Σφήνες του Αφεντούλη
Σεπτέμβριο που δούλεψαν
έγκαιρα τα σχολεία, ω(!), ω(!), ω(!), ω(!),
ο πρόεδρος εκθείασε
Φίλη τη μαεστρία.
Ο πιο καλός ο υπουργός
ήμουν εγώ στην τάξη, ω(!), ω(!), ω(!), ω(!).
και στο Μαξίμου μ’ είχανε
μη βρέξει και μη στάξει.
Ασμένως ο Πρωθυπουργός
μου ‘δινε τα βραβεία, ω(!), ω(!), ω(!), ω(!),
και αν δεν με προβίβασε,
τα φταίει η Εκκλησία.
Στον έλεγχο διαγωγή
κοσμιοτάτη είχα, ω(!), ω(!), ω(!), ω(!),
μα ο Αρχιεπίσκοπος
μού έκοψε τον βήχα,
καλά διάβασες, αναγνώστη μου.
Τα της προ ημερών παράδοσης – παραλαβής του χαρτοφυλακίου της Παιδείας περιγράψαμε, ανωτέρω, πολιτικοποιώντας τη ρεμπέτικη σοφία, διά φωνής βαρύ, πολλά βαρύ, συντρόφου μικροσυνταξιούχου «Μήτσου», οπότε κι εφόσον τυγχάνεις φιλοκυβερνητικός, βεβαίως – βεβαίως, αντί να βήχεις, εξ αφορμής του άσματος τάχαμου, προκειμένου να βγεις από τη δύσκολη θέση, δικαιολογώντας την αντικατάσταση του πρώην υπουργού, Νίκου Φίλη, με τον ακαδημαϊκό, Κωνσταντίνο Γαβρόγλου, από τον Πρωθυπουργό, κατά το «απορία ψάλτου βηξ», κάλλιο να βάλεις πλάτη για να ερευνήσουμε το κρίσιμο δίλημμα:
Πολιτικοί φωστήρες: Ολετήρες ή σωτήρες;
Κακά τα ψέματα, αναγνώστη μου. Ο βήχας είναι κομματάκι δύσκολο να σκεπάσει το «on camera» δάκρυ ημών των λόγω αποπομπής πικραμένων, αφενός.
Αφετέρου, όποιος έχει μάτια βλέπει ότι κοτζάμ Αριστερά ορρώδησε προ των «ΑΝ.ΕΛ.» του Πάνου Καμμένου, που, υιοθετώντας τα από τηλεοράσεως «ΣΚΑΪ» περί προβληματικής αφεντιάς μας του Αρχιεπισκόπου, ένεκα η διαφορετική περί της διδασκαλίας των Θρησκευτικών θεώρησή μας, ζήτησε «την (πολιτική) κεφαλή μας επί πίνακι», για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η κυβερνητική συνεργασία, εξ ου και το προαναφερθέν δίλημμα, αφού η απάντηση του Πρωθυπουργού έκλινε εις βάρος μας, ως γνωστόν.
Έτσι, η πικρία μας κρίνεται δίκαιη, αν αναστοχαστούμε πως ούτε η παράδοση τής Ναυτιλίας από τον Θοδωρή Δρίτσα στον Παναγιώτη Κουρουμπλή ήταν εθελουσία, τι να συλλογιστούμε, δηλαδή, όταν ο Πειραιώτης το δήλωσε ευθαρσώς, εύγε για την ειλικρίνεια(!), και το χειρότερο, αναγνώστη μου;
Η απροθυμία του θεματοφύλακα της Υγείας ή «σωματοφύλακα» της Αριστεράς, δεν παίρνουμε όρκο, Παύλου Πολάκη, να προστατέψει, μέσω «twitter», κι εμάς τα κοπέλια, μεγάλη η χάρη του(!), από λιμούς, λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς, «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ ή άλλα δεινά, όπως την κοπελιά υπουργό Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, τι γράφω ο άνθρωπος(!), δίνει λαβή να υποψιαστούμε ότι επιχειρήθηκε:
«Δολοφονία» χαρακτήρων.
«Assassination of characters» επιφυλάσσει η συνέχεια, λοιπόν, που θα ‘λεγε κι ο λόγιος, Βύρων Πολύδωρας, δεχόμενος τα «ιοβόλα βέλη» της Νέας Δημοκρατίας καταγωγής του, μόλις αποδέχθηκε την πρόταση του Πρωθυπουργού να ηγηθεί του ΕΣΡ, για να έχουμε να γράφουμε, τις προάλλες, το θυμάσαι, αναγνώστη μου;
Αν όχι, ο «Μήτσος», ακούγοντας τον νέο κυβερνητικό εκπρόσωπο, Δημήτρη Τζανακόπουλο, να επιχειρηματολογεί (σ.σ. ελεύθερη απόδοση): «Ο Πρωθυπουργός δεν είναι δάσκαλος ούτε οι υπουργοί μαθητές», κατά το πρώτο «briefing», εξέφρασε την εύλογη απορία:
Τη στιγμή που τεχνοκράτες υπουργοί αναλαμβάνουν,
εκλεγμένοι, μετ’ επαίνων, δεν μπορούν να συμπεράνουν,
πώς είδαν να τους παίρνουνε νεότεροι τους θώκους,
παρότι πετυχαίνανε Πρωθυπουργού τους στόχους,
αλλά εδώ το χαρτί τέλειωσε. Έτσι, αναγνώστη μου, ψύχραιμος τω όντι, αν δεν έκλαψες σήμερα στη συμφορά του Φίλη, θα βαλαντώσεις αύριο διαβάζοντας τη στήλη, οπότε μερίμνησε για τίποτα χαρτομάντιλα.
Θα σου και μας χρειαστούν, τις συγκινήσεις μέσα!…
