Σφήνες του Αφεντούλη
Αναγνώστες μου, με την πρώτη ματιά, κατάφερε να σας πιρουνιάσει η «δρόσος» μας (σ.σ. καλό, ε!), και μάλιστα έως του σημείου, ο χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», ψαγμένος, ως γνωστόν, περί τη Μυθολογία, ένθα εκτυλίσσεται, το νήμα της θυγατέρας του Μίνωα, Αριάδνης, προς διαφυγή του Θησέα από τον λαβύρινθο, εντός του οποίου έφαγε λάχανο κοτζάμ Μινώταυρο, χαρά στο κουράγιο του(!), να αποφαίνεται πομπωδώς: «Με τις μύτες να πέφτουν, προ των ασυνήθιστα χαμηλών θερμοκρασιών τού παρόντος, ανώφελος ο μίτος. Έναν δαυλό, έναν δαυλό, ολίγον τι να ζεσταθώ!»;
Δεν νομίζω(!), καθόσον ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, ξετύλιγε τον σκεπτόμενο νου του υπό τη ζέση της καρδιάς (σ.σ. ο δαυλός ντε!), προτού ο ψαγμένος μάθει να εκτείνει τα χέρια για να κουβαριάσει η σύζυγος τα επ’ αυτών κλώσματα.
Ως εκ τούτου, χάρισμά του ο μίτος για να δέσει τη μύτη, πριν πέσει και ξοδέψουμε στο ψάξιμο χαρτί απαραίτητο να διευκρινίσουμε πως οι συνειρμοί του τίτλου οφείλονται στην από Θεοφανίων ψυχρή εισβολή του αντικυκλώνα, ονόματι «Αριάδνη», κατά τους επαΐοντες, το θυμάστε ξεπαγιασμένοι μου;
Αν όχι, από «μίτους» και «δαυλούς» τι περιμένατε, όταν ο ψαγμένος δεν αποκλείει την περίπτωση να βρέθηκαν στα χέρια εγκλείστου στους «πολικούς λαβυρίνθους» αντικυκλώνα, τι γράφω ο άνθρωπος!
Αποτέλεσμα; Με το που βγήκε όξω, ακολούθησαν:
Καιροί βορείου ρεύματος.
Επιστημονικός ο ανωτέρω όρος της πρόσφατης κακοκαιρίας, αναγνώστες μου, αλλά σιγά μην εντρυφήσουμε στη Μετεωρολογία, σήμερα, 25 του Γενάρη, που η δεύτερη αξιολόγηση απασχολεί ένα εισέτι Eurogroup και οι κυβερνώντες προσμένουν την περαίωση εναγωνίως.
Σε αντίθεση με τη διορατική μανδάμ «Μήτσαινα», βεβαίως – βεβαίως, διαβλέπουσα να γίνεται της γερμανικής κωλυσιεργίας(!), με τον α λα Μποστ, χρησμό:
Το αντελήφθην κατά πρώτον,
από αγιασμού των Φώτων:
Οι καλικάντζαροι δεν κάνουν ζαβολιές
ή τα λοιπά γελάσματα που προξενούν ζημιές,
εφόσον συνέπεια λόγων κι έργων δούνε,
στα έγκατά τους να τραβούνε,
εκ του οποίου αναφύεται το κρίσιμο ερώτημα: «Οι “δεύτερη φορά αριστερά” κήνσορες των “κανόνων” Σόιμπλε, παρότι ασύμβατοι με κάθε έννοια ανάπτυξης, συμφωνούμε, τηρούν το τρίτο Μνημόνιο ιδιοκτησίας τους;».
Ναι, για(!), οπότε ιδού μεταμελημένος, «Μήτσος», να απαγγέλλει, προς απάντησή μας:
Ρήματα που διώχνουν χρήματα.
Καθήκον κυβερνήσεων στις διαπραγματεύσεις
είναι σταράτα να μιλούν κι όχι με διαψεύσεις,
τι ξέφωτο δεν βλέπουμε όσο μακρηγορούμε,
συνήθως καταλήγοντας εμείς να λοιδορούμε
το ΔουΝουΤου, ερχόμενο κατόπιν των εκκλήσεων,
να μας γλιτώσει απ’ τον γκρεμό, διά ιδίων λύσεων,
που όπου εφαρμόστηκαν προκάλεσαν τριγμούς:
Θυσίες, λοιπόν, αν απαιτεί… Ζητήσαμε σωσμούς!
Ή μήπως όχι τιμητές, όλοι όσοι θεωρείτε
τους τεχνοκράτες άσχετους μόλις μου ζοριστείτε,
κάνοντας πως δεν ξέρετε ότι η «συνταγή»
έχει ως παρενέργεια και την καμένη γη.
Μα σαν δεν θέλουμε τη γη, είν’ ο γκρεμός μπροστά μας,
ας όψονται τα δανεικά για τα ελλείμματά μας,
που ζάπι δεν τα κάνουνε ανένδοτες «ωδές»,
ν’ αναρωτιούνται οι πιστωτές: «ανέκδοτα μάς λες»;
Κι ανάπτυξη δεν έρχεται με τις επιθυμίες,
αλλά μονάχα αν γιατρευτούν οι γραφειοκρατίες,
που κάνουν τους επενδυτές με μίτο να μας έρχονται,
ένεκα ο «λαβύρινθος», ήτοι όσα προβλέπονται,
ευλόγως διαμηνύοντας σ’ εταίρους- δανειστές:
Στην ψύχρα να τους έχετε τους Έλληνες μαθές,
οι κυβερνώντες έλαβαν το μήνυμα; Όβερ!
-Ω-
