Σφήνες του Αφεντούλη
– Θέλω να φύγει ο Τσίπρας!
– Αμάν, βαριά κουβέντα, ποιος είσαι, χαμηλοσυνταξιούχε μου; Ο Άδωνις είσαι;
– Όχι, «Μήτσος», εδώ, Έλλην πειναλέων, χαίρων μεγαλύτερης υπολήψεως των πολιτικών διεθνώς, ως εκ τούτου, παρότι κι οι αποκαλύψεις Αδώνιδος για του Παρισιού το όνειδος ήσαντε αριστούργημα, «chef d’ oeuvre», στο πιο γαλλικό. Καλοδεχούμενες, λοιπόν, αφού φόρεσαν τα γυαλιά σε κάτι διαπρεπείς εμπειροτέχνες αναλυτές σαν κι ελόγου σας, αμφιβάλλετε, θείε Αφεντούλη;
– Αν υπαινίχθης το δρομολόγιο του πρωθυπουργικού αεροσκάφους μετά το πέρας της δεύτερης Ευρωμεσογειακής Συνόδου της Λισαβόνας, ιδέα του Αλέξη που βρήκε ευήκοα ώτα, για να μην ξεχνιόμαστε, ποσώς. Με τα σχέδια πτήσεων θα τα βάλουμε, όταν:
Η έξοδός μας στις αγορές προϋποθέτει επενδυτές.
– Σύμφωνοι, αλλά οι συναντήσεις με εκπροσώπους της Τράπεζας «Rothschild» και της πολυεθνικής «L’ Oreal», ανάγκη ήταν να γίνουν στα μουλωχτά, ζήτημα που πρώτος έθεσε δημοσίως, ο Άδωνις, επαναλαμβάνω;
– Περιττές οι επαναλήψεις, διαδοσία μου, καθόσον κι έτσι να έχουν τα πράγματα, που δεν το πιστεύω, ένα το κρατούμενο(!), μόνο για «dolce vita», κατά πως αφήσατε να εννοηθεί, δεν πήγε, ο Αλέξης. Κεφάλαια αναζήτησε, δεν τα θέλετε οι φιλελεύθεροι της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι ανεβήκατε στα κεραμίδια;
– Ρώτημα θέλει, αν θέλουμε. Να μας αδειάσει τη γωνιά θέλουμε για να πιάσει, ελέω λαού, το τιμόνι, ο ψαγμένος περί τις αγορές, Κυριάκος Μητσοτάκης, που θα προσελκύσει μεγαλύτερες επενδύσεις, θυμηθείτε το!
– Ασφαλώς και θα το θυμηθούμε. Διότι, δεν σας μοιάσαμε να διαμαρτυρόμαστε επειδή ο Πρωθυπουργός έφυγε έξω για δουλειές, «ξεχνώντας» τα «θέλω να φύγει, ο Τσίπρας!», ξέρετε τι θέλετε, βρε θηρία(!);
– Αν εννόησες πως υπήρξαμε υπέρ του δέοντος δηκτικοί, ένα δίκιο το έχεις. Όμως, τι έπρεπε να κάνουμε, κοτζάμ αντιπολίτευση. Να αφήναμε τη «dolce vita», αυτό που λεν «ζωή γλυκιά», αδιατάρακτη και δη στο Παρίσι; Δεν νομίζω!
– Εντάξει, αλλά δεν μας κάνετε λιανά πώς είστε βέβαιοι ότι διασαλεύσατε τη συγκεκριμένη «dolce» κι όχι κάποια άλλη;
– Άλλη, ποια άλλη; Υπάρχει άλλη «dolce» και δεν το γνωρίζω, έλα Χριστέ και μη χειρότερα;
– Αμέ, και για του λόγου το αληθές κατεβάζουμε το κρατούμενο με τον τρόπο του Μποστ, προκειμένου η κοινή γνώμη να πληροφορηθεί, επί τέλους, διά της ονειροφαντασίας ημών, ότι επί γαλλικού εδάφους έλαβε χώρα:
LA DOLCE MANA-VITA.
Να τρώει η μάνα οπωρικά, στα τέκνα να μη δίνει,
«αλόνζ να φάτ’ ντε λα πατρί», μήλο και μανταρίνι.
Και πορτοκάλι αργείτικο γεμάτο βιταμίνες,
οι κάλπες της ανοίξεως υπόσχονται οδύνες.
Με τα κουμάντα Σόιμπλε, ο εθνικισμός διχάζει
κι εδώ στην πόλη του φωτός η σκοτεινιά τρομάζει,
Μαρίν Λεπέν, διεκδικεί Γαλλίας προεδρεία,
κοσμοπολίτες να πενθούν σ’ όλη την Εσπερία.
Εξ ου και στα κοφίνια μας σταφίδα Κορινθίας,
συστατικό για κόλλυβα – πένθος δημοκρατίας,
μανάβης σάς τη διαλαλεί με «μπακαλορεά»,
ο Σαρλ ντε Γκολ, ν’ αναστηθεί από τη δωρεά.
Μήπως Ευρώπης δανειστών αλλάξει της τη ρότα,
οι Γερμανοί να μη βοούν κι όλοι εμείς την κότα,
τρέξτε, φάτε, μον αμί, βερικόκ έ καϊσί,
«βιβ λα Φρανς» να ακουστεί, Αλέξης ο μανάβ «ισί»,
ήτοι «εδώ», αναγνώστες μου. Εδώ, καλά διαβάσατε, αφού κι εμείς εδώ είμαστε αλλά για να λύνουμε τις απορίες σας, ή μήπως όχι;…
-Ω-