Του Γιάννη Τσαπουρνιώτη
Με την έλευση του νέου έτους και έως την Κυριακή της Αποκριάς, συνηθίζεται η κοπή της βασιλόπιτας και της διεξαγωγής χορευτικών εκδηλώσεων από πολιτιστικούς, και όχι μόνο, συλλόγους.
Οι Ντόπιοι, οι Βλάχοι, οι Πόντιοι, οι Θρακιώτες, οι Μικρασιάτες, οι Σαρακατσαναίοι, οι Ηπειρώτες, οι Κρητικοί, οι Θεσσαλοί, οι Νησιώτες, οι Ρουμελιώτες, οι Πελοποννήσιοι, οι Καταφυγιώτες, οι Λιβαδιώτες, οι Κοκκινοπλίτες, οι Αγιοδημητρινοί, οι Λαζαίοι, Τα Πάτρια, η Δρυάνιστα, ο Χορευτικός Όμιλος Κατερίνης, οι Νοσταλγοί της Παράδοσης, η Εστία Πιερίδων Μουσών, το Λύκειο Ελληνίδων και πλήθος άλλων, αξιόλογων συλλόγων σε όλη την επαρχία μας, κρατούν ψηλά, ζωντανή και ακέραια την σημαία της παράδοσης.
Δεν υπάρχουν τρόποι για να εκφράσω τη συναισθηματική μου φόρτιση με όσα βίωσα στην ετήσια χοροεσπερίδα του Συλλόγου Αηδημητρινών Κατερίνης. Ανεπανάληπτες εικόνες από το παρελθόν ζωντάνεψαν ξανά. Ήρθαν στη μνήμη μας στιγμές που δεν λησμονιούνται. Θυμηθήκαμε τους προπάππους, τους παππούδες, τις γιαγιάδες, θείους, θείες, γνωστούς συγχωριανούς, γέροντες που μας ορμήνευαν και μας έλεγαν σοφές κουβέντες. Μέσα από την προβολή του ιστορικού αρχείου περπατήσαμε ξανά στα χωμάτινα σοκάκια του χωριού μας, γίναμε μαθητές στο παραδοσιακό σχολείο, καθίσαμε στα κλασικά θρανία, αγγίξαμε τα μνημεία που δεν τα έφθειρε ο χρόνος.
Και τι δεν θα έδινα για μια στιγμή, για λίγα λεπτά της ώρας, να γύριζα το χρόνο πίσω. Λαχτάρησα να γινόμασταν όλοι μια παρέα, ζωντανοί και νεκροί, να αγκαλιαστούμε, να συγχωρεθούμε, παραμονές Αποκριάς.
Αρκετοί βέβαια, «σύγχρονοι» και «ευυπόληπτοι» πολίτες, ίσως και με το δίκιο τους, θα παρατηρούσαν: «Και πως φαντάζεσαι να επιβιώσεις εσύ, ρομαντικό φάντασμα του παρελθόντος; Με τις φωτογραφίες και τα κειμήλια των προπάππων σου θα προκόψεις εσύ και η πατρίδα σου;».
Είναι βέβαιο πως η χώρα ταλαιπωρείται από διαχρονικά λάθη του παρελθόντος. Όμως από την ιστορία πρέπει να διδαχτούμε για τα ατοπήματα μας και να μην τα επαναλάβουμε. Να κρατήσουμε ανόθευτη την κληρονομιά που διαφημίσει την Ελλάδα και να απωθήσουμε καθετί που τη δυσφημίζει.
Οι νέοι και οι νέες μας, τα δραστήρια αγόρια και τα θαρραλέα κορίτσια των πολιτιστικών μας συλλόγων, αποτελούν τους συνεχιστές, τους διασώστες της ιστορίας του τόπου μας. Μιας ιστορίας και παράδοσης που δεν εξαγοράζεται με καμιά ευρωπαϊκή επιταγή, δεν δανείζεται, δεν δεσμεύεται, δεν μπορεί να γίνει ενέχυρο κανενός κατακτητή.
Αυτή η παράδοση πρέπει να μας κρατήσει ενωμένους, χωρίς διχασμούς και αντιπαλότητες. Και τότε η πολύπαθη Ελλάδα θα μπορεί να ελπίζει ξανά και να ζει ελεύθερη.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
