Σφήνες του Αφεντούλη
Πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, Τρίτη και 13, σήμερα, του μετά πολλών δυσκολιών απερχόμενου δύσκολου Δεκέμβρη, αφενός. Αφετέρου, βαρύτερες λυπητερές για το 2017 υποσχόμενου, ως ο τίτλος δηλοί, βοήθειά μας(!), οπότε ιδού η μαύρη γάτα που πρωταγωνίστησε, από «σφηνών», την επίσης Τρίτη, 13 του Σεπτέμβρη, το θυμάστε(;), να ξανακόβει αίφνης τη στράτα του, του, του… (σ.σ. όχι και «δεισιδαίμων» ο άνθρωπος, κακεντρεχείς μου. Το «προληπτικός» δεν αρκεί;…) μικροσυνταξιούχου «Μήτσου», δίνοντας λαβή στη σύζυγο να ανεμίσει πομπωδώς τα προσόντα μας σε παράφραση, Νίκου Καρβέλα, άδουσα σε παράφραση Ρίτας Σακελλαρίου:
Είναι «γάτα»…
Μην τον περνάς στο ντούκου τον μίζερο φτωχό,
ο πλούτος που του λείπει τον έχει σε μυαλό.
Κανείς δεν του τη βγαίνει στα οικονομικά
κι όλους μάς προσπερνάει αντικανονικά.
Το επαναλαμβάνω, σαν δεις προληπτικό,
μην τον υποτιμήσεις, την πάτησα εγώ.
Είναι «γάτα», είναι «γάτα» ο φτωχός με τη γραβάτα,
αμφιβάλλετε αναγνώστες μου;
Δεν νομίζω(!), όταν ο μαύρος λαιμοδέτης που είχαμε να φορέσουμε αφότου ο ιερέας έψαλε το «Ησαΐα χόρευε» με τη μανδάμ συνοδεύει τις εμφανίσεις μας εσχάτως, και τυχόν απορίες για την αξιοπερίεργη ενδυματολογική αλλαγή να λείπουν, καθόσον δεν είναι παρά η καλύτερη εκδίκηση που καταφέραμε να σκαρφιστούμε, βλέποντας κάποιους κατά δήλωσή τους μεταρρυθμιστές να το παίζουν «ατημέλητοι», παρότι υποστηρικτές της (δημοσιονομικής) τάξης του τρίτου Μνημονίου, από βήματος Κοινοβουλίου.
Ναι, για(!), κι αν η αρκούμενη να αιτείται εκλογές αξιωματική αντιπολίτευση είχε υπόψη ότι με το να ζητάς κάτι που ο Πρωθυπουργός αποφασίζει, μάλλον «ρίχνεις νερό στο μύλο» τον δικό του, όλο και θα άλλαζε ρότα, μήπως αμβλυνθούν οι επώδυνες «δεύτερη φορά αριστερά» πολιτικές, αλλά πού;…
Έτσι, ελάτε να επαναλάβουμε τα από 13 του Σεπτέμβρη, προαναφερθέντα «ξόρκια» τής στήλης, τι γράφω ο άνθρωπος(!), ώστε να υπενθυμίσουμε στους ιθύνοντες, με τον τρόπο του Αλεξανδρινού, ότι παρά τις αναπτυξιακές υποσχέσεις, ενώπιόν μας τίθεται καθημερινά το ερώτημα:
Αποικία: Ως πόση πια φορολογία;
Κακά τα ψέματα, χρεοφειλέτες μου.
Όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
οι τροϊκανοί, νέες θυσίες μάς ζητούνε·
χαράτσια που δύσκολα αντέχει λαουτζίκος.
Κι όταν, «με το καλό!!!», μειώσουν τα εισοδήματα,
αποδεσμεύουν καμιά δόση κι αυτή με το στανιό,
για να ‘ρθει η επόμενη αξιολόγηση,
να δούμε τι άλλο θα κοπεί, μετά
από τόσες επεμβάσεις «χειρουργικές»,
εννόησαν τα στελέχη της αντιπολιτεύσεως, μείζονος και ελάσσονος;
Αν όχι, επειδή «δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία / πως τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία» (σ.σ. Καβάφης, Μουστάκια, αμ πώς!), ο «Μήτσος» δράττεται της ευκαιρίας να προτείνει αγωνιστική συμπόρευση, απαγγέλλοντας:
Εμείς· οι νεοδημοκράτες, οι πασόκοι,
οι ποταμίσιοι, κ’ οι πολυάριθμοι
επίλοιποι Έλληνες φίλοι τού ευρώ,
πώς το κουβέρνο χάσαμε, ακόμα απορώ.
Με τες εκτεταμένες διαπραγματεύσεις,
με την ποικίλη δράση των επώδυνων προσαρμογών,
μια κάποια ανάπτυξη εξασφαλίσαμε, θαρρώ,
αλλά η Κουμουνδούρου εκμεταλλεύτηκε το παρελθόν,
για αποπληθωρισμούς να ξαναμιλάμε τώρα;…
Έλα μου ντε! Δύσκολο το ανωτέρω ερώτημα, αναγνώστες μου, δυσκολότερο δεν γίνεται όταν την εις ακέραιο εξόφληση των υποχρεώσεών ημών των μη εχόντων προσυπογράφουν μέχρι και κάποιοι, πάλαι ποτέ έτοιμοι να σκίσουν τα Μνημόνια, αγωνιστές.
Που τώρα στηρίζουν το κουβέρνο, αναγκάζοντας τον «Μήτσο» να κυκλοφορεί γραβατοφορεμένος, καθόσον κάτι τέτοια δεν τα παραδεχόμαστε. Εσείς;…
