Γράφει, ο Θόδωρος Δημητριάδης
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την επανάσταση του 1821, τότε που αποτινάξαμε τον τουρκικό ζυγό από το σβέρκο μας.
Από το 1821 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 200 χρόνια, αλλά ακόμα μας έχει μείνει η παλιά εκείνη νοοτροπία: Στο σβέρκο μας δεν ανεχόμαστε τίποτα, δε σεβόμαστε ούτε νόμους ούτε τους άλλους ούτε τον εαυτό μας.
Πρόσφατη απόδειξη: Το τρομερό δυστύχημα με την Πόρσε και οι 227 νεκροί-ακρωτηριασμένοι-τραυματίες σε ένα μόνο τριήμερο, της Καθαράς Δευτέρας.
Το χειρότερο από όλα: Δε μας κάνουν καθόλου εντύπωση και συνεχίζουμε το ίδιο βιολί, σαν να μην έγινε τίποτα. Το επόμενο Σαββατοκύριακο θα σκοτωθούν άλλοι τόσοι.
Από όλα τα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις, ίσως ο πιο αρμόδιος να κρίνει είναι ένας πολύχρονος επαγγελματίας οδηγός αγώνων αυτοκινήτου και σύμβουλος οδικής αγωγής, ασφάλειας και οδηγικής συμπεριφοράς, ο Τάσος Μαρκουίζος, γνωστός και ως «Ιαβέρης». Να τι είπε:
* Το 87% των νεκρών και ανάπηρων συμβαίνουν μέσα σε πόλη με μέση ταχύτητα 40 χλμ/ωρα.
* Ούτε τον εαυτό μας σεβόμαστε, ούτε αυτούς που μας περιμένουν να γυρίσουμε στο σπίτι ζωντανοί και αρτιμελείς, τα παιδιά μας, τους φίλους και τα αδέλφια μας.
* Οι ηλικίες αυτών που σκοτώνονται ή γίνονται ανάπηροι είναι 25 – 35. Όλοι αυτοί δεν θα κάνουν ποτέ παιδιά και οι γονείς τους δεν θα δουν ποτέ εγγόνια. Όλοι ασχολούμαστε με τη βιωσιμότητα του χρέους, και κανείς με τη βιωσιμότητα των παιδιών των Ελλήνων.
* Όταν πάει στο σχολείο ένα παιδί είναι ήδη κατεστραμμένο. Η παιδεία αποκτάται διά της αντιγραφής των προτύπων, βιωματικά, από τον μπαμπά, τη μαμά, τον παππού, τη γιαγιά. Όταν η μάνα στη θέση του συνοδηγού έχει το παιδί στην αγκαλιά της σαν αερόσακο κι ο μπαμπάς οδηγεί χωρίς ζώνη, καπνίζει τσιγάρο, γαμωσταυρίζει όποιον βρει, κορνάρει, μπλοκάρει διασταυρώσεις, κινείται στη ΛΕΑ, κάνει προσπέραση από δεξιά, δε σέβεται τους πεζούς κλπ. το παιδί δεν πρόκειται ποτέ να γίνει καλύτερο. Αφού θαυμάζει έναν τέτοιο πατέρα, τέτοιο θα γίνει κι αυτό. Στη συνέχεια, βλέπει τους αστυνομικούς χωρίς ζώνες, υπουργούς και βουλευτές χωρίς ζώνες, δασκάλους και καθηγητές χωρίς κράνη και ζώνες, πώς μπορεί να αλλάξει αυτό το παιδί;
* Τα παιδιά είναι τα θύματα της άθλιας, αλαζονικής, ανάγωγης συμπεριφοράς των Ελληναράδων, όλων μας, των προηγούμενων γενεών. Η πραγματική αιτία της τραγωδίας μας βρίσκεται στο μυαλό και τη συνείδηση μας. Στην κακή νοοτροπία μας.
* Τα μέτρα που θα έπρεπε να παρθούν είναι, η σύλληψη με χειροπέδες, να τον στείλεις σε νοσοκομείο στα έκτακτα περιστατικά από τροχαία, να δει τα αίματα, τα κρανιοεγγεφαλικά, τους ακρωτηριασμένους. Να τον βάλεις να προσφέρει κοινωνικές υπηρεσίες, να του πάρεις τα διπλώματα, το εκλογικό βιβλιάριο – γιατί είναι ανίκανος να ψηφίσει όπως είναι ανίκανος να προστατεύσει τον εαυτό του.
* Η τελευταία εισήγηση των υπουργείων Μεταφορών και Δημόσιας Τάξης είναι να μειωθούν τα πρόστιμα. Τι σημαίνει αυτό; Το τελευταίο εργαλείο για την αναχαίτιση της αλητείας και της μαγκιάς φεύγει. Φόβο για τη ζωή του δεν έχει ο Ελληνάρας, όλα πιστεύει θα τα πάθουν μόνο κάποιοι άλλοι. Το μόνο που τον φρενάρει λίγο είναι το πρόστιμο γιατί το μόνο που σέβεται είναι το πορτοφόλι του.
* Ο μόνος τρόπος να απειλήσεις τον ασυνείδητο είναι ο υπερπολλαπλασιασμός του προστίμου και όχι η μείωση, που απαξιώνει τη σημαντικότητα της ζωής, την καταστρέφει, την κάνει προϊόν. Δεν είναι μόνο ότι τα 700 ευρώ τα κάνουμε 350 ευρώ, και στη συνέχεια 50% κάτω, στα 175 ευρώ, κι ότι αν τα πληρώσεις με κάρτα έχεις έξτρα έκπτωση 20%. Με 140 ευρώ σκοτώνεις όποιον θέλεις.
