Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Που είσαι ρε ψυχή; Σε έψαχνα προχτές, αλλά εξαφανίστηκες… Σε περιμέναμε όλοι… Είχες κλειστό και το κινητό… Γιατί αυτή η μυστηριώδης εξαφάνιση;
– Τι μυστήρια και εξαφανίσεις μου τσαμπουνάς; Οργιάζει η φαντασία σου.
– Το κινητό… κλειστό το είχες. Τι να υποθέσω; Δεν έτυχε καμιά φορά να το είχες κλειστό.
– Ήμουνα θέατρο…
– Θέατρο; Τι θέατρο; Από ό,τι ξέρω…
– Άνοιξε κι άλλο θέατρο…
– Αυτό καλό είναι…
– Πάντα υπάρχουν οι εραστές της τέχνης
– Και ποιο είδες;
– Την «Βίλλα του Ολυμπίου Διός»! Πολύ γέλιο! Όλοι παρέλασαν!
– Δηλαδή;
– Όλοι οι θεοί του Ολύμπου!
– Αμάν βρε!
– Ναι! Είχαν επισκέψεις από την Μέρκελ, τον Ντάισελμπλούμ, τον Ντομινίκ και βάλε! Σου λέω υπέροχη παράσταση! Πολύ σάτιρα! Μην την χάσεις την παράσταση! Να την δεις! Καταλαβαίνεις τώρα τι ίντριγκες πάνω στον Όλυμπο…, τι μαγείρευαν οι Θεοί για να τουμπάρουν τους Γερμανούς, τι ήθελαν οι Γερμανοί… Και το άλλο το νόστιμο… Πάνω στον Όλυμπο μια τριήρης… Θα μάθεις τι όνειρα έκαναν και κάνουν οι φιλεύσπλαχνοι δανειστές μας…
– Τι γύρευε κοτζάμ πλοίο πάνω στο βουνό; Και πως το έβαλαν;
– Τι να σου πω τώρα; Δεν μπορώ να αποκαλύψω πράγματα… Αλλά και αυτή η Ήρα ρε παιδί μου τι γυναίκα κι αυτή; Αλλά θα μου πεις και ο Δίας δεν ήταν ό,τι κι ό,τι… Δεν είναι και το άριστο παράδειγμα συζύγου και πατέρα… Αχταρμάς σου λέω… Πολύ πετυχημένο το κείμενο. Και οι ηθοποιοί απόλαυση… Όλο καρφιά και σπόντες! Σου λέω μη το χάσεις!
– Να πάω ρε! Αλλά που;
-Στο Θέατρο Μω στην Ν. Γεωργούλη, είναι ένας δρόμος απέναντι από το Επιμελητήριο σχεδόν, λίγο πιο εδώ… Είναι ένα θεατράκι πολύ ατμοσφαιρικό. Για αυτό εξαφανίστηκα και για αυτό είχα και το τηλέφωνο κλειστό! Τι; Να μου χαλούσες την ησυχία;
– Με ξεσήκωσες… Καλά ρε, θα πάω…
– Να πας, ρε! Όχι μόνο τηλεόραση…
