Σφήνες του Αφεντούλη
«Μόνον άκρατο; Ασυγκράτητο και βάλε, θα προσέθετα!» υπερθεμάτισε στο αντίκρισμα του τίτλου, ο πενόμενος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», επαυξάνοντας τους περί ασφυκτικού κρατικού πατερναλισμού του ιδιωτικού τομέα προβληματισμούς τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, αναγνώστες μου.
Ναι, για(!), κι επειδή εκ της δευτέρας αξιολογήσεως κρίνοντες, αληθώς υποθέτουμε ότι ο πενόμενος εκφράζει κι όλους εσάς τους από επταετίας αγρίως φορολογούμενους – αγριότερα προσεχώς, για να μην ξεχνιόμαστε, ένεκα οι παρά την ηρωική διαπραγμάτευση των «συριζανέλ» που θα έσκιζαν τα Μνημόνια, θεσμοθετηθέντες, τελικά, «κόφτες», «δεύτερη φορά αριστερά» ξηλωθείτε, στους Θεσμούς αντισταθείτε, αδάμαστοι χρεοφειλέτες μου! – φύγαμε να αναπέμψουμε αρμοδίως επιτιμητική ωδή με τον τρόπο του Σουρή και τον «ασυγκράτητο, καλό, ε!» να απαγγέλλει:
Ποιος είδε κράτος εχθρικό,
εχθρικότερο δε γίνεται, ας όψονται φόροι εισοδήματος, ακινήτων, προστιθέμενης αξίας, εισφορές ασφάλισης, αλληλεγγύης, τέλη επιτηδεύματος, κυκλοφορίας, ήτοι πολλά, πάρα πολλά, χαράτσια το όλον, για να μη μακρηγορούμε, ξοδεύοντας αλόγιστα τον περιορισμένο χώρο, όταν προς επίρρωση των ισχυρισμών μας, υπόχρεοι σωρείας λυπητερών, αρκεί να θυμηθείτε όσα σκέφτεστε, περιμένοντας να «κληρώσει» το νούμερο προ των γκισέ ενός κράτους,
Σ’ όλη τη γη μοναδικό,
δείτε και «Financial Times», «Spiegel», ή λοιπές έγκυρες φυλλάδες μεγάλης κυκλοφορίας και «Bloomberg», «CNN» ή άλλα κανάλια διεθνούς εμβέλειας να μας έχουν συχνά-πυκνά πρώτη είδηση, ίνα μη στα ξόμπλια του περιοδικού «Focus» καταφύγωμεν, παρωθώντας τον «ασυγκράτητο» να απευθύνει, «γαλλιστί», τη δέουσα απάντηση, Μεγάλη Δευτέρα, σήμερα, μετανοείτε αμαρτωλοί υπήκοοι του κράτους που,
Εκατό όταν ξοδεύει,
εφόσον διαλάθουν της προσοχής Σόιμπλε, αλλά πού(;), αριθμομνήμων ο δόκτωρ γαρ,
Τα πενήντα δεν μαζεύει,
πενήντα που γίνονται εξήντα, εβδομήντα, ογδόντα, από το υστέρημα του κοσμάκη, άμα λάχει να το απαιτήσουν οι Θεσμοί, αγνοώντας παντελώς τις απειλές παραίτησης του ημέτερου «τσάρου», Ευκλείδη Τσακαλώτου, όντες βέβαιοι ότι θα κρατήσει τον θώκο προς επιστημονική έρευνα, ο ακαδημαϊκός, καθόσον πού να βρεθεί κράτος τόσο ανοικονόμητο(!),
Να τρέφει κάλπης ουραγούς,
αποτυχόντες εκλεκτούς, διατελούντες, αναλόγως κυβερνητικής θητείας του κόμματός τους, γενικοί γραμματείς υπουργείων ή επικεφαλής δημόσιων οργανισμών, κι άμα οι θέσεις υπολείπονται των υποψηφίων ιδρύουμε κάμποσες να κάνουμε δουλειά μας, τι σημασία έχει, όταν, οποία γενναιοδωρία(!), τα προς αποπολιτικοποίηση της κρατικής διοίκησης που επίμονα ζητούν οι εταίροι – δανειστές ισοδύναμα μέτρα αναλαμβάνει ο λαός. Αποτέλεσμα; Ιδού, κράτος:
Να ‘χει εφτά Πρωθυπουργούς,
αφότου εισήλθαμε εντός τούνελ, Γιώργος, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης, Αλέξης, συν τρεις υπηρεσιακοί, για να γίνουν οι ενδιάμεσες εκλογές, και με τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε αναμονή, παραπάνω βγαίνει το όλον, μπράβο χρησμό ο ποιητής, εύγε του(!),
Ταμείο δίχως χρήματα,
«δε χωρεί αμφιβολίας περί τούτου!!!» κατά πως θα ‘λεγε το «‘περετικον προσωπικον» του φιλμ, «Αχ αυτή η γυναίκα μου», μάρτυρές μας οι νεόκοποι συνταξιούχοι, προμηθευτές ή άλλοι έχοντες δοσοληψίες με το δημόσιο που παραμένουν απλήρωτοι στο έλεος της γραφειοκρατίας, οπότε γενικεύουμε πηγαίνοντας στους πολίτες,
Και τους πολίτες «θύματα»,
συμπέρασμα αυτονόητο, εκ των προαναφερθέντων συναγόμενο, με ευκόλως εννοούμενα που παραλείπονται, ως γνωστόν, θα ασχολούμαστε τώρα;
Δεν νομίζω(!), όταν τους πολιτικούς μας,
Οι κολλητοί τούς τριγυρνούν
οφίκια να καρπωθούν,
κι όσο αυτούς βολεύουνε,
τους άλλους, όλους εμάς τους υπόλοιπους, δυναστεύουνε,
ή μήπως όχι, καταπιεσμένοι εκλογείς μου, ή μήπως όχι, βοήθειά μας!…
-Ω-
