κάτι νομοσχέδια «φωτιά»,
να δώσω τη γραμμή να τα ψηφίσουν, το ΔουΝουΤου να πάρουν σοβαρά,
κι έχω το νου μου κάθε μέρα μην αργήσω και στο Κουαρτέτο εκτεθώ,
αλίμονο μου αν ξεχάσω: στη «μέγγενη» της ευρωζώνης θα βρεθώ.
Να βρω τα όβολα για τις δαπάνες, στους πρόσφυγες να δώσω μια μπουκιά
και φεύγω να προκάνω «αρρυθμίες» στα σχολειά.
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ…
ΠΡΑΞΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Ησυχία, βρε θηρία!
Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στο Παιδείας, βλέπω τον Φίλη ιδρωμένο, σκεφτικό,
να ‘χει αυτούς που μου τη δίνουν κάθε τόσο, αφού ζητάνε συνεχώς διορισμό,
βαράν τηλέφωνα, πονάν τ’ αυτιά μου, από τις οργισμένες τους φωνές
και να με στέλνουν στον αγύριστο να πάω γιατί δεν κάνω δεξιές δουλειές.
Τους παρατάω, «σχόλασα», ουρλιάζω, πάω Κατρούγκαλο στη σύνταξη να βγω,
πρόωρη θέλω, ναι, μισή θα πάρω κι ας μη συμφέρει, δυστυχώς, το ποσοστό,
να ‘μαι στην πείνα, εγώ η μανούλα, που ‘χω «γεννήσει» Πρωθυπουργό,
κι άμα τολμάν ας βγουν να πούνε πως διασώσανε το ασφαλιστικό.
«Να κάνω παξιμάδι το σκ… μου», να βάζω μέσο για να βρω γιατρό
και ο Πολάκης ν’ «απολυμαίνει» το ΚΕΕΛΠΝΟ.
Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ…
ΠΡΑΞΗ ΤΡΙΤΗ: Πρωθυπουργού εξάψαλμος.
Μα, ξαφνικά, φωνή προστάζει: «Σιωπήστε όλοι, άχνα δεν θέλω και τσιμουδιά,
μάνα, δουλειά σου, δες τον κοσμάκη κι άσε σε μένα τα ζόρικα “παιδιά”,
αναδομήσεις τους ετοιμάζω, νέο κουβέρνο τους έχω στα σκαριά,
να καταλάβουν ότι ο Τσίπρας τις τσιριμόνιες δεν τις ξεχνά.
Κι όσοι μου κάνανε, καλά-καλά, τον φίλο αλλά στα δύσκολα τραβούσαν χωριστά
και μελετούσαν το τι θα πούνε, μήπως ντραπούνε, άμα ψηφίσουν στα φωναχτά,
να ‘χω εγώ το Χρέος να “κουρέψω”, λες και με σπούδασες μπαρμπέρη, βρε μαμά,
κι αυτοί να τρέχουν στα κανάλια για μπλα-μπλα, είναι ανασχηματισμένοι τελικά».
Αυτά μας είπε ο Αλέξης, θυμωμένος, αλλά μην πάει ο νους σας στο κακό,
λίγο ακόμα ν’ αγριέψει και τον βλέπω φοβερό Πρωθυπουργό.
ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ.
Είμαι της κρίσης η Αριστερά, των εργαζόμενων μανούλα που τον τόπο κυβερνά,
δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, αλλά την έξοδο του τούνελ θα τη βρω.
Τάδε υποσχέθηκε η «μανούλα», λοιπόν, κι όσο για όλους εμάς τους υπόλοιπους;
Προσμένωμεν το ξέφωτο, εναγωνίως, αμήν και πότε. Αμήν και πότε!…
-Ω-
