Του Γιάννη Κορομήλη
Σκεφτόμενος τις ως τώρα κυβερνητικές πρακτικές, τις «σκληρές διαπραγματεύσεις», τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις (προεκλογικά) την αντιμνημονιακή πορεία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και το «ασύμμετρο» τέλος της με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου και την φοροκαταιγίδα που εξαπέστειλαν εναντίον μας, συνειρμικά ήρθε στο νου μου μια ταινία ( από τις πάμπολλες) του Γουώλτ Ντίσνεϊ με τίτλο «Φαντασία». Στην ταινία ο Μίκη Μάους έπαιζε το ρόλο του δύστυχου μαθητευόμενου ενός ισχυρού μάγου.
Όπου κάποια μέρα ο μάγος απουσίαζε από το εργαστήριο και έδωσε εντολή στον Μίκυ να καθαρίσει. Για καθαριότητα θα έπρεπε να γεμίσει με νερό – που θα κουβαλούσε από κοντινό πηγάδι μια μεγάλη δεξαμενή. Κουραστική και δύσκολη δουλειά. Κι ο έξυπνος μαθητευόμενος σκέφτονταν πως θα μπορούσε να τη φέρει σε πέρας χωρίς να κουραστεί. Εύκολα. Θυμήθηκε πως μ’ ένα μαγικό του κόλπο ο μάγος είχε μεταμορφώσει παλιότερα μ’ ένα ξόρκι ένα σκουπόξυλο… σε δούλο.
Με λίγη προσπάθεια θυμήθηκε το ξόρκι, το σκουπόξυλο έγινε δούλος, κάτι σα ρομπότ θα λέγαμε, και με εντολή του Μίκυ μετέφερε ασταμάτητα με κουβάδες νερό απ’ το πηγάδι στη δεξαμενή. Ο Μίκυ ευχαριστημένος κάθετε στην πολυθρόνα και «μετ’ ου πολύ» αποκοιμιέται. Το σκουπόξυλο – ρομπότ στο μεταξύ γεμίζει τη δεξαμενή. Όμως μη παίρνοντας εντολή να σταματήσει συνεχίζει να κουβαλάει και να ρίχνει νερό στη δεξαμενή πλημμυρίζοντας το εργαστήριο. Βράχηκαν και τα πόδια του Μίκυ ο οποίος ξύπνησε τρομαγμένος και έλεγε ότι ξόρκι του κατέβαινε – δεν είχε μάθει βλέπεις, το κατάλληλο – και το σκουπόξυλο συνέχιζε το καταστροφικό του έργο…
Τα αμερικανικά έργα έχουν συνήθως «χάπυ εντ». (ευχάριστο, ευτυχές τέλος). Έτσι πριν καταστραφεί πλήρως το εργαστήριο γύρισε ο μάγος ο οποίος ήξερε πώς να ξανακάνει το δούλο .. σκουπόξυλο και επανέφερε την ισορροπία.
Οι δικοί μας «μαθητευόμενοι μάγοι» είτε από άγνοια , είτε από υπέρμετρη φιλοδοξία και αυταπάτες απευθύνθηκαν στο λαό και του ζήτησαν να τους εμπιστευτεί γιατί αυτοί ήξεραν ένα άλλο δρόμο να βγάλουν τη χώρα από την κρίση , να καταργήσουν τα μνημόνια, να μας ξαναγυρίσουν στις προ κρίσης μέρες της αφθονίας και της υπερκατανάλωσης. Ένα τμήμα του λαού – μειοψηφικό βέβαια , αλλά με τη βοήθεια του εκλογικού νόμου – τους έδωσε την εντολή να καθαρίσουν «την κόπρο του Αυγεία» και να ξαναφέρουν τον «απολεσθέντα παράδεισο».
Σχημάτισαν λοιπόν την κυβέρνησή τους και με «ξόρκι» τη «σκληρή διαπραγμάτευση» έστειλαν τον Γιάνη Βαρουφάκη να κατατροπώσει τους ανελέητους τεχνοκράτες των Βρυξελλών. Εκείνος ανέλαβε το έργο μόνο που σαν το σκουπόξυλο της «Φαντασίας» το παράκανε με αποτέλεσμα να προσθέσει νέο χρέος ύψους 100 δις ευρώ περίπου, στους «εντολείς» του , εμάς το λαό. Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε μάλιστα από τον Πούτιν, να τυπωθούν στα τυπογραφεία της Μόσχας νέες δραχμές!!
Εκείνος όχι μόνο αρνήθηκε – βλάκας ήταν να τα χαλάσει με την Ευρωπαϊκή Ένωση για χατίρι του Τσίπρα; – αλλά και ενημέρωσε σχετικά και τον «σοσιαλιστή» Ολαντ (φίλο του Έλληνα Πρωθυπουργού).
Έγινε κάποιος λόγος για νυχτερινή επιδρομή στο Εθνικό Τυπογραφείο (ιδέα του Λαφαζάνη, είπαν) να τυπωθούν εκεί δραχμές, καθώς και για επιδρομή στην Τράπεζα της Ελλάδος κ.λ.π. και δημιουργήθηκε μια κατάσταση δραματική. Έγινε και δημοψήφισμα που το 62% ψήφισε «όχι», αλλά ο Πρωθυπουργός το ερμήνευσε ως «Ναι», ακολούθησε το Μνημόνιο Τσίπρα – Καμμένου ως τότε σκληρών αντιμνημονιακών , που κατηγορούσαν τους αντιπάλους τους ως πρόβατα, ή κάτι τέτοιο – θα θυμάστε ασφαλώς τον κ. Καμμένο να λέει στους «μνημονιακούς» το ευγενέστατο: «Με τα τέσσερα εσείς, με τα τέσσερα- Έγιναν και εκλογές. Ξαναβγήκαν (με το «ξόρκι» του εκλογικού νόμου πάλι) οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και συνέχισαν το έργο τους.
Το κακό είναι ότι εδώ δεν πρόκειται, για ταινία αμερικανική. Αλλά για μια τραγική, για το λαό και τη χώρα, κατάσταση. Οι δικοί μας «μαθητευόμενοι μάγοι», παρά τις ομολογημένες, από τον πρωθυπουργό τον ίδιο, αυταπάτες τους, εμφανίζονται κολλημένοι στο ρόλο τους. Κι ο λαός που υποφέρει τα πάνδεινα αναρωτιέται: πότε και πως θα τελειώσει ο εφιάλτης που ζούμε;
Συνεχίζεται
