Του Παύλου του πολλά αψύ…
Του Παύλου του πολλά αψύ,
μιλάτε του στο ρελαντί,
μιλάτε του στο ρελαντί,
του Παύλου του πολλά αψύ.
Τι είναι ετοιμόλογος,
δάσκαλος στα τσιτάτα,
κι εφόσον του μαρσάρετε,
σας στρώνει τη γραβάτα.
Ενός εκάστου τιμητή
το παρελθόν γνωρίζει,
κι από twitter αυθωρεί
πολέμιους συγυρίζει.
Ο λόγος του εριστικός
τον Τσίπρα προστατεύει,
σαν ακουστεί «φιλιππικός»
αριστερούς να ψέγει.
Του Παύλου του πολλά αψύ,
μιλάτε του στο ρελαντί,
μιλάτε του στο ρελαντί,
του Παύλου του πολλά αψύ,
άδει, σε παράφραση Ερρίκου Θαλασσινού, ο μικροσυνταξιούχος, «όταν έρθει με το μέλι, λέγε το και μη σε μέλει», «Μήτσος», αναγνώστες μου, αφότου οι γνωστές «φιλοφρονήσεις» που αντάλλαξαν ο δημοφιλής, κατά την άποψη των καλών συριζαίων, αριστερός Πρωθυπουργός μας και η, εξ αφορμής του διά των κυβερνητικών αποφάσεων περιορισμού των ιδιωτικών καναλιών πανελλαδικής εμβέλειας σε τέσσερα (αριθμός 4!), ανήσυχη για το εργασιακό μέλλον της, δημοσιογράφος του «ALPHA», Ευαγγελία Τσικρίκα, κατά την εθιμική συνέντευξη, από βήματος «Βελλιδείου», έδωσαν λαβή στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, Παύλο Πολάκη, να γίνει η «ασπίδα» του κουβέρνου προ των «ιοβόλων βελών» «δολοφονίας χαρακτήρων» ορισμένων αντιφρονούντων δημοσιογράφων, ίνα μη τι χείρον εκτοξεύσωμεν, όπως «λιβανιστήρια» της διαπλοκής, φέρ’ ειπείν, ή άλλα «δοξαστικά!», βοήθειά μας!
Ναι, για(!), κι αντιρρήσεις επί των εμμέτρων απόψεών μας δεν δεχόμαστε, όταν κατωτέρω:
Παύλος καταγγέλλει Παύλο με το παρελθόν το φαύλο.
«Η αγάπη για το χρήμα, σε κάνει Παύλο Τσίμα» υπενθύμισε, τις προάλλες (σ.σ. από twitter ντε, το είπαμε!) ο Κρητικός σύντροφος, πρώην δήμαρχος…. – να δείτε ποιας περιοχής, ποιας περιοχής…. α, ναι(!), των Σφακίων. Τυχαίο; Δεν ελπίζω(!), να πάρει εύκολα τα λόγια του πίσω, ανακαλέσει στο πιο αστικό! – απαντώντας στις εκ του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του «ΣΚΑΕΙ» – καλά διαβάσατε, τηλεθεατές μου. Τους έσκασαν πια τους κυβερνώντες κάτι από «ΣΚΑΪ» σπόντες, καλό ε!» – περί αριστερού λεξιλογίου τύπου «Χρυσής Αυγής» εκτιμήσεις του εν λόγω δημοσιογράφου, κι άντε μετά ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, να πείσει, τον «Μήτσο» πως η άνευ της δέουσας μασήσεως κατάποση παρόμοιων τσιτάτων βλάπτει σοβαρά την (επι)κοινωνία, τι γράφω ο άνθρωπος!
Τέλος πάντων. Επειδή, η επιμονή κάποιων ζηλωτών της Κουμουνδούρου σε αυτού του είδους τις ατάκες σημαίνει πως μερίδα της κοινής γνώμης όλο και καλοδέχεται τα υβριστικά επιτίμια, ώρα να επισημάνουμε τους κινδύνους απαξίωσης θεσμικών πυλώνων της δημοκρατίας, διόλου απίθανη η επικίνδυνη γενίκευση γαρ.
Αμφιβάλλει κανείς, αναγνώστες μου; Δεν νομίζω(!), όταν προ ετών, από της στήλης του στα «Νέα», ο ίδιος ο Παύλος Τσίμας, αν δεν απατόμαστε, είχε παρουσιάσει το βιβλίο του Ασημάκη Πανσέληνου:
Τότε που ζούσαμε…
Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, οι Μυτιληνιοί, πριν την ενσωμάτωση τους με την υπόλοιπη Ελλάδα, ζήτησαν από τον Τούρκο πασά την άδεια να εκδώσουν εφημερίδα, και, μόλις την έλαβαν, ακολούθησε αίτημα ιδρύσεως «οίκου ανοχής» για να μην τρέχουν στη Σμύρνη.
Τότε, όμως, άκουσαν έκπληκτοι τον θυμωμένο πασά αναφωνούντα: «Γαζέτατζη, ντολαντιρτζή, κιρχανατζή, έπσι μπιρ (σ.σ. Δημοσιογράφοι, απατεώνες, ρουφιάνοι, ένα και το αυτό» κι όσο για τις παλιοκουβέντες, δημοκράτες μου;
Ας τις πάρει το ποτάμι, προκειμένου να αποκτήσουμε την αμερόληπτη επικοινωνία που διαμορφώνει υγιείς κοινωνίες. Αν, τις μπηχτές μέσα!…
