Σφήνες του Αφεντούλη
Έβδομη επέτειος, φέτος, του διαγωνισμού μνημονιακής κουζίνας που εγκαινιάσαμε, διά πένας εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, στα μέσα Νοεμβρίου του 2010, σε μια απόπειρα εκσυγχρονισμού της κατοχικής κουζίνας, μιας και διαβλέψαμε ότι το από Καστελλορίζου ανοιξιάτικο διάγγελμα του Γιώργου για ασφαλή επισκευή τού «Τιτανικού» υπό το «δίχτυ ασφαλείας» των εταίρων – δανειστών θα έχει δώσει τα πρώτα σφιγγώδη αποτελέσματα στην όψη όλων ημών των κηδεμονευομένων προς το φθινόπωρο, το θυμάστε πενόμενοι αναγνώστες μου, βοήθειά μας;
Αν όχι, η φετινή, «δεύτερη φορά αριστερά», φθινοπωρινή επιμονή για διακανονισμό του Χρέους στο καπάκι της παρούσας αξιολόγησης από το Κουαρτέτο που κάνει κρόσσια τα νεύρα του δόκτορος Σόιμπλε, ως γνωστόν, μάλλον προοιωνίζεται πως δύσκολα θα μείνει στο συρτάρι μας συνταγή παραγωγής τονωτικών γευμάτων εκ του μηδενός, τι γράφω πάνω στα ζόρια ο άνθρωπος!
Ναι, για(!), κι αντί άλλης αποδείξεως, ιδού ο μικροσυνταξιούχος, «Μήτσος» – «muster chef», σήμερα, για τις ανάγκες του ρεπορτάζ, αμ πώς! – να καταφεύγει στον πολυτάλαντο Μποστ και συνάμα να παραφράζει τον μέγιστο Τσιτσάνη, άδοντας προς κορεσμό της πείνας του ξενηστικωμένου ακροατηρίου:
Σερσέ(ζ) να φαμ!
Αν κοιμόμαστε λιγούρηδες γλεντζέδες,
κι αν «ονείρατα!» τηράμε με «γκουρμέδες!»,
κι αν η σύνταξη δε φτάνει για κιοφτέδες,
κι αν δεν έχουμε κρασάκι να ρουφάμ’,
σερσέ να φαμ, σερσέ να φαμ.
Αν χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας,
κι αν εισπράττουμε τη γκρίνια της καλής μας,
κι αν τις τρόικες δεν πείθουν τα «αλί» μας,
και σε δόσεις το μηνιάτικο χαλάμ’,
σερσέ να φαμ, σερσέ να φαμ.
Αν ξεχνιούνται των κουβέρνων οι δεσμεύσεις
Κι αν της μοίρας μας γραφτό οι κατασχέσεις
κι αν τα πρόσωπα ζαρώνουν οι υφέσεις
και με πόνο στα γκισέ τα ακουμπάμ’,
σερσέ να φαμ, σερσέ να φαμ,
τρατάρισε, λοιπόν, ο σεφ, καλή όρεξη, συνδαιτυμόνες μου, «bon appetite» που λέγαμε, γαλλιστί, και στα χωριά, επί ημερών της ανέμελης δανειοδοτούμενης καλοπέρασης.
Αμάν! Αφήστε κάτω τα μαχαιροπίρουνα, εν τω άμα, καθόσον πέφτοντας με τα μούτρα στις σπεσιαλιτέ του «Μήτσου», σνομπάραμε τα «πιάτα» της κυρίας «Μήτσαινας».
Που, επηρεασμένη από παλαιότερο δημοσίευμα της στήλης κι εξ αφορμής κάτι τηλεοπτικών συζητήσεων για νέο Μεσοπρόθεσμο, έβαλε τα δυνατά της να βγάλει τον «muster chef» μάγειρα καντίνας έναντι στρατοπέδου ένθα σιτίζονται πλουσιοπάροχα τα μπουχτισμένα από τις «πατάτες μπλουμ» «γιαννάκια» – τρόπος του λέγειν, βεβαίως – βεβαίως, όταν είναι γνωστό τοις πάσι πως η ποιότητα της σημερινής διατροφής του στρατεύματος απέχει μακράν των συσσιτίων παλαιότερων εποχών, αμ πώς! – απαγγέλλοντας με τον τρόπο του Μποστ:
Φεστιβάλ ελαφρού φαγητού.
Το Μεσοπρόθεσμο αυτό είν’ εξαιρετικό,
πρωτοφανές σ’ Ανάπτυξη και ευεργετικό,
να ‘χετε κατανάλωση ελάχιστη το μήνα
αφού δεν θα χρειάζεται ν’ ανάψετε κουζίνα.
Ωμές σαλάτες στο μενού, ημέρα παρά μέρα,
κι έτσι υγεία θα ‘χετε ακόμη καλυτέρα.
Γιατί γυρεύετε μισθούς μόνιμης εργασίας
να πάσχετε κατάκοποι απ’ τας ορθοστασίας;
Οι απολύσεις που ‘ρχονται υπόσχονται ραχάτι,
σαν δεν σας τρώει η δουλειά θα είσαστε κεφάτοι
κι όλοι που απολύθηκαν θα ‘ν’ ευχαριστημένοι,
στους καφενέδες, αραχτοί, κατενθουσιασμένοι,
οπότε κατόπιν τούτων, αναγνώστες μου, ώρα να σας αφήσουμε το μενού της αρεσκείας σας ευχόμενοι… bon appetite. Βon appetite, το είπαμε, τα Μνημόνια μέσα!…
