Του Γιάννη Τσαπουρνιώτη
Καταμετρώντας τις φιάλες αίματος που απαιτήθηκαν, τα τελευταία δέκα χρόνια, για τις αλλεπάλληλες χειρουργικές επεμβάσεις οικείων μου προσώπων, συμπεραίνω πως ένα μεγάλο, ένα τεράστιο ευχαριστώ, θα ήταν η ελάχιστη έκφραση ευγνωμοσύνης για να αποδώσει την πραγματική διάσταση της προσφοράς των αιμοδοτών.
Δεν απεικονίζεται σε λόγια ευχαριστίας η καθημερινή αιμοδοσία από χιλιάδες εθελοντές, καθώς το αίμα δεν αγοράζεται και δεν πουλιέται.
Η αιμοδοσία είναι μια παροχή χωρίς αμοιβή. Είναι μια ανιδιοτελής πράξη που παρέχει ζωή κι ελπίδα σε εκατομμύρια συνανθρώπους που έχουν ανάγκη.
Στην Ελλάδα κάθε χρόνο χρειαζόμαστε 600.000 μονάδες αίματος από τις οποίες μόλις το 40% καλύπτεται από τους εθελοντές αιμοδότες, το 50% από το συγγενικό περιβάλλον και το 5% από τις ένοπλες δυνάμεις. Σε κάθε νοσοκομείο 2/10 ασθενείς κατά μέσο όρο χρειάζονται μετάγγιση (στοιχεία από www.pigi-zois.gr).
Την ανεκτίμητη αξία αυτού του αγαθού, του αίματος, την έχει βιώσει κάθε σπιτικό στην ελληνική επικράτεια και παγκοσμίως. Δεν υπάρχει οικογένεια που έστω ένα μέλος της να μην χρειάστηκε μια φιάλη αίματος, για μια απλή ή σοβαρότερη περίπτωση νοσηλείας.
Πολυάριθμοι σύλλογοι διοργανώνουν ημέρες αιμοδοσίας σε τακτά χρονικά διαστήματα, δημιουργώντας τράπεζες αίματος, τέτοιες που, ενώπιον τους, το χρήμα, τα ομόλογα, τα αμοιβαία κεφαλαία, οι μετοχές και τα λοιπά οικονομικά «αλισβερίσια» έχουν μηδαμινή αξία.
Δεν εξαγοράζονται όλα σε αυτόν τον πλανήτη. Η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Η πίεση της καθημερινότητας και η ζούγκλα της κοινωνίας, δυστυχώς, μας εμποδίζουν να διακρίνουμε και να εκτιμήσουμε τις γνήσιες και αληθινές αξίες της ζωής.
Τις τελευταίες ημέρες, λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας και των ιώσεων της εποχής, τα νοσοκομεία αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις αίματος και καλούν τους εθελοντές αιμοδότες να προσέλθουν και να προσφέρουν αίμα. Ήδη έχουν δραστηριοποιηθεί πολλές μονάδες που προσφέρουν αίμα και έχουν ορίσει συγκεκριμένες ημερομηνίες για αιμοδοσία.
Όσο υπάρχουν άνθρωποι που είναι ευτυχισμένοι στα λίγα, στα ποιοτικά, στα καλά, τότε θα υπάρχουν και εθελοντές.
Όσο θα υπάρχουν εθελοντές, θα περισσεύει και αίμα για τους ασθενείς μας.
Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι με ευαισθησία και ανιδιοτέλεια, τότε θα υπάρχει και η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
