– Ελπίζω να μην είναι αλήθεια!
– Και γιατί ελπίζεις; Έχεις τίποτα να φοβηθείς;
– Τι να φοβηθώ;
– Ελπίζω να μην είναι αλήθεια!
– Και γιατί ελπίζεις; Έχεις τίποτα να φοβηθείς;
– Τι να φοβηθώ;
– Για αυτό που λες!
– Δεν έχω τίποτα περισσότερο να δηλώσω!
– Τότε;
– Μου φαίνεται πολύ αστείο, πάρα πολύ αστείο!
– Το φαντάζεσαι; Να έχεις ας πούμε ασημένια μαχαιροπήρουνα, δώρο από την αείμνηστη γιαγιά σου και να έχεις ένα επίσημο δείπνο! Και την ώρα που ο επισκέπτης σου προσπαθεί με το πιρούνι του να καρφώσει μια ροδέλα κοκορέτσι ή έστω σπληνάντερο να πέφτει ένα χέρι και να γραπώνει το χέρι του συνδαιτυμόνα σου και να ακούγεται μια άγρια φωνή. Άστο κάτω ρε! Και να μένουν όλοι αποσβολωμένοι! Τι κάνεις εκεί ρε; Τι κάνω κύριε; Δωσ’ μου το πιρούνι! Και γιατί; Να φάω πρώτα το κοκορετσάκι μου, αυτό το κομματάκι λιμπίστηκα! Σας παρακαλώ αφήστε με! Τι κομμάτι είναι αυτό που κρατάς; Μα δεν το βλέπετε κι εσείς; Ένα μικρό κομματάκι είναι; Δεν είναι δα και τόσο τεράστιο; Δεν εννοώ αυτό το κομμάτι. Το άλλο κομμάτι εννοώ, αυτό που κρατάς στο χέρι σου! Το πιρούνι! Το πιρούνι; Τι έχει το πιρούνι; Να το δω! Μπορεί να είναι αξίας! Το πιρούνι δεν είναι δικό μου! Του οικοδεσπότη είναι!
Και το βλέμμα όλων να πέφτει στον οικοδεσπότη όλο απορία για το περί ου ο λόγος πιρούνι! Είναι αδήλωτο το πιρούνι! Στα αρχεία μας δεν υπάρχει καταχώρηση ότι έχετε στην ιδιοκτησία σας αυτήν την ασημένια συλλογή! Συλλογή; Ναι, θα έπρεπε να την είχατε δηλώσει στην εφορία! Δεν το ξέρετε; Όχι! Άγνοια νόμου απαγορεύεται! Μα.. Δεν έχει μα και ξεμά! Κατάσχονται! Τα πιρούνια της γιαγιάς μου; Ναι αυτά! Μα αυτά τα πιρούνια είναι ανεκτίμητης αξίας! Αυτό λέω κι εγώ… Πρέπει να αποδείξετε ότι είναι κληρονομιά της γιαγιάς σας! Μα η καημενούλα τα είχε φέρει από τη Σμύρνη! Από τη Σμύρνη; Στο τελωνείο τα είχε δηλώσει; Πότε; Τότε! Είστε σοβαρός κύριε; Τι υπονοείται; Ότι δεν είστε σοβαρός! Είναι πράγματα αυτά; Έτσι λέει ο νόμος! Τι λέει δηλαδή. Ότι πρέπει να είχατε δηλώσει ό,τι αξίας έχετε στην κατοχή σας. Μα αυτά τα μαχαιροπήρουνα είναι ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας για μένα! Και μπακίρια να ήταν την ίδια αξία θα είχαν για μένα! Σας παρακαλώ πολύ!
– Καλά, τώρα μου λες ιστορίες …για φαλακρές τραγουδίστριες!
– Λίγο πολύ αυτό κυκλοφορεί, πως θα γίνει, δεν ξέρω!
– Πάντως σε συμβουλεύω καλού κακού να τα θάψεις στο χώμα, και να τα βγάζεις όταν θα έχεις κανένα δείπνο …κεκλεισμένων των θυρών!
– Μα θα μυρίζουν χωματίλα!
– Και τι πειράζει; Χώμα θα τρώμε σε λίγο!
