Γράφει ο Γιάννης Τσαπουρνιώτης
Υπάρχουν τέσσερις-πέντε λέξεις που η χρήση τους στην καθημερινότητα μας έχει καταλυτική σημασία στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας, στην προσφορά μας στον συνάνθρωπο, στην εκτίμηση και αναγνώριση της προσωπικότητα μας.
Τι στοιχίζει μια ευγενική Καλημέρα βγαλμένη με ειλικρίνεια και αυθορμητισμό μέσα από την καρδιά μας; Ποια ευχή έχει μεγαλύτερη δυναμική και αξία από την ευχή της Υγείας, σωματικής και ψυχικής;
Στη σύγχρονη και παράλογη εποχή μας, οι έννοιες και οι φροντίδες στοιβάζονται στον νου και αποτελούν το φορτίο εκείνο που απαιτεί αντοχή και ποικίλα αποθέματα δύναμης και ψυχραιμίας για να μην καταπονηθεί υπέρμετρα και προπάντων να μη λυγίσει η ευάλωτη ψυχή μας. Λογαριασμοί, δάνεια, αμέτρητες υποχρεώσεις της καθημερινότητας μας εγκλωβίζουν πολλές φορές σε μια μοναχική πορεία και παραβλέπουμε μικρά πράγματα με μεγάλη υπόσταση.
Αγνοούμε συχνά να ξεστομίσουμε τη λέξη Ευχαριστώ σε φίλους και οικείους που μας συμπαραστάθηκαν στα δύσκολα και μας στήριξαν ηθικά και οικονομικά. Δεν ανταπαντάμε με ένα Παρακαλώ στον συνάνθρωπό που μας ευχαριστεί για την υπηρεσία που του προσφέραμε από οποιοδήποτε πόστο μας έχει αναθέσει η κοινωνία ή ήταν προσωπική μας επιλογή.
Αν αφήσω στο μαγαζί σου ένα, δύο, δέκα ή είκοσι ευρώ δείξε μου την ευγνωμοσύνη σου. Μη γίνεσαι κι εσύ σκληρός κι απρόσωπος με την ψυχρή πραγματικότητα που έχει εγκατασταθεί στην κοινωνία μας. Κι εγώ που εισπράττω το ευχαριστώ από έναν μικρό παραγωγό ζαρζαβατικών, από έναν υπάλληλο πολυκαταστήματος ή έναν υψηλά ιστάμενο, ας απονείμω το παρακαλώ ως σεβασμό και ένδειξη τιμής για τις υπηρεσίες που μου προσφέρθηκαν.
Χρειάζονται πολλές ανατροπές στις σχέσεις μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τα απλά και τα μικρά που στο τέλος αποδεικνύονται τα πιο ουσιαστικά και σπουδαία. Αναζητώντας όμως το δέντρο χάνουμε το δάσος.
Ας σώσουμε και ας πάρουμε συμβουλές για τα κενά και τα λάθη της συμπεριφορά μας που, σε πολλές περιπτώσεις, αδικούν τα θετικά σημεία του χαρακτήρα μας.
Ας μη σνομπάρουμε το σεβασμό, την ευγένεια, την ταπείνωση.
Ας δώσουμε ένα τέλος στην αλαζονεία και στο εγωισμό που καταστρέφει εμάς και τους διπλανούς μας.
Αν φαντάζει δύσκολο, αν δεν έχω μάθει να λέω ένα Ευχαριστώ και ένα Παρακαλώ, αν δεν τιμώ και δεν σέβομαι, τότε είμαι φτωχός. Κι αυτήν την φτώχεια, δυστυχώς, δεν μπορεί να την καλύψουν τα φθαρτά πλούτη του κόσμου μας γιατί είναι άδεια από συναίσθημα, ευαισθησία και πνευματική υγεία.
