Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ο Κεμάλ το 1924 βάλθηκε να αναδιοργανώσει την Τουρκία σε σύγχρονο δυτικό κράτος. Κατάλαβε ότι η Οθωμανική αυτοκρατορία δεν είχε κανένα μέλλον την ώρα που οι εθνικισμοί διαμέλιζαν κάθε πολυεθνικό μόρφωμα.
Έτσι χειραφετήθηκαν οι γυναίκες, αντικαταστήθηκαν οι ισλαμικοί κανόνες με νομούς κι έφερε την ευρωπαϊκή ενδυμασία. Απαγόρευσε το φέσι και τη μαντήλα κι αντικατέστησε την αραβική γραφή με την λατινική.
Ακόμα προσπάθησε να υποχρεώσει τους Ιμάμηδες ν’ αλλάξουν το «Αλλάχ ου Ακμπάρ» με το τούρκικο «Τανρί Ολούντουρ». Άλλαξε την αραβογενή ιστορία με τους Τούρκους να είναι απόγονοι των Ογκούζ που μιλούσαν μια γλώσσα της κεντρικής Ασίας χωρίς αραβικά στοιχεία.
Βέβαια οι Τούρκοι είναι ξένοι στη Μικρά Ασία και στη Μέση Ανατολή και δεν έχουν καμιά φυλετική σχέση με τους Άραβες εκτός του ότι ασπάστηκαν την θρησκεία των δεύτερων αφού ήταν όλοι τους νομάδες.
Ο Κεμάλ λοιπόν καμιά εκτίμηση δεν είχε στο Ισλάμ. «Για 500 χρόνια αυτοί οι κανόνες και οι θεωρίες ενός Άραβα σεΐχη και οι σχολιαστές του (τεμπέληδες και ανίκανοι για κάτι δημιουργικό ιερείς) είχαν αποφασίσει για τον πολιτισμό και τον ποινικό κώδικα της Τουρκίας.»
«Το Ισλάμ αυτή η θεολογία ενός ανήθικου Άραβα είναι νεκρό σώμα…» Τα ίδια έλεγε και ο Σάχης που ήθελε την καταγωγή των Ιρανών από τον Κύρο τον Μεγάλο.
Δυστυχώς την πάτησαν και οι δύο. Οι αλλαγές δεν άγγιξαν τις μάζες. Το Ισλάμ εκσυγχρονίστηκε παίρνοντας την οργάνωση από τους σοσιαλιστές και τους εθνικιστές. Από το 1928 ίδρυσε μουσουλμανικές αδελφότητες σε Αραβία, Ινδία, Ισμαηλία,Σουέζ κι επίσης νοσοκομεία και πανεπιστήμια. Επί πλέον κατηγορούσε την κοσμικότητα για φτώχια και ανηθικότητα, χώρια οι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί που έκανα συνέχεια προπαγάνδα..
Εκεί όπου οι κομουνιστές απέτυχαν να βρουν βαθιές ρίζες για να ριζώσουν οι ισλαμιστές τις βρήκαν στην ισλαμική οικογένεια και τους θρησκευτικούς θεσμούς.
Ο Κεμάλ έχοντας το βλέμμα στη Δύση δεν είδε τη ζωτικότητα της Ανατολής. Οι δυτικοί έχουν ένα υπαρξιακό κενό (μετά την κατάργηση του Θεού) που το αναπληρώνουν με την κατανάλωση. Καταναλώνουν τα πάντα και στο τέλος και τους εαυτούς τους. Ο Ερντογάν τα βλέπει και γυρίζει ολοταχώς στο Ισλαμ αλλά είναι δίγνωμος και θέλει να παίζει σε δύο ταμπλό. Σε Ανατολή και Δύση. Θέλει να τις κατακτήσει και τις δύο χωρίς ν’ αλλάξει τα σύνορα (θαύμα , θαύμα!) Με τι; Πάντως όχι με τον Πολιστισμό, αλλά με τον πληθυσμό. Θέλει βίζα για την Ευρώπη και πρόσβαση στην Ελλάδα όπου ήδη οι τούρκοι αγοράζουν τις παραλίες μας.
Κι ενώ αυτά συμβαίνουν στη γείτονα χώρα εμείς έχουμε με ελάχιστες εξαιρέσεις τους χειρότερους μεταχουντικούς πολιτικούς που δεν τους καίγεται καρφάκι για τα δεινά μας. Να μας ζήσουν;
Κώστας Δαλακιουρίδης
