ΕΙΣ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ
Δεν μας πήραν μόνο αγάπες αλλά κι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Έφυγαν και μας άφησαν καταμεσίς σε μιας στράτα σπαρμένη συντρίμμια. Συντρίμμια από όνειρα, ελπίδες, σχέδια κι αποτυχημένες προσπάθειες. Άλλωστε αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Κάθε μας επιλογή πνίγει άλλες, ίσως καλύτερες ίσως χειρότερες. Κι όταν κάνουμε επιλογές μόνο για μας, θερίζουμε ότι σπέρνουμε και ρίχνουμε στο ασυνείδητο τα συντρίμμια.
Όμως είναι τελέίως διαφορετικό να επιλέγεις για λογαριασμό ολόκληρου κράτους. Κάθε τέτοια επιλογή πρέπει να ζυγίζεται, να αξιολογείται κι αν προκρίνεται να εφαρμόζεται το γρηγορότερο. Όμως στην χώρα του ατάκα κι επί τόπου συνηθίζεται η μέθοδος του να αναβάλουμε μέχρι που να έλθουν καλύτερες συνθήκες. Όμως συνήθως αυτές δεν έρχονται ποτέ και μένουμε με τη φιάλη στα χέρια.
Ειδικά ο Αλέξης έγινε ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν. Τα τρένα όμως είχαν κι ευκαιρίες. Κι όσο περνούσαν τα τρένα, λιγόστευαν κι αυτές οι ρημάδες. Έτσι ανεβαίναμε στο τσακ στο τελευταίο τρένο για μια συμφωνία, γιατί αλλιώς θα μέναμε να κλαίμε την μοίρα μας σ’ ένα άδειο σταθμό.
Όμως ένας πρωθυπουργός δεν επιτρέπεται να είναι αναποφάσιστος, γιατί αλλιώς δεν κάνει για πρωθυπουργός. Παράδειγμα ο Γιωργάκης. Γιατί αυτό φανερώνει είτε άγνοια είτε παντελή έλλειψη ευφυΐας. Εκτός κι αν αυταπατάται κατά συρροή. Τι άραγε συμβαίνει και προς τι όλη αυτή βαβούρα;
Η απάντηση είναι στο κόμμα όπου άρχισε η αμφισβήτηση. Ο κ. Φίλης τα είπε χύμα και τσουβαλάτα. Επί πλέον ακόμα και οι πιο υπομονετικοί ψηφοφόροι άρχισαν τη μουρμούρα. Επομένως το θέμα λοιπόν δεν είναι μόνο τι απόφαση θα πάρει, αλλά πώς θα την πουλήσει στους απελπισμένους οπαδούς. Έτσι το ευκολότερο είναι να μην πάρει καμία.
Προειδοποιεί ο έρμος ο Ευκλείδης και ιδίως ο κ. Χουλιαράκης ότι έπρεπε να κλείσουμε την αξιολόγηση το δυνατόν ενωρίτερα αλλά οι οπαδοί δεν δέχονται να φάει η ομάδα τους μια τεσσάρα χωρίς να βάλει αυτή έστω το γκολ της τιμής. Κι αυτό ζητά μετά μανίας το Μαξίμου έστω και με πέναλτι σε βάρος του «πυρομανούς κ. Σόιμπλε. (Είναι ειρωνικό μια χώρα που δεν μπορεί να τα βάλει με μερικές δεκάδες πυρομανείς που καίνε και ρημάζουν τρόλεϊ και λεωφορεία να απαιτεί το σωφρονισμό ενός υπουργού που τον στηρίζουν εκατομμύρια Γερμανοί.)
Επίσης είναι μυστήριο πώς ένας άνθρωπος σαν τον Αλέξη που πουλάει στον λαό φύκια για μεταξωτές κορδέλες παρασύρθηκε από τη γοητεία ενός τυχοδιώκτη και δέχθηκε να παίξει την ύπαρξη της χώρας στο πολιτικό πόκερ μπλοφάροντας χωρίς να έχει φύλλο της προκοπής.
Ακόμα πιο μυστήριο, το ότι τώρα που έχει πιο λογικούς συμβούλους δεν τους ακολουθεί και φαίνεται να νοσταλγεί τον Γιάνη (με ένα «ν»). Και μετά λέμε για όσους ακολουθούν τον κ. Σώρα!
Από ότι καταλαβαίνουμε πιθανόν να έχει συμφωνήσει και γράφει το αφήγημα (κοινώς παραμύθι) για μας τους ιθαγενείς. Όμως δεν μπορείς να βασιστείς επάνω του (έρμε Κουβέλη, τι χουνέρι έπαθες). Και πριν δύο χρόνια τα ίδια έλεγε και μας ήρθαν τα κάπιταλ κοντρόλ. Αν επαναληφθεί το σενάριο, αυτά θα σφίξουν μέχρις ασφυξίας. Θα βάζεις την κάρτα και θα βγαίνει ένα κουλούρι.
Πάντως προσωπικά παραμένουμε στο πλευρό του Αλέξη. Γιατί είμαστε της άποψης ότι πρέπει να ζει κανείς την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Και με τον Αλέξη για πρωθυπουργό αυτό είναι πολύ πιθανό!
Κώστας Δαλακιουρίδης
