Σφήνες του Αφεντούλη
Φορτωμένος κινητά κι ακίνητα, με πακτωλό χρημάτων, δηλαδή, ο σημερινός τίτλος τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, έρχεται να προαναγγείλει την σε υλοποίηση της χτεσινής μας υπόσχεσης διερεύνηση των αποκρατικοποιήσεων του περασμένου Σεπτέμβρη, οπότε πριν βουλιάξει από το βάρος, χτύπα ξύλο, τι γράφω ο άνθρωπος(!), φύγαμε…
Φύγαμε, να σχολιάσουμε περαιτέρω την από βήματος Κοινοβουλίου συζήτηση επί του ακανθώδους ζητήματος της ένταξης στο Υπερταμείο των έξι ΔΕΚΟ που διαχειρίζονται ζωτικής σημασίας δημόσια αγαθά, όπως νερό, ηλεκτρικό, αεριόφως, συγκοινωνίες κ.λπ. με τον καχύποπτο περί του σκοτεινού μέλλοντος της φωτεινής μας χώρας, μικροσυνταξιούχο, «Μήτσο», ευλόγως διερωτώμενο:
Τρέμουν σαν το ψάρι κι οι «Μπολιβάροι»;
Με το συμπάθιο κιόλας, αναγνώστες μου, για την επί το ελληνικότερο προσφώνηση του επαναστάτη, «από μέταλλο και ξύλο, του λουλουδιού μες στους μπαχτσέδες της Νότιας Αμερικής», Σίμωνος, που θα ‘λεγε κι ο ποιητής, Νίκος Εγγονόπουλος, αλλά ουδεμία ευθύνη φέρουμε, όταν ο απελευθερωτής της ανυπόταχτης, παρότι μη έχουσας ούτε τα στοιχειώδη προς το ζην, Βενεζουέλας του συντρόφου Νικολάς Μαδούρο, αποτελεί σημείο αναφοράς του αριστερού μας κουβέρνου, ο εκπρόσωπος του οποίου στην εν λόγω συζήτηση, υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Χρήστος Σπίρτζης, δέχτηκε τα αυστηρά επιτίμια του νεοδημοκράτη Αδώνιδος, ήτοι «αξιοθρήνητος», «τρέμει σαν το ψάρι», και «πιαστήκατε με τη γίδα στην πλάτη», βαριές κουβέντες(!), τι να λέμε τώρα.
Ναι, για(!), και το χειρότερο; Την ίδια ώρα, στη συμπρωτεύουσα, οι εργαζόμενοι του υπό ιδιωτικοποίηση ΟΑΣΘ διαδηλώνανε αναφωνούντες: «Υγεία, παιδεία, ρεύμα και νερό, εμπόρευμα δεν είναι, ανήκουν στο λαό», «Καλογρίτσα είσαι τρέλα με του Σπίρτζη τη φανέλα», κι έτσι ιδού ο καχύποπτος να αναπολεί τους ημέτερους λαϊκούς ήρωες, μεταξύ των οποίων ο ακατανίκητος Κουταλιανός, ως γνωστόν, άδοντας σε παράφραση Λευτέρη Παπαδόπουλου:
Ο πολιτικός.
Μνημόνια τα σκίζει, ο πολιτικός,
ΔΕΚΟ συγυρίζει, ο πολιτικός,
κανάλια τα «μαυρίζει», ο πολιτικός
συντάξεις πετσοκόβει, ο πολιτικός.
Κι αν σκίζει τα Μνημόνια και ψηφίζει «κόφτες»,
στη Βο(υ)λή του(!!!), ο πολιτικός,
τρέμει σαν το ψάρι μπρος στην κάλπη, μπρος,
αχ πώς τη φοβάται, ο φτωχός πολιτικός,
τρέμει σαν το ψάρι μπρος στην κάλπη, μπρος,
αλλά μην το πείτε κανενός.
Δένει ψηφοφόρους, ο πολιτικός,
δένεται μαζί τους, ο πολιτικός,
κι όταν τους πικράνει, ο πολιτικός,
μένει «εκτός νυμφώνος», ο πολιτικός.
Αμφιβάλλει κανείς, αναγνώστες μου; Δεν νομίζω(!), όταν τα «ιοβόλα βέλη» του Αδώνιδος ακολούθησαν τα στελέχη της για ολίγιστες ψήφους εκτός Βουλής «Λαϊκής Ενότητας», Θανάσης Πετράκος και Στάθης Λεουτσάκος, που εισήλθαν απρόσκλητοι εντός αυτής, για να διαδώσουν τις περί ιδιωτικοποιήσεων καυστικές απόψεις Πορτογάλου νομπελίστα ποιητή, προς μεγάλη απορία του «Μήτσου», αναφωνούντος:
Ωδή Σαραμάγκου, δια στόματος Λεουτσάκου; Ακούω και σχολιάζω:
Τον Λούθηρο, τον Λάιμπνιτς, τους Λάο Τσε και Λένιν,
το «λάμδα» τους εξέτρεψε απ’ την πεπατημένην
κι έκαναν επανάσταση, έκαστος στον τομέα του,
οφέλη να ‘χουν οι λαοί με την τρανή ιδέα του.
Το ίδιο «λάμδα», προφανώς, είπε του Λεουτσάκου,
Στάθη το «σίγμα» πρόταξε, να δεις ο Σαραμάγκου
για πότε κινητοποιεί τη Λαϊκή Ενότητα,
να δώσει μάχη γι’ αγαθά με κρατική οντότητα.
Διότι, η Αριστερά του «μένουμε Ευρώπη»,
το πήρε όλο δεξιά προς δόξαν ιδιώτη,
τέλος «κοσμητικών», Κύριος να φυλάττοι τα «ασημικά» μας, από αναξιόπιστους επενδυτές, αμήν!
-Ω-
