Εις ώτα μη ακουόντων
Ενώ εμείς ευγνωμονούμε αυτή την κυβέρνηση γιατί έδωσε νόημα στη μονότονη ζωή μας ένας γείτονας τη βρίζει νυχθημερόν. Μάταια τον συμβουλεύουμε:
– Βρε αχάριστε έτσι φέρονται σ’ αυτούς που προσπαθούν να σε κάνουν ευτυχισμένο;
– Μα μου κόβουν κάθε τόσο τις αποδοχές!
– Αυτό το κάνουν για να καταλάβεις την αξία του χρήματος αφού τα ξόδευες σαν μαρουλόφυλλα. Αλλά δεν μου λες, δεν νιώθεις εθνικά υπερήφανος για το πώς τους στριμώξαμε στη διαπραγμάτευση;
– Τι να το κάνω που κι εγώ είμαι στριμωγμένος στη γωνία από αυτούς που χρωστάω;
– Είσαι πολύ πεζός.
– Προηγείται η επιβίωση. Και δεν μου λες εσύ γιατί είσαι μέσα στις χαρές σου;
– Ακριβώς για τον λόγο της επιβίωσης. Σου συνιστώ να διαβάσεις ένα βιβλίο του Ιουλίου Βερν το «οι περιπέτειες ενός Κινέζου».
– Τι γράφει αυτός;
– Ότι ήταν ένας Κινέζος τόσο πλούσιος που δεν είχε καμιά επιθυμία γιατί τα είχε όλα!
– Στοπ. Δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτόν.
– Γιατί, δεν είσαι Κινέζος;
– Όχι γιατί έχω ένα σωρό επιθυμίες και δεν ικανοποιείται καμία.
– Στάσου βρε πεσιμιστή. Λοιπόν, αυτός ο Κινέζος ήταν έτοιμος να αυτοκτονήσει όταν ένας σοφός του είπε κάτι που του άλλαξε τη δική του ζωή, αλλά θ’ αλλάξει και τη δική σου.
– Τι, να μου χαρίσει την περιουσία του;
– Όχι βρε λιγούρη. Έβαλε κάποιον να τον σκοτώσει απροειδοποίητα.
– Όπως η κυβέρνηση εμένα!
– Μη με διακόπτεις. Τότε που δεν ήξερε πόση ζωή του έμενε, κατάλαβε πόσο πολύτιμη ήταν. Βρήκε και τον έρωτα της ζωής του και μετά βάλθηκε να βρει τον δολοφόνο του για να ακυρώσει το συμβόλαιο. Και ποιος νομίζεις ότι ήταν ο φονιάς του;
– Ο Κατρούγκαλος!
– Όχι μωρέ, η κοπέλα που αγαπούσε!
– Καλά και τι σχέση έχω εγώ με αυτή την ιστορία.
– Μα ακριβώς όπως ο Κινέζος, δεν ξέρεις πόσο ζωή σου απομένει. Άρα την εκτιμάς περισσότερο γιατί είναι αβέβαιη! Είναι σαν να περπατάς σ’ ένα τεντωμένο σχοινί και να κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να γκρεμοτσακιστείς. Τότε νιώθεις την ουσία της ύπαρξής σου και ξεχειλίζεις από χαρά αλλά κι ευγνωμοσύνη γι’ αυτούς που σ’ έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση!
– Να μου λείπει. Εγώ είχα κάνει σχέδια για το μέλλον.
– Δεν ξέρεις ότι όταν οι θνητοί κάνουν σχέδια, οι θεοί γελούν; Αλλά από αχάριστους τι να περιμένει κανείς!
Κώστας Δαλακιουρίδης.
