Γράφει Δέσποινα Ποικιλίδου
Ακόμη μια φορά, πρωί πρωί ανοίγω τα παντζούρια μου να μπει μέσα το φως. Έξω, κρύο, καταχνιά και μέσα η «ακριβοπληρωμένη» θαλπωρή.
Τα γεγονότα τρέχουν, όπως πάντα, με την ταχύτητα του φωτός και τα κεντρικά κανάλια ήδη εκπέμπουν δελτία ειδήσεων. Κάνω ένα «ζάπιγκ» και στέκομαι στην ΕΡΤ1.Στο «πάνελ» συμμετέχουν δύο έγκριτοι δημοσιογράφοι, καλά πληροφορημένοι για πολύ σοβαρά θέματα. Ανοίγουν τα χαρτιά τους για τις υποθέσεις SIEMENS και NOVARTIS. Δύο τεράστια σκάνδαλα απάτης, δωροδοκίας και διαπλοκής. Χρόνια τώρα δεν ολοκληρώνεται η έρευνα για την βρώμικη υπόθεση SIEMENS. Αθέμιτες συναλλαγές και παράνομες μίζες σε επώνυμους που μας έχουν κυβερνήσει φορτώνοντας τα βάρη στα γνωστά υποζύγια. Ταυτόχρονα, την τεράστια φοροδιαφυγή πληρώνει ο «παππούς» και η «γιαγιά» με τις πενταροδεκάρες τους.
Και να σκεφτείς, φίλε αναγνώστη, ότι όλοι «αυτοί», με περίσσιο θάρρος και αναίδεια, ζητούν την ψήφο μας για να μας λύσουν τα τεράστια προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ακούω τη δημοσιογράφο να αναφέρεται σε αποδείξεις ακόμη και σε βίντεο για του λόγου το αληθές και τα νεύρα μου αρχίζουν να γίνονται τσατάλια.
Παρένθεση. Νοιώθω ότι όλοι μας κοροϊδεύουν και υποτιμούν τη νοημοσύνη μας μα «όποιος υποτιμά τη νοημοσύνη του άλλου θέτει αμφιβόλλω τη δική του». Το θέμα είναι πώς να αφήσει ο πολίτης τον καναπέ και να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Και σκέφτομαι… τι περιμένει;
Επιστροφή στη NOVARTIS. Τεράστια ποσά αξίας 28 δισεκατομμυρίων, λέει, δαπανήθηκαν για διαφημίσεις. Μίζες, πολυτελή ταξίδια και διαπλοκή με γιατρούς, υπουργούς και πιο πάνω. Την υπερκοστολόγηση του φαρμακευτικού υλικού πληρώνουν ο «παππούς» και η «γιαγιά» ακόμη και με τη… ζωή τους.
Αιδώς Αργείοι…
Παρένθεση. Κι επειδή ντροπή και εντιμότητα πάνε μαζί, στην ποντιακή χρησιμοποιείται η λέξη «ναμούς» για τη ντροπή, δανεισμένη από την τουρκική. Είναι συχνή λοιπόν η έκφραση «ναμούς πα έχς;» όσον αφορά το ερώτημα για την εντιμότητα κάποιου. Ε, λοιπόν σε «αυτούς» απουσιάζει η ντροπή γιατί απουσιάζει και η εντιμότητα.
Και καθώς οι τηλεοπτικές ειδήσεις διαδέχονται η μία την άλλη, το θέμα του σκανδάλου ακολουθεί η «κοπή της πίτας» των κομμάτων και ύστερα αρχηγικές πολιτικές ομιλίες με επίκεντρο φυσικά την καταγγελία του «άλλου». «Σήκω εσύ να κάτσω εγώ, φύγε εσύ να έρθω εγώ». Και νάσου και τα χειροκροτήματα από τους ρουσφετολάγνους οπαδούς να με εξοργίζουν περισσότερο και να με κάνουν να τραβάω τα μαλλιά μου.
Παρένθεση. Χρόνια τώρα οι ίδιοι και οι ίδιοι… απ’ τον παππού στον εγγονό. Ούτε βασιλικές δυναστείες να ήταν. Υπάρχουν κι άλλες δουλειές, βρε αδελφέ….Αναρωτιέμαι…Δεν θα έπρεπε να τεθεί ένας φραγμός στην οικογενειοκρατία; Να νομοθετηθεί απαγόρευση της πολιτικής καριέρας σε άτομα από το ίδιο «τζάκι»; Τι σου λέω τώρα εγώ!!… Είναι δυνατόν με τη γλύκα της εξουσίας που έχουν γευτεί «αυτοί» να σταματήσουν να βάζουν το δάχτυλο στο μέλι;
Επίλογος. Εμείς όμως τι κάνουμε; Μήπως μια αποχή από τις εκλογικές «τους» αναμετρήσεις; Έστω να βγαίνουν με μονοψήφιο ποσοστό ψήφων; Γιατί πάντα δυστυχώς θα υπάρχουν οι «πελάτες» που θα τους στηρίζουν.
Εσύ φίλε μου τι λες; Ως κατακλείδα, πάντως, σου αφιερώνω το γνωστό ποίημα του Γ. Σουρή (1853-1919) από το οποίο, πίστεψέ με, δεν μπορείς να αλλάξεις ούτε ένα στίχο, ως ξεπερασμένο, 120 χρόνια τώρα.
Ποιος είδε κράτος λιγοστό Θέλει ακόμα κι αυτό είναι ωραίο
σ’ όλη τη γη μοναδικό, να παριστάνει τον ευρωπαίο,
εκατό να ξοδεύει στα δυο φορώντας στα πόδια που ‘χει
και πενήντα να μαζεύει; στο ‘να λουστρίνι στ’ άλλο τσαρούχι.
Να τρέφει όλους του αργούς Σουλούπι, μπόι, μικρομεσαίο,
να ‘χει επτά πρωθυπουργούς, ύφος του γόη, ψευτομοιραίο,
ταμεία δίχως χρήματα λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
και δόξες τόσα μνήματα; λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Να ‘χει κλητήρες για φρουρά Και ψωμοτύρι και για καφέ
και να σε κλέβουν φανερά, το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ»,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
τον κλέφτη να γυρεύουνε; σαν πιάσει πόστο δερβέναγας.
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν Δυστυχία σου Ελλάς
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, με τα τέκνα που γεννάς!
οι μούρες μας μουντζούρες εγινήκαν Ω Ελλάς, ηρώων χώρα,
δεν ξεύρουμε τι λέγεται ντροπή. τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξεύρει,
κι από προπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Δέσποινα Ποικιλίδου
