Σφήνες του Αφεντούλη
Εντάξει, φορολογούμενοι αναγνώστες μου. Με το ερχόμενο 2017 να βγάζει από τις τσέπες μας περί τα 2 και βάλε δισ. ευρώ φόρους επί πλέον, ως ο κρατικός προϋπολογισμός δηλοί, πάει πολύ να τρέξουμε «ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια», συγγνώμη, «άφραγκοι στα παζάρια», όπου παραπέμπει ο σημερινός τίτλος τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, ένεκα οι πέραν του ατλαντικού ουρές, από την καταναλωτική φρενίτιδα προ των προσφορών των μεγάλων πολυκαταστημάτων κυρίως, την υστεραία της «ημέρας των ευχαριστιών», «thanksgiving» στο πιο αμερικανικό.
Όμως, τι θέλετε να κάνει κι η στήλη, όταν φέτος την τελευταία Παρασκευή του Νοέμβρη, το έθιμο «Black Friday (σ.σ. ένα το κρατούμενο!)» τίμησε δεόντως και η χώρα μας, προκαλώντας την εύλογη απορία του συντρόφου μικροσυνταξιούχου «Μήτσου», αναφωνούντος:
«Αμερικανιές»!…
Ναι, για(!), κι ως εκ τούτου, ιδού σύντροφος να προσπαθεί να ανακαλύψει γιατί η «μαυρίλα» της Παρασκευής υπερέχει εκείνης των υπολοίπων ημερών, όταν η απογοήτευση λυπητερών ένεκεν καλά κρατεί ολόκληρη την εβδομάδα.
Τέλος πάντων. Επειδή, ενθυμούμενοι τις προεκλογικές εξαγγελίες της κυβερνώσας Αριστεράς της καρδιάς μας, όλο και πληγωνόμαστε, όσο να πείτε, μισό να παραφράσουμε Σώτια Τσώτου, για να απαλύνουμε τον πόνο μας, άδοντες:
Να ’μουν σαν τις πεταλούδες που κοιμούνται το χειμώνα,
να ’μουν σαν την ανεμώνα που σφαλίζει στο χιονιά,
να μη βλέπω τα Μνημόνια σαν αριστερή εικόνα
μέσα στα πολλά χαράτσια με μπροστάρη τον Ενφιά(!),
αμφιβάλλετε, πενόμενοι, «πανί με πανί», καταναλωτές μου, μην πιάσουμε στο στόμα την ρευστότητα υποσχόμενη πλην εισέτι άφαντη ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και γίνει της Φρανκφούρτης(!), ένθα η έδρα αυτής, ως γνωστόν;
Δεν νομίζω, όταν εσπερινές ώρες της «Black Friday», δεχτήκαμε υποβολιμαία βολιδοσκόπηση, εκ περιβάλλοντος αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκου Μητσοτάκη, εκπορευόμενη, αληθώς υποθέτουμε, θιασώτης της ελεύθερης αγοράς γαρ, από τη φιλελεύθερη σύζυγο, διερωτώμενη καθώς σερβίριζε τον καϊμακλή: «Good evening, ξέρεις από “thanksgiving”;», προκειμένου να λάβει δώρο λόγω της ημέρας, αν ερμηνεύσαμε σωστά τα λεγόμενα.
Που, κρίνοντας εκ του γεγονότος ότι αφότου ζητήσαμε το χέρι της το βάλαμε στην τσέπη μας, γεμάτη προ κρίσης πλην άδεια εσχάτως, εξ ου τα χτυπήματα κάτω από τη μέση, το είπαμε, αποκλείεται να πέσαμε έξω.
Έτσι επιλέξαμε να αντιμετωπίσουμε τις φιλελεύθερες απαιτήσεις τής μανδάμ, κατεβάζοντας το κρατούμενο, οπότε δώστε βάση.
Τσαχπινιές για ν’ αποφευχθούν ουρές.
Μόλις γυρίσω κυρά μου απ’ το παζάρι
θα σου εγχειρίσω ένα φουλάρι,
το φουλαράκι σφιχτό – σφιχτό,
να σου ζεσταίνει τον λαιμό,
υποσχεθήκαμε εμμέτρως, λοιπόν, σε παράφραση παλαιοτέρου καταναλωτικού άσματος κι όσο για την αντίδραση της πάντα έτοιμης να συμμετάσχει σε παρόμοια στιγμιότυπα, «events» ή «happenings», που λέμε και στα χωριά;
Μην αντέχοντας το σφίξιμο, απέρριψε την πρότασή μας, τσιρίζοντας: «Φουλάρι, ποιο φουλάρι; Αν εννόησες να περάσεις “καπίστρι” στον φιλελεύθερο λαιμό μου, κόπιασε και τα λέμε!» αλλά… άποψή της!
Άποψή της, που ως υπέρμαχοι της ελευθερίας του λόγου, ασμένως επικροτούμε μόνο το δικαίωμα να την εκφράζει, η προς περιορισμό των υπέρογκων κερδών των ολιγοπωλίων υπέρ μικρομεσαίων επιχειρήσεων μαχόμενη Κουμουνδούρου έλαβε το μήνυμα;
Αν όχι, οι «αμερικανιές» δεν αντιμετωπίζονται με κόντρες που αγριεύουν τους ισχυρούς, σύντροφοι. Τρόπο θέλουν, κι άμα δουν πελατεία να τη δείξουν στον «Μήτσο»
Θα τον και μας υποχρεώσουν!…
