Σφήνες του Αφεντούλη
«Καλπών μετέωρα, προσεχώς, κι ακόμα να πάρω “κλίμα”; Δεν πάμε καλά!» αναρωτήθηκε με νόημα, τίτλου ένεκεν, ο βορειοελλαδίτης χαμηλοσυνταξιούχος, «την ατμόσφαιρα μυρίζω, τους καιρούς προσδιορίζω», «Μήτσος», και σε συνέχεια του χτεσινού μας πονήματος, βεβαίως – βεβαίως, όπου θέσαμε στους πολιτικούς μας το ερώτημα: «Ελλάδα είναι μόνον η Αθήνα;», το θυμάστε επαρχιώτες αναγνώστες μου;
Μνημονικό ελέφαντα «οσμιστήκαμε», βρε θηρία! Έτσι, θα αντιληφθήκατε ήδη πως o, ως γνωστόν(!), πάντα πιστός στις υποσχέσεις του, εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, επανέρχεται δριμύτερος επί της στομφώδους προβολής του Κλεινού Άστεος από κάποια, ίνα της γενικεύσεως αποστώμεν, μεγάλα κανάλια, οπότε φύγαμε να συνδέσουμε μετεωρολογικά φαινόμενα του χτες και εκλογικά που θα μας απασχολήσουν κατωτέρω, πριν φάμε το χαρτί στον πρόλογο και χρειαστούμε τρίτη συνέχεια για το ψητό, την πολυλογία μας μέσα!
Ναι, για! Βλέπετε, αν διακρίνατε πρόθυμο να μας παραχωρήσει ιντερβιού, άλλο τόσο τον είδαμε κι εμείς, γεγονός που ήταν αδύνατο να διαλάθει της μύτης, συγγνώμη, της προσοχής του βορειοελλαδίτη, αναφωνούντος:
Ευρωστία Αθηνών με δασμούς επαρχιωτών;
Αναγνώστες μου, τι κι αν οι πολιτικοί μας, μηδενός εξαιρουμένου, υπόσχονται και μάλιστα πομπωδώς, αποκέντρωση, περιφερειακή ανάπτυξη ή άλλα «ευώδη»;
Σημασία έχει πως μια ζωή η «κεφαλή» της χώρας, εδρεύει στην πρωτεύουσα, για να προστάζει τα παραγωγικά «μέλη» να εργάζονται υπέρ αυτής, κατά την ταπεινή άποψη μας, και η σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», να μη διερωτάται, υστερόβουλα: «Μετεωρολογία ή Ανθρωπολογία έχει το σημερινό πρόγραμμά μας;», καθόσον είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι «προγράμματος στερηθήκαμε ανεξαρτήτως κωμωδίας ή δράματος», που θα ‘λεγε κι ένας Μποστ.
Αποτέλεσμα; Μα όλα όσα χάριν δημοσιονομικής πειθαρχίας υφιστάμεθα, αμφιβάλλετε, βοήθειά μας(!);
Δεν νομίζω(!), όταν το εν Θεσσαλονίκη, νεοϊδρυθέν Γραφείο του Πρωθυπουργού δεν προβλέπεται να αλλάξει στα κοντά τον ρου της ιστορίας που θέλει τον χάρτη της χώρας μας, ως η περιγραφή του βορειοελλαδίτη.
Ούτε πως η μονομερής ενέργεια τού, επ’ ευκαιρία Χριστουγέννων, βοηθήματος των πάλαι ποτέ «τιμημένων» γηρατειών, νυν «τιμωρημένα» διά των περικοπών τριών Μνημονίων, για να μην ξεχνιόμαστε, κατέστη εθιμικό, ώστε οι μη πρωτευουσιάνοι βουλευτές, εκ του εθίμου ορμώμενοι, να υποστηρίζουν μονομερώς τον τόπο εκλογής τους, παραβλέποντας το «κράτος των Αθηνών».
Εφάπαξ χορηγηθείς ο «μποναμάς» γαρ, αλλά σιγά μην το βάλουμε κάτω, αφήνοντας το Κλεινό Άστυ να λαμβάνει τη μερίδα του λέοντος από τον κορβανά και τις ανάγκες του να προβάλλονται «φουσκωμένες», από τηλεοράσεως.
Ιδού, λοιπόν, «τελεφερίκ» που εγκατέστησε το φτωχό μυαλό του «Μήτσου», από τον παγωμένο Όλυμπο καταγωγής του ως τις κατεψυγμένες Άλπεις των ονείρων του, κι οι πολιτικοί μας, ας δώσουν βάση στην αριστουργηματική, α λα Μποστ, ωδή:
Η μάχη των «κάλπεων!»…
Καθήκον κάθε βουλευτή, μετά την εκλογή του,
είναι να ενδιαφέρεται για την πατρώα γη του.
Το έργο που ανέλαβε γοργά να περαιώσει,
αλλιώς ως πάγος ή χιών πολιτικά θα «λιώσει».
Κι αν δεν φορέσει πέδιλα να εξασκηθεί στο σκι,
των ψηφοφόρων έκαστος δικαίως θα φωνασκεί:
Σ’ έκανα ένοικο Βουλής το σλάλομ να κερδίσεις,
πες της Αθήνας «Μάλιστα!» να δεις πως θα «μαυρίσεις»,
προέβλεψε ο βορειοελλαδίτης, εκλογείς μου, κι επειδή η έκβαση της χρησμοδοσία μας προϋποθέτει κάλπες, όταν ή άμα αυτές στηθούν, ένα θα πούμε:
Υπομονή(!), ο καιρός θα δείξει!…
