Άρθρο του Γιάννη Κορομήλη
Τα Χριστούγεννα – μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης του 2015 ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Η πρωτοχρονιά επίσης. Και η γιορταστική περίοδος ολοκληρώθηκε σχεδόν. Αφήνοντας στους περισσότερους Νεοέλληνες μια πικρή γεύση. Οι μέρες αυτές είναι – υποτίθεται – μέρες χαράς, οικογενειακής θαλπωρής, ξεκούρασης, γλεντιών και «καλοπέρασης». Που όμως στο εξωτερικό της χώρας συνοδεύτηκαν από πράξεις τρομοκρατίας και στο εσωτερικό από εικόνες εξαθλίωσης και μιζέριας.
Είναι, βλέπετε, και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και εκείνα της κοινωνικής δικτύωσης, προπαντός τα πρώτα, που δείχνουν πολλές και δυσάρεστες, έως τραγικές, εικόνες των αναξιοπαθούντων και «μη εχόντων που την κεφαλήν κλίναι». Των μακροχρόνια ανέργων, των «ζώντων» – οι μισοί των Ελλήνων, μας λέει η Γιουροστατ- κάτω από τα όρια της φτώχειας, των ανέστιων κ.λ.π. Όλων αυτών δηλαδή που δεν έχουν τη δυνατότητα, να καλύψουν τις βασικές ανάγκες επιβίωσής τους. Ο αριθμός των οποίων συνεχώς αυξάνεται. Και παρά τις οργανωμένες προσπάθειες της Εκκλησίας και των Δήμων, δεν είναι δυνατόν να καλυφθούν όλες αυτές οι βιοτικές ανάγκες.
Από την άλλη γιορτάσαμε και τώρα τη γέννηση του Θεανθρώπου. Του οποίου το μήνυμα, η μεγάλη, η «μείζων όλων», ήταν και είναι η Αγάπη. Προς τον Θεόν και προς τον πλησίον. Τους συνανθρώπους μας.
Δυστυχώς για μας, την ανθρωπότητα γενικώς το μεν Θεό τον απαρνηθήκαμε. Κάποιοι «μεγάλοι» μάλιστα κραύγασαν, αλαλάζοντας πως … «ο Θεός πέθανε»! Και, το χειρότερο, εκατομμύρια άνθρωποι τους πίστεψαν. Όσο για τους υποφέροντες συνανθρώπους μας δεν θέλουμε ούτε να τους σκεπτόμαστε. Όσοι έχουν λεφτά προτιμούν να τα καταθέτουν σε τράπεζες του εξωτερικού (πληρώνοντας μάλιστα και φύλακτρα) παρά να δανείσουν έστω και τα μισά από αυτά με κάποιο επιτόκιο στην πτωχευμένη πατρίδα μας ή να διαθέσουν ένα μικρό έστω ποσοστό τους για ανακούφιση των αναξιοπαθούντων. Σύμφωνα μάλιστα με έγκυρες πηγές πληροφόρησης οι καταθέσεις Ελλήνων σε Τράπεζες του εξωτερικού είναι αρκετές εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ!
Αλλά και οι ελίτ της χώρας (πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες, κ.λ.π.) αρκούνται σε υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα , οι πρώτοι, και σε φροντίδα και καλοπέραση των ιδίων και των δικών τους οι υπόλοιποι. Κατά τα άλλα πάνε στις δοξολογίες και στις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις εκφράζοντας, στα λόγια πάντα, τον «πόνο και τη θλίψη» τους για τους αναξιοπαθούντες. Κάποιοι μάλιστα από τους πολιτικούς μας εκλέγονται στη Βουλή ή στην Κυβέρνηση στηρίζοντας την προεκλογική τους προπαγάνδα στη δήθεν αγάπη τους «για το λαό που υποφέρει» και στις δεσμεύσεις τους πως αυτοί θα θέσουν τέρμα στον πόνο και στην ανέχεια των Ελλήνων. Για να κάνουν, όταν παραπλανημένος ο λαός τους αναδείξει κυβέρνηση, τα ακριβώς αντίθετα απ’ αυτά που υποσχέθηκαν.
Σε όλα αυτά τα απαράδεκτα η σημερινή κυβέρνηση αποδείχθηκε «πρωταθλητής». Κι αφού αποδείχθηκαν και αποδοκιμάζονται, από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τα ψέματα ( ο κ. Τσίπρας προτιμάει, να τα ονομάζει αυταπάτες) αυτοί … πέρα βρέχει! Το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο (μια τακτική επιστημονική έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κι όχι κάποιας ελληνικής εταιρίας δημοσκοπήσεων) κατέγραψε ότι η εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση Τσίπρα ανέρχεται σε ποσοστό – πανελλήνιο ρεκόρ μόλις 9%. Το χαμηλότερο για ευρωπαϊκή κυβέρνηση.
Αντίθετα το 90% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση Τσίπρα.
Και η κυβέρνηση; «Ουδέν σχόλιο». Τι να πει άλλωστε; «Ουδέν σχόλιο» επίσης και για τους εκατομμυριούχους υπουργούς και βουλευτές της. Όταν ο κόσμος πεινάει κι η κυβέρνηση είναι, λέει, φιλολαϊκή και ριζοσπαστικά Αριστερή…
Ο μεγάλος Κινέζος διανοητής και κοινωνικός φιλόσοφος Κομφούκιος είπε πριν 2600 χρόνια: «Η φτώχεια είναι ντροπή, σε μια χώρα που κυβερνιέται καλά. Σε μια χώρα που κυβερνιέται άσχημα ο πλούτος είναι ντροπή».
Συνεχίζεται
