Τσακισμένος απ’ τα μέτρα
κι απ’ τα βάσανα,
έδωσα «σταυρό» στον Τσίπρα
μπας κι ανάσαινα.
Τσακισμένος απ’ τα μέτρα
κι απ’ τα βάσανα,
έδωσα «σταυρό» στον Τσίπρα
μπας κι ανάσαινα.
Μου ‘ταξε χλιδάτη ζήση,
πες-πες-πες, για να με πείσει.
Κι όσα απ’ τη συνταξούλα
μ’ απομείνανε,
οι λυπητερές τα τρώνε,
αχ με «στύψανε»!
Ποια κατάρα έχει στείλει
μπρος στο δρόμο μου
τον λαϊκισμό να παίζει
με τον πόνο μου;
Σέντσι δεν έχω, παθαίνω κρίσεις,
Αλέξη Τσίπρα, τι θα κερδίσεις;
Έλα μου, ντε! Δύσκολη η απάντηση στο έμμετρο, α λα σερ «Μπιθί», ερώτημα ακόμα κι από εξειδικευμένους σε επιλύσεις «γόρδιων δεσμών», όπως ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, επί παραδείγματι, για να μην ξεχνιόμαστε, και διαμαρτυρίες, οιήσεως ένεκεν, δεν δεχόμαστε.
Διότι, αν διαθέταμε το χάρισμα να διαβάζουμε τη σκέψη των πολιτικών μας, θα γνωρίζαμε τις αληθείς προθέσεις τους, διά της «τηλεαναγνώσεως, καλό, ε!», αντί να προβληματιζόμαστε (σ.σ. εσείς;…) για τη σπουδή να θεσμοθετηθεί μια κάποια μορφή απλής αναλογικής στον υπό ψήφιση εκλογικό νόμο, τώρα που ξεκινά η δεύτερη αξιολόγηση από το Κουαρτέτο, και το χειρότερο;
Ο τίτλος, εφόσον εκφράζει το παράπονο του εκλεκτού μας αναγνώστη μικροσυνταξιούχου, «Μήτσου», απαιτεί επισταμένη έρευνα, μαύρη η ώρα που σαν αγανακτισμένοι κι εμείς κάναμε ένα κλικ πιο αριστερά τού σοσιαλισμού των ονείρων μας.
Αποτέλεσμα; Οι καλοί συριζαίοι κέρδισαν τις εθνικές εκλογές, δυο φορές εντός του 2015, ως γνωστόν, κι όσο για το αποτέλεσμα, όταν και άμα στηθούν κάλπες; Αν – αν είπαμε, έξω από δω και μακριά! – δεν πάρει μπροστά η πολυπόθητη ανάπτυξη στα κοντά, κόβουμε κομματάκι δύσκολο να προκύψει «τρίτη φορά αριστερά» κουβέρνο.
Αμφιβάλλει κανείς; Δεν νομίζω(!), και για των προβλέψεων το αληθές, απολαύστε τον γκρινιάρη άδοντα:
Θέλει η ζωή μας αλλαγές.
Ναι για, προοδευτικοί εκλογείς μου, αφού κατά τους ειδήμονες, ο άνθρωπος επιζητεί εκ φύσεως την αλλαγή για να μη μαραθεί, τι γράφω ο μεταρρυθμιστής(!), αφενός.
Αφετέρου, και να υπάρχει κάποια ή κάποιος ανάμεσά μας που θεωρεί την επιστήμη αναξιόπιστη, ως δέσμια ισχυρών ιερατείων όπου γης, φέρ’ ειπείν, υπόθεση παντελώς αβάσιμη σπεύδουμε να διευκρινίσουμε, πριν μας στρώσουν τη γραβάτα οι αρμόδιες Αρχές, θα ανακρούσει πρύμναν πάραυτα, μόλις ακούσει να υποστηρίζουμε τη χρεία ανανέωσης του πολιτικού σκηνικού, άδοντας σε παράφραση τού λαϊκού αοιδού:
Δε θέλω ίδιους υπουργούς με τους αυτούς πρωθυπουργούς,
δεν θέλω τα εγγόνια να ρωτάνε,
ποιο «τζάκι» ψήφισα εχθές και ποιος με βόλεψε προχθές,
τέτοιες κουβέντες «μπιστικό» με καταντάνε.
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι αμνός εις το μαντρί,
έναν μονάχα «κεχαγιά» να «κουτουλάω»,
θ’ αλλάζω τους πολιτευτές, κι άμα τους βγάλω βουλευτές,
«σαράντα γενεές» θα τους περνάω.
Θέλει η ζωή μας αλλαγή κι ας κάνει κόνξες η Βουλή,
για να θυμώνω να με πιάνουν τα «δαιμόνια»,
η σύνταξη για να σωθεί θέλει μια άλλη συνταγή
και όχι μέτρα σε μνημόνια και μνημόνια.
«Αναμορφωτή μου, ποιους ετοιμάζεις να αντικαταστήσουν, προσεχώς, τους νυν ηγούμενους που θα εκλέξουμε για να συνετίσουμε τους προηγούμενους, “ας γιούζουαλ”;» πετάχτηκε, αίφνης, η σύζυγος, με τον παραπονιάρη να απαντά: «Οι εκπλήξεις στην ώρα τους, μανδάμ!», κι ας το έχουν υπόψη, οι πολιτικοί μας.
Παρεκτός, αν επιθυμούν να τρίβουν τα μάτια τους στις επόμενες κάλπες. Το θέλουν;…
